Partij voor de Vrijheid (PVV)
Wijzing Wajong: Dweilen met de kraan open!
woensdag 08 april 2009
Hieronder de inbreng van Teun van Dijck tijdens de plenaire
behandeling van de Wijziging van de Wet
arbeidsongeschiktheidsvoorziening jonggehandicapten.
Wijziging van de Wajong (31780) - Inbreng
Op dit moment kennen we in Nederland bijna 180.000
jonggehandicapten, die gebruik maken van een Wajong-uitkering. Met
dit wetsvoorstel zet de minister in op werk in plaats van een
uitkering. Een ieder, die kan werken, krijgt een werkregeling
aangeboden met maximale arbeidsondersteuning. De PVV vraagt zich
wel af waarom de zittende groep volledig wordt genegeerd?
Banen, banen en nog eens banen
Het streven om Wajongers aan een reguliere baan te helpen is mooi.
Maar dan moeten er wel banen zijn. De minister doet een beroep op
werkgevers om hun maatschappelijke verantwoordelijkheid te nemen,
maar komt niet verder dan dat. We weten allemaal weten dat in deze
recessie de meeste bedrijven eerder bezig zijn met het afvloeien
van mensen dan met het creëren van arbeidsplaatsen. De PVV mist de
aandacht voor de werkgevers, die toch cruciaal is voor het succes!
Op de eerste plaats moeten belemmeringen voor werkgevers worden
weggenomen. Dit betekent een goede match tussen vraag en aanbod,
meer transparantie in de beschikbare arbeidsvoorzieningen en
subsidieregelingen en minder administratieve rompslomp. Veel
werkgevers zien door de bomen het bos niet meer als het gaat om
allerlei beschikbare regelingen. Een verzamelwet zou hiervoor een
uitkomst kunnen bieden.
Daarnaast moeten de risico's voor werkgevers moeten worden
weggenomen en prikkels worden ingebouwd om bedrijven aan te zetten
tot het aannemen van een Wajonger. Ook op deze punten schiet het
wetsvoorstel te kort. (no-risk maximaal 5 jaar?)
Tenslotte moet volgens de PVV veel meer worden uitgegaan van de
vraag in plaats van het aanbod. Ook hier wordt aan voorbij gegaan.
Eerst kijken naar de vacature en vervolgens moet daar een geschikte
Wajonger worden bijgezocht met voldoende capaciteiten en potentieel
en niet andersom! Vervolgens kan de Wajonger in overleg met de
werkgever worden klaar gestoomd voor de functie.
Dit wetsvoorstel gaat weer uit van de aanbodzijde. De Wajonger
eerst klaarstomen voor de arbeidsmarkt, en daarna pas een passende
functie zoeken. Dit werkt zeer ineffectief en koste klauwen met
geld (re-integratie). En de re-integratiebureaus lachen zich kapot!
Instroom beperken
Het Kabinet staat erbij en kijkt ernaar hoe het aantal Wajongers
zienderogen toeneemt en wil de zaak beheersen door de uitstroom te
bevorderen, maar doet niets aan de instroom! Dit is dweilen met de
kraan open. Het kan toch niet zo zijn dat in 2050 1 op 20 jongeren
gehandicapt is. Daar kunnen we ons toch niet bij neerleggen. TNO
heeft dit onderzocht en komt met verklaringen als: de complexe
samenleving, de bekendheid van de regeling, de vroege
indicatiestelling en het haperende schoolsysteem. Moeten we dit
niet eerst aanpakken.
Zoals al vaker gezegd, is het ons inziens het Wajong bestand
ernstig vervuild met mensen die er eigenlijk niets te zoeken
hebben. In plaats van deze mensen met veel moeite te laten
uitstromen, moeten we in eerste instantie voorkomen dat deze
instromen. Niemand is gebaat met een Wajong stempel, dit werkt niet
bepaald participatiebevorderend! En hoe toevallig is het dat
gemeenten mensen uit de bijstand plotseling overhevelden naar de
Wajong, precies op het moment dat zij WWB- verantwoordelijkheid
kregen.
Hoe gaat de minister de instroom beperken?
Passend werkaanbod
Volgens de PVV wordt met het participatieplan en het niet kunnen
weigeren van een baan, de druk op Wajongers te veel opgevoerd.
Natuurlijk is het goed dat een Wajonger aan de slag gaat, en de
meesten willen dit ook graag. Maar dan wel in een baan die bij
hem/haar past en waar men ook achterstaat. Het heeft geen zin om
iemand te dwingen om een baan te accepteren, daar is niemand bij
gebaat. Dit is pure symboolpolitiek!
Ook vindt de PVV dat een Wajonger na voltooiing van een opleiding,
voldoende tijd moet krijgen om een baan te zoeken op niveau (vgl.
WW). Waarom is hier geen rekening mee gehouden?
Terugval optie
Het recht op inkomensondersteuning eindigt als iemand 5 jaar 75% of
1 jaar 100% van het wettelijk minimumloon weet te verdienen,
zonder arbeidsondersteuning. Deze maatregel werkt averechts
doordat men hierdoor krampachtig vast probeert te houden aan
arbeidsondersteuning om maar geen rechten te verliezen! Ook
stimuleert het niet voor werkgevers om een Wajonger langer in
dienst te houden. De PVV wil daarom dat een jongehandicapte altijd
kan terugvallen op arbeids- en inkomensondersteuning.
Werken moet lonen
De minister stelt terecht dat werken moet lonen, ook voor een
Wajonger. Daarom vinden we het onbegrijpelijk dat de minister 3
varianten introduceert, die de zaak onnodig ingewikkeld maken en
niet bepaald rechtvaardig te noemen zijn. Of je krijgt een
aanvulling tot maximaal 75% WML, of tot 100% WML of tot 120% WML.
Afhankelijk van leeftijd en regeling. Dit slaat nergens op!De PVV
roept de minister op om opnieuw zijn huiswerk te doen en te komen
met een eerlijke, transparante regeling.
Ook vragen we ons af waarom gekozen is voor loondispensatie i.p.v.
loonkostensubsidie, zodat ook een Wajonger een normaal pensioen kan
opbouwen? We willen ook weten of het wel rechtvaardig is om de
aanvulling geheel afhankelijk te maken van de mate waarin de
verdiencapaciteit wordt benut. Het is de Wajonger soms niet te
verwijten dat hij deze niet volledige benut, maar betaalt hiervoor
wel de prijs.