Partij voor de Vrijheid (PVV)
AO Ontwikkelingen aangaande de Zeeuwse Ziekenhuiszorg - Inbreng
donderdag 12 maart 2009
Hieronder de inbreng van Fleur Agema tijdens het Algemeen Overleg over
de zorgelijke situatie bij de Oosterscheldeziekenhuizen.
Eerste termijn
Voorzitter. Wéér praten we hier over een ziekenhuis dat in de
problemen is gekomen omdat de bobo's in de top in de ban waren van een
fusiedrift. De plaatselijke bevolking in Zeeland - de gewone en vaak
oudere man en vrouw die ziekenhuiszorg nodig hebben - zijn hiervan de
dupe en zitten al jarenlang in onzekerheid en verliezen
basisonderdelen van ziekenhuiszorg.
We kunnen met gemak stellen dat we niet alleen te maken hebben met
graaiers aan de top maar vooral met miskleunen aan de top. Het
resultaat is dat hier in dit huis een ambulancepost - als doekje voor
het bloeden - uiteindelijk vol trots wordt gepresenteerd maar dit is
natuurlijk veruit niet hetzelfde als een afdeling intensive care of
verloskunde! Een volwaardig ziekenhuis met een intensive care afdeling
en een afdeling verloskunde dreigt te verdwijnen. Thuis bevallen is
niet meer mogelijk op Walcheren terwijl dat wel de basis zou moeten
zijn.
Wanneer een problematiek als deze op onze agenda komt is daaraan
voorafgegaan een geschiedenis van falend bestuur en falend toezicht.
Dat constateren we dan - alweer - bij deze. Het is goed om in zo'n
zaak ook te kijken of er structurele elementen zijn, zwakheden in de
manier waarop - het systeem - we in ons land de zorg regelen en daarop
toezicht houden. Ook in deze zaak - in navolging van Borghouts,
Brinkman en Hermans - hebben we er weer een aan kunnen aantreffen,
gepersonifieerd in de man die naar mijn idee de hoofdpersoon van dit
Zeeuwse drama is: Hans Simons.
Hans Simons is een typisch specimen van wat door Pim Fortuyn met een
gepast gebrek aan eerbied werd genoemd "de incestueuze elite": In de
politiek omhoog geklommen, vrij spectaculair mislukt als
staatssecretaris van WVC, daarna nog eens als wethouder en politiek
leider van de in Rotterdam regerende PvdA waar hij zijn termijn niet
afmaakte en aftrad. Vervolgens komen we meneer Simons tegen in een
hele reeks van bestuurs-, advies-, en toezichtfuncties, vooral
natuurlijk in de gesubsidieerde en semi-overheidssfeer. Hans Simons
werd, als hij het niet al was, een enthousiast verzamelaar van
allerhande petten.
Als Hans Simons iets doet, doet hij het lang niet altijd goed, maar
wel altijd met indrukwekkende inzet en overgave. Het afscheidsartikel
van de Volkskrant uit 2001 na zijn laatste wethouderschap getiteld:
Simons stort zich overal fanatiek op lezen we een karakterschets, ik
citeer: "ALS tijdens de vergaderingen van de Rotterdamse gemeenteraad
de bode de koekjes voor burgemeester en wethouders binnenbrengt, kijkt
Hans Simons ze bijna van de schaal af. Hij raakt gefixeerd, alsof hij
ze in een keer allemaal zou willen opeten. Fractievoorzitter L.
Bolsius van het CDA raakt er altijd door geamuseerd. Het is Simons ten
voeten uit, zegt hij. 'Met diezelfde intensiteit gaat hij als
wethouder problemen te lijf, hij stort zich er met huid en haar op.
Geestelijk en fysiek breng je dat op een gegeven moment niet meer op."
In 2005 trad deze bestuurder aan bij de Oosterscheldeziekenhuizen,
raakte gefixeerd op een fusie met ziekenhuis Walcheren en pakte dit
project aan met een zodanige intensiteit (iets heel anders zoals u
weet dan effectiviteit) dat in de volgende jaren niet alleen veel
menskracht naast die van de directeur zelf in het fusieproject werd
`geïnvesteerd' maar dat andere taken waaronder financiële controle en
toezicht, en toezicht op de facturatie verwaarloosd werden. Woorden
van de minister zelf, ik citeer: "te weinig aandacht geschonken aan de
reguliere bedrijfsvoering".
We komen hier bij een punt waarop ik denk de minister een verwijt te
moeten maken. Eind 2007 waren de Oosterscheldeziekenhuizen zelf al tot
deze conclusie gekomen. Ook was per einde van dat jaar Hans Simons het
enig overgebleven lid van de Raad van Bestuur van deze in problemen
rakende ziekenhuizen geworden.
Maar waarom is deze zelfde Hans Simons in de eerste dagen van 2008
gevraagd de werking van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning te gaan
evalueren? Een voor een man met de instelling die ik de heer Simons
toedicht onweerstaanbare klus, maar of het voor de zorg in Zeeland
verstandig was? Mij dunkt van niet, maar misschien kan de minister
toelichten of en hoe deze afweging zijn gemaakt.
Ook wil ik net als de voorgaande keren van de minister weten hoe hij
in het algemeen over de concentratie van de bestuurs-, advies-, en
toezichtsfuncties bij een beperkte groep oud-politici denkt, en of hij
niet met mij van mening is dat een overvloed aan functies
logischerwijs ten koste gaat van de prestaties in zowel hoofd- als
bijbanen.
Nu blijken de 7 functies van Hans Simons al te veel. Eelco Brinkman
(Philadelphia) heeft er dik 30, Loek Hermans (Meavita) ook ongeveer
30, Harry Borghouts (IJsselmeerziekenhuizen) zo'n 13. En vanmorgen
lezen we weer dat er nu ook grote problemen zijn in Limburg. Niet
alleen heeft het Orbis geen dekking van een bank voor 180 miljoen er
dreigen ook massaontslagen.
Tweede Termijn
Voorzitter. Op zorgvisie.nl lezen we zojuist het volgende: "Ziekenhuis
Walcheren in Vlissingen en Oosterscheldeziekenhuizen in Goes mogen
fuseren. Dat zegt bestuursvoorzitter Rob Zomer van ziekenhuis
Walcheren. Zomer verwacht de definitieve toestemming van de NMa begin
volgende week. (...) Een fusie is nodig om de kwaliteit van de
gezondheidszorg in stand te houden.
NMa." Als de minister de plaatselijke bevolking vraagt wat zij
kwalitatief goede zorg vinden dan denk ik dat zij zullen zeggen: een
ziekenhuis in Vlissingen met een intensive care afdeling en een
afdeling verloskunde en dat het mogelijk is om op Walcheren thuis te
bevallen. Wat er nu gebeurt is het tegenovergestelde.
Het is goed dat de minister heeft toegezegd dat hij zich gaat buigen
over de vraag of het aantal bijbanen gemaximeerd moet worden maar ik
zou tegen de minister willen zeggen: laat de bobo's maar barsten! Door
die miskleunen is de bereikbaarheid van de zorg in het geding en
daardoor komt de minister dan weer in de problemen. Het systeem is
ziek. De bezem moet erdoorheen. Na de IJsselmeerziekenhuizen,
Philadelphia, Meavita en nu de Oosterscheldeziekenhuizen is het genoeg
geweest en moeten we niet morgen de volgende met problemen hier moeten
bespreken. Ik zou de minister willen zeggen: doorbreek die - zoals
Fortuyn dat zo mooi noemde - incestueuze elite en wordt geen onderdeel
van die cultuur want daar is deze minister veel te getalenteerd voor.