Partij van de Arbeid
'Voer een ander debat'
05.03.2009 | Redactie
In maart wordt aan het PvdA-congres de integratieresolutie, 'Verdeeld verleden, gedeelde toekomst, voorgelegd'. Geen verkeerde resolutie, maar de PvdA doet er verstandig aan om een punt te zetten achter de drang zich te willen profileren op dit thema. Dat schrijft PvdA-lid Bram de Ridder.
'In navolging van commissies onder leiding van Margreeth de Boer en Ruud Vreeman benadrukt partijvoorzitter Ploumen dat de partij in het integratiedebat 'krachtig' stelling moet nemen om een 'leidende' positie in het debat te kunnen krijgen. Die leidende positie kan de PvdA ook met deze resolutie wel vergeten. In de resolutie worden alle problemen, die door rechts in het integratiedossier zijn gestopt, aangestipt. Vervolgens worden oplossingen geopperd die aansluiten bij de traditioneel sociaaldemocratische waarden. De integratieresolutie is geslaagd in de zin dat alles wat over de allegaar aan problematiek in 21 pagina's gezegd kan worden, wordt gezegd en dat dit ook genuanceerd en afgewogen gedaan wordt. Hulde.
De integratieresolutie is echter ongelukkig omdat al die problemen in één en dezelfde resolutie worden behandeld. De partij volgt daarmee klakkeloos de lijn van Wilders en de zijnen die er continu op hameren dat het bij al die problemen maar om één echt probleem gaat en dat is dat allochtonen zich slecht aanpassen aan de Nederlandse normen en waarden. Zo blijft het spel gespeeld worden volgens de regels van Wilders en dat spel beheerst hijzelf nu eenmaal het beste.
Bij integratiebeleid gaat het om het inburgeren van nieuwkomers en niet om een aanpak voor mensen die al langer deel uit maken van de Nederlandse samenleving. De eventuele problemen van deze laatste groep kunnen weliswaar hun oorsprong in falend integratiebeleid hebben - zoals onder andere de analyse van Paul Scheffer aantoont - maar hebben wat de oplossingen betreft hier weinig meer mee van doen. Ontkoppel die problemen dan ook van het integratiedebat en plaats ze in een adequater en minder stigmatiserend perspectief.
De concentratie van kansarme leerlingen, ofwel segregatie in het onderwijs, is een onderwijsprobleem en moet ook als zodanig worden benaderd. Werkloosheid heeft eveneens een duidelijke samenhang met tekortschietend onderwijs. De onderdrukking van de vrouw is vooral een emancipatoir verhaal en moet ook zo worden benaderd. Bij discriminatie op de arbeidsmarkt moet de focus liggen op wetshandhaving en bevordering van het doen van aangifte.
Ook bij straatvandalisme onder jongeren moet de nadruk op wetshandhaving liggen in combinatie met het specifieke jeugdbeleid van Rouvoet en het prachtiger maken van probleemwijken. Grondwettelijke botsingen ten gevolge van de spanning tussen geloofsvrijheid, vrijheid van meningsuiting en het verbod op discriminatie, zijn van weer een andere aard en zullen bovendien altijd blijven bestaan. Rechtspraak en dialoog vormen hier de instrumenten om spanningen te kanaliseren.
Natuurlijk hebben de genoemde problemen met elkaar te maken, zoals alle maatschappelijke problemen uiteindelijk met elkaar samenhangen. Het is echter de taak van de politiek om problemen op een constructieve manier te benaderen en oplossingen dichterbij te brengen. Alles integratieproblematiek noemen helpt hier niet aan mee en is bovendien koren op de rechts-populistische molen.
Het siert de PvdA dat zij iets zinnigs wil zeggen over de vele problemen die momenteel onder de integratieparaplu schuil gaan. Maar met het strategisch motto van de resolutie, 'normeren, confronteren en tolereren', wordt het integratiedebat niet gewonnen. Dat vraagt - zoals Wilders heel goed weet - om polariseren, generaliseren en discrimineren.
De PvdA moet dat integratiedebat helemaal niet willen voeren. Er moet in de luwte gezocht worden naar oplossingen. Zoals Vogelaar deed en zoals Van der Laan doet en hopelijk zal blijven doen. Het integratiedebat, zoals dat nu gevoerd wordt, is van Wilders en blijft van Wilders. De PvdA moet heldere en herkenbare standpunten innemen over alle deelonderwerpen uit de integratieresolutie. De reeds genoemde sociaaldemocratische idealen lenen zich bij uitstek voor deze onderwerpen. Dat heeft Ploumen goed gezien. Maar voer een ander debat dan Wilders en verkies pragmatische politiek boven paniekerig profileren.'
Bram de Ridder