Vrije Universiteit Amsterdam
Studenten bekronen beste docenten
12 februari 2009
Jaarlijks organiseren de MFVU en de JVC de docenten-blokverkiezing.
Studenten uit elk studiejaar kiezen dan hun favoriete docent en het
beste studieblok/cursus. In 2008 was dat voor de eerstejaars het blok
`Hersenen en zintuigen', voor de tweedejaars `Ontwikkeling en
ziekteleer', voor de derdejaars `Psychisch functioneren' en voor de
vierdejaars `Acute geneeskunde'. De winnende docenten krijgen een
plaatsje aan de `Wall of Fame' bij de Amstelzaal en in de faculteit.
Wat vinden zij daarvan?
Henk Groenewegen "Een hele eer", vindt Henk Groenewegen, hoogleraar
anatomie en neurowetenschappen, zijn uitverkiezing tot favoriete
docent van de eerstejaars. "Ik was al een paar keer op de tweede
plaats geëindigd, maar nu stond ik dus bovenaan. Ik zie het als een
blijk van waardering voor de manier waarop ik de cursus 'Hersenen en
zintuigen' geef. Wat ik vooral belangrijk vind, is dat je het
enthousiasme voor je vak kunt overbrengen. Nu vinden de meeste
studenten hersenen toch al fascinerend, dus dat maakt het gemakkelijk.
Wat verder belangrijke elementen zijn, is toegankelijkheid en adequaat
reageren op de discussies op blackboard. Wat ik het leuke vind aan het
docentzijn is het contact met studenten. Het overdragen van kennis,
het goed begeleiden van jonge mensen bij moeilijke leerstof en lijn
brengen in de studie zijn uitdagingen die ik graag aanga."
Peter Huijgens "Ik zeg altijd dat als ik geen prijs krijg, ik het niet
goed doe", stelt Peter Huijgens, hoogleraar hematologie en winnaar bij
de derdejaars. "Dat klinkt pedant, maar eigenlijk betekent het dat ik
enorm veel waarde hecht aan de score die studenten geven. Het is iets
van heilig moeten dat een docent zijn vak zo uitoefent dat ze het
onderwijs zeer op prijs stellen. Ik denk dat studenten mijn
enthousiasme voor het vak zien en dat ze dat waarderen. In mijn ogen
moet enthousiasme de drijfveer zijn om als dokter te willen werken.
Wat ik ook over wil brengen is dat de goede manier van geneeskunde
bedrijven is dat we als volwassen mensen onderling , op een normale
manier met heel zieke patiënten omgaan. Wat ik het leuke vind aan
docentzijn is om aan jonge mensen moeilijke dingen eenvoudig uit te
leggen en ze enthousiast te maken."
Wolter Mooi "Dit is de derde keer dat ik in de prijzen val, maar ik
was toch weer enorm blij met de eerste plaats bij de tweedejaars",
aldus hoogleraar pathologie Wolter Mooi. "Het is net als met sporters,
ook al heb je een prijs eerder gewonnen, je toch net zo blij dat je
hem opnieuw krijgt. Het onderwijs is weerbarstig, het is elke keer
weer een gevecht, het blijft spannend. Ik vermoed dat studenten het
waarderen dat ik zo concreet mogelijk blijf en in ga op zaken die ze
in hun tentamens terugzien. Het is voor studenten vaak minder
aantrekkelijk als een docent heel diep ingaat op een detail, omdat hij
er toevallig persoonlijk in geïnteresseerd is. Pathologie
('ziekteleer') is een heel breed vak en ik bemoei me dan ook overal
mee. Dat betekent wel, dat ik me goed moet inlezen over allerlei
onderwerpen. Ik moet dus ook leren en dat schept verbondenheid. Wat me
opvalt is dat VUmc studenten enorm geïnteresseerd zijn in pathologie.
Landelijk en internationaal hoor je pathologen nogal eens klagen dat
hun vak in de verdrukking raakt en soms zelfs uit het curriculum
dreigt te verdwijnen, maar dat is hier absoluut niet aan de orde.
Integendeel, we werken heel collegiaal samen met bijvoorbeeld de
immunologie, celbiologie en interne geneeskunde en hebben geen enkele
last van 'landjepik'. Wat mij in het vak van docent aantrekt is dat ik
iets doe wat zinvol en belangrijk is. Bovendien, als er meer dan 350
studenten voor je zitten die gretig zijn om te leren wat je ze te
vertellen hebt, dan is er toch geen vak te bedenken dat leuker is?"
Harry Lafeber "De afgelopen vijf jaar ben ik altijd wel in de prijzen
gevallen, dus ik ben een beetje een diehard", vertelt Harry Lafeber,
hoogleraar neonatologie en winnaar bij de vierdejaars (C'91). "Toch is
het goed te horen dat studenten de cursus op prijs stellen. Het is een
bevestiging van hoe je je werk doet én het komt van de bron zelf. Ik
verwacht dat studenten vooral waarderen welke patiënten ik voor ze
uitzoek. Ik geef ze geen theoretische lijstjes met aandoeningen of een
droge powerpointpresentatie, maar laat ze een échte patiënt zien. Dat
is complexer, maar ook realistischer. Neem bijvoorbeeld een baby die
slecht groeit in de baarmoeder en vervolgens te vroeg wordt geboren.
Alle problemen van die baby komen stuk voor stuk aan de orde. Dat
maakt het aantrekkelijk voor studenten. Ook de manier waarop je met
patiënten omgaat is belangrijk voor ze bij hun beoordeling. En
natuurlijk moet je enthousiast zijn over je vak. Maar wat is er nu nog
mooier dan neonatologie? Voor mij als docent is het belangrijk dat ik
mijn ervaringen kan doorgeven aan de volgende generatie. Tijdens de
stages zie je dat dan weer terugkomen. Ik heb er alleen een hard hoofd
in of ik in het nieuwe curriculum nog wel een kans maak. Er zijn nog
maar zo weinig colleges overgebleven in de master, dat ze me
nauwelijks kunnen beoordelen."
bron: OnderwijsKatern