Amsterdam onzorgvuldig bij behandeling illegalen met tuberculose

09/02/2009 13:06

Vereniging Solidariteit Zuid-Oost

De hoofdstedelijke behandeling van illegale tbc patiënten brengt grote risico's voor de volksgezondheid met zich mee. In Amsterdam worden illegalen met tuberculose vaak niet geregistreerd. In een risicowijk als de Bijlmer krijgen ze geen medicijnen tegen tuberculose en het bron- en contactonderzoek is ondermaats. Terwijl illegalen met tbc in Rotterdam gedurende hun behandeling van negen maanden een gedoogvergunning krijgen, worden ze in Amsterdam veelal genegeerd of gearresteerd en uitgezet zonder een adequate behandeling.

Dit en meer staat te lezen in twee publicaties van voormalig huisarts en arts-onderzoeker Nizaarali Makdoembaks uit 2006. De cijfers die Makdoembaks in zijn onderzoeken aanhaalt liegen er niet om. In de medische wereld geldt dat een bevolkingsgroep een risicogroep wordt als de prevalentie van tuberculose hoger is dan 50 per 100.000. In Nederland als geheel hebben 5 op de 100.000 mensen tbc. Maar onder illegalen is dat cijfer 450 per 100.000: negen keer de norm voor een risicogroep!

Dorette Corbey, Europarlementslid voor de PvdA, uitte vorige week op Radio 1 (De Praktijk, 5 februari 2009) haar bezorgdheid over de toename van het aantal mensen met resistente vormen van tuberculose in Europa. Jaarlijks worden 90.000 mensen in Europa met tbc besmet en ook in Nederland winnen de resistente vormen terrein. Corbey wees specifiek op het probleem van tbc bij illegalen. Uitzetten zonder behandeling doet niets om de ziekte in het land van herkomst, maar uiteindelijk via migratie ook weer in Europa, tegen te gaan. In Nederland is tien procent van de tbc patiënten illegaal en ze lopen een hoog risico niet volledig behandeld te worden, met alle besmettingsrisico's van dien, aldus Corbey.

Gezien het feit dat grote steden vele malen meer illegalen herbergen is het beleid van Rotterdam een degelijke en veilige aanpak, met de algemene volksgezondheid als belangrijkste criterium. In Amsterdam is op dit gebied nog veel te winnen en aandacht voor de problematiek is dan ook hard nodig. Niet alleen in de twee publicaties uit 2006, maar ook al in 1999 waarschuwde Makdoembaks de stadsdeelraad van Amsterdam-Zuidoost voor de gevolgen van het niet adequaat behandelen van illegale tbc-patiënten. Zijn waakzaamheid werd ter kennisgeving aangenomen, maar er werd niets mee gedaan.

Het wordt hoog tijd dat daar verandering in komt!

Verdere informatie is te vinden op onze site www.solidariteitzo.nl. Beide publicaties, Grenzeloos ziek (ISBN 13978 90 81089012) en Openbare gezondheidszorg: bedreiging van de volksgezondheid (ISBN 9081089021) zijn daar beschikbaar in pdf formaat (http://www.solidariteitzo.nl/pages/publicaties-2006.html).

Wij sluiten dit persbericht af met twee voorbeelden uit de praktijk van Makdoembaks, om een eerste indruk te geven van de behandeling van illegale tbc-patiënten in Amsterdam.

Casus 1

Makdoembaks verwees een 29-jarige Pakistaanse illegale arbeider naar de longarts bij de hoofdstedelijke GGD, afdeling Tuberculosebestrijding. De patiënt was afkomstig uit een endemisch gebied voor tuberculose, hoestte al vier weken en had vooral in de avonduren koorts. De penicillinekuur met Clamoxyl had weinig effect. De klachten werden erger. De GGD liet een röntgenfoto van de longen vervaardigen waarop typische symptomen van een mogelijke tbc besmetting waren waar te nemen. In plaats van een opname en uitsluiten van tbc, gaf de longarts de patiënt een ander antibioticum mee en schreef hij de huisarts: " Gaarne röntgencontrole over 2 weken." Twee maanden later bleek alsnog dat hij aan open longtuberculose leed. De patiënt was toen al lang nergens meer te vinden.

Casus 2

Makdoembaks verwees een niet-verzekerd elfjarig Pakistaans kind naar de hoofdstedelijke Tb-GGD. Het kind was onder behandeling voor een huidontsteking waarvoor Makdoembaks een penicillinekuur voorschreef. Maar het hoestte ook al enkele weken. Aangzein het kind afkomstig was uit een endemisch gebied voor tuberculose liet Makdoembaks een röntgenfoto van de longen vervaardigen. Daarop waren ook weer afwijkingen te zien die een indicatie van tbc zouden kunnen zijn. Het zieke kind had eigenlijk opgenomen moeten worden totdat het tegendeel bewezen was, maar de arts bij de Tb-GGD concludeerde het volgende: "Gezien zijn antibiotische behandeling voor dermatose mogelijk ook effectief voor longafwijkingen. Tbc wordt uitgesloten. Controle volgt over 6 weken." Van het kind is niets meer vernomen.





http://solidariteitzo.nl/pages/publicaties-2006.html