Federale Overheidsdienst Werkgelegenheid, Arbeid en Sociaal Overleg Belgie
van Werk op parlementaire vragen over de crisis en de werkgelegenheid
Antwoorden van de minister van Werk op parlementaire vragen over de crisis
en de werkgelegenheid
Vice-Eerste minister en minister van Werk Joëlle Milquet heeft, in
antwoord op de vragen die donderdag 5 februari tijdens de plenaire
zitting werden gesteld over de uitbreiding van de tijdelijke
werkloosheid naar de bedienden, geantwoord dat het om een van de
denkpistes gaat die momenteel op tafel liggen als bijkomende reactie
op de crisis.
Voor de minister van Werk vereist de evolutie van de conjunctuur
bijkomende maatregelen. Daarom heeft ze gisteren voorgesteld een
werkgroep op te richten die de verschillende nieuwe voorstellen voor
heel wat onderwerpen aangaande het werkgelegenheidsbeleid, waaronder
met name de tijdelijke werkloosheid, moet analyseren.
Het is namelijk van essentieel belang de werkgelegenheid te beschermen
en nieuw leven in te blazen en, bovenop het Interprofessioneel Akkoord
en het Relanceplan, in overleg met de gewesten en de sociale partners,
gecoördineerde maatregelen uit te werken. De minister heeft
gepreciseerd dat de uitbreiding van de tijdelijke werkloosheid naar de
bedienden verbonden is met het debat over de harmonisering van de
statuten arbeider/bediende en dat overleg met de sociale partners
hieromtrent essentieel is.
De minister heeft benadrukt dat deze piste een belangrijke financiële
inspanning met zich meebrengt en dat ze die slechts in overweging kan
nemen als er een akkoord is met de sociale partners en bovendien
slechts tijdelijk en voorwaardelijk. De laatste schatting van de RVA
voor 2009 inzake de uitgaven op het vlak van tijdelijke werkloosheid
laat een quasi verdubbeling zien ten opzichte van het vorige
begrotingsconclaaf, namelijk van 434 miljoen euro naar 811 miljoen.
Deze schatting houdt echter alleen rekening met de toepassing van de
huidige reglementering, die enkel betrekking heeft op de vergoeding
van arbeiders.
Momenteel kunnen alleen arbeiders genieten van economische
werkloosheid, dit is met name het geval als er niet genoeg werk is
voor alle werknemers. Voor de werkgever is tijdelijke werkloosheid een
hulpmiddel voor interne flexibiliteit. Zo kan hij het arbeidsvolume
aan de effectieve behoeften van het moment aanpassen, zonder dat er
ontslagen moeten vallen of de daartoe behorende kosten moeten worden
gedragen en zonder de kosten van aanwerving en opleiding te moeten
dragen op het moment van de economische heropleving. De werknemers
kunnen dan hun arbeidsovereenkomst behouden. Bovendien zorgt de
verhoging van het toegekende bedrag van de uitkeringen ervoor dat een
groot aantal gezinnen kan ontsnappen aan een te groot inkomensverlies
en dus aan een aanzienlijke daling van hun koopkracht.
Ten slotte herinnert Joëlle Milquet eraan dat de regering, met haar
relanceplan, al een zeker aantal maatregelen heeft genomen als reactie
op de crisis. Het gaat om maatregelen ter bescherming van de inkomens
en van de werkgelegenheid:
* de verhoging van het bedrag van de tijdelijke
werkloosheidsuitkeringen;
* een positieve degressiviteit van de werkloosheidsuitkeringen voor
volledig uitkeringsgerechtigde werklozen;
* de uitbreiding van de tijdelijke werkloosheid naar tijdelijke en
interimkrachten;
* de uitbreiding van de maatregelen bij herstructurering van een
onderneming naar alle collectieve ontslagen, wat zal zorgen voor
onmiddellijke begeleiding en een reclasseringspremie, ongeacht de
leeftijd van betrokken werknemer.
Bron: persbericht van het kabinet van de minister van Werk
Federale Overheidsdienst Werkgelegenheid, Arbeid en Sociaal Overleg -