SGP
03 - 02 - 09 | ING-deal minister Bos ING-deal minister Bos
De SGP steunt de interventie van minister Bos bij de ING. Feit is dat
de financiele risico's voor de staat zich opeenstapelen, en dat is
best wel zorgelijk. De onzekerheid en onvoorspelbaarheid van wat er nu
gebeurt op de financiele markten is echter zodanig, dat er op dit
moment weinig anders mogelijk is.
De SGP hecht eraan om nu eens ernst te maken met een eerlijk(er)
beloningsbeleid, met name van de top. Dus: geen extreem hoge
salarissen meer, en al helemaal geen absurde bonusregelingen.
---
----------
ING-deal minister Bos
3 februari 2009
B.J. van der Vlies
Voorzitter. Over het feit dat wij op zondag gebeld zijn om de
voorliggende interventie van de Staat in ING te bespreken met de
minister heb ik al gesproken in de commissie. Hierop zou ik niet meer
terugkomen. Ik houd mij aan mijn woord, maar ik had hierbij wel mijn
principiële kanttekeningen.
Voor de zoveelste ronde bespreken wij een interventie van de Staat in
de bancaire sector. Deze interventies zijn niet doel in zichzelf, maar
een hulpmiddel om het systeem financieel of bancair vitaal te houden
en weer op gang te krijgen. Opgeteld gaat het om heel veel geld. Het
is ook voor mijn fractie in toenemende mate sterk de vraag of de
risico's van de gezamenlijke interventies die wij nu achter de rug
hebben in een maand of wat op den duur toch niet onbeheersbare
aspecten zullen kennen voor de Staat, en daarmee uiteindelijk een
strop kunnen betekenen voor de belastingbetaler. Een en ander kan goed
uitpakken -- laten wij dat uiteraard hopen -- maar kan ook fors
tegenvallen en dan hebben wij maar zo een probleem.
Bij het bepalen van de risico's wordt gewerkt met een groot aantal
onzekere variabelen. Ook hiervoor geldt: resultaten uit het verleden
bieden geen garantie voor de toekomst. Bovendien zijn de risico's
onderling sterk gecorreleerd. Gaat het niet goed met de ene
interventie, dan is de kans groot dat het met de andere uiteindelijk
ook niet goed gaat. Graag verneem ik de visie van de minister op de
beheersbaarheid van de risico's, ook met het oog op eventuele nieuwe
interventies in de toekomst.
Tevens ontvangt mijn fractie graag een reactie van de minister op de
geluiden dat ING met deze interventie een cadeautje van de Staat heeft
ontvangen. Gedeeltelijk snap ik deze analyse wel. Immers, de Staat
neemt door de back-upfaciliteit een groot gedeelte van de risico's weg
bij de bank, en dus ook bij de belegger in ING.
Verder heb ik een aantal vragen over de waardering. In de brief zegt
de minister dat de waardering van Dynamic Credit conservatiever is dan
de interne waarderingen van ING en van zijn gespecialiseerde adviseur.
Hoe groot de risico's zijn, valt dus moeilijk te bepalen. Hoeveel
verschil zit er tussen deze drie waarderingen: hoe groot is de
spreiding? Is het mogelijk dat de Staat 20% te veel heeft betaald,
zoals verschillende experts in de media roepen? Dit heeft onder meer
te maken met het gegeven dat het aantal wanbetalers onder Amerikaanse
huizenbezitters nog steeds groeit. Volgens een berekening van eind
2008 bedraagt het aantal huizenbezitters met een betalingsachterstand
van meer dan 60 dagen zo'n 28%. Dit aantal groeit, want eerder was nog
sprake van 22%. Hoe zit het bovendien met de incentive om de
bankverzekeraar te prikkelen om de portefeuille met Alt-A-leningen,
het segment boven de subprime hypotheken, zo snel mogelijk af te
bouwen? Van verschillende mensen uit het veld hoor ik dat er
incentives in de constructie zitten die dit juist ontmoedigen.
Uit de brief van de minister begrijp ik dat Nederland door deze
interventie het risico loopt dat de Amerikaanse overheid geen steun
wil verlenen aan een dochteronderneming met een hoofdkantoor buiten de
Verenigde Staten, en dat terwijl de problemen met de
Alt-A-portefeuilles hoofdzakelijk in Amerika ontstaan zijn. Was het
niet zo dat vooral in de Verenigde Staten de scheefgroei bij ING
Direct werd bevorderd doordat men met betrekking tot hypotheken
genoegen nam met condities die bij ING in eigen land niet zouden zijn
geaccepteerd? Heeft het Nederlandse toezicht op dit punt gefaald? Hoe
gaat de minister dit protectionistische elementje aankaarten bij zijn
ambtgenoot in de Verenigde Staten?
Bij de deal heeft ING zichzelf gecommitteerd om 25 mld. extra krediet
te verlenen aan consumenten en bedrijven in Nederland tegen
marktconforme condities. De minister geeft in zijn brief aan dat hij
daarop geen toezicht gaat houden, omdat het commitment door ING zelf
is uitgesproken. Dat verbaast mij om enkele redenen. Ten eerste:
waarom heeft de minister de kredietverstrekking zelf niet aan de orde
gesteld tijdens de onderhandelingen, en er geen voorwaarde van
gemaakt? Ten tweede: is het niet heel normaal dat een bank krediet
verstrekt tegen marktconforme condities, als consumenten of bedrijven
aan de voorwaarden voor kredietverlening voldoen? Ten derde: als ING
pas aan het eind van 2009 hierover gaat rapporteren, kan er
tussentijds niet meer worden bijgestuurd, zou dat nodig zijn. Wil de
minister daarom alsnog daarop monitoren? Graag ontvang ik op deze drie
punten een adequate reactie.
Afrondend plaats ik een enkele opmerking over het beloningsbeleid. In
de afgelopen tijd is daarover al verschillende malen een debat
gevoerd. Laat ik vooropstellen dat ik blij ben met het resultaat dat
de raad van bestuur zal afzien van bonussen. Minder goed begrijpt mijn
fractie dat topman Tilmant er toch vandoor is gegaan met een grote
bonus. Waarom is dat, zo vraag ik de minister. Bovendien vraagt mijn
fractie de minister naar de voorwaarden voor het ontwikkelen van een
duurzaam beloningsbeleid voor de lagen onder de raad van bestuur. Valt
het beloningsbeleid voor de raad van bestuur ook onder dat te
formuleren duurzame beloningsbeleid? Welke voorwaarden heeft de
minister gesteld aan de vormgeving van dat duurzame beloningsbeleid?
Hoe gaat hij daarop toezicht houden? Nu de belastingbetaler grote
risico's loopt, vindt de SGP-fractie het heel belangrijk dat het
beloningsbeleid dat risico weerspiegelt. Graag ontvang ik hierop een
reactie