Ingezonden persbericht


19 januari 2009

Verslag

Nieuwjaarsreceptie Comité Onze Hoop met als thema: Wat gaat 2009 brengen voor migranten met een handicap of chronische ziekte en hun familie?

Op maandag 19 januari organiseerde het comité Onze Hoop een nieuwjaarsreceptie in de Meevaart in de Indische Buurt te Amsterdam. Niet alleen was het een gezellig samenzijn en een gelegenheid om elkaar de beste wensen voor 2009 toe te wensen, tevens vroeg de voorzitter van comité Onze Hoop, de heer Ahmed El Mesri, op deze middag speciaal aandacht voor de grote en groeiende groep migranten met een handicap of chronische ziekte of anderszins een beperking, zowel psychisch als sociaal.

Zoals gebruikelijk bij bijeenkomsten van het comité Onze Hoop was ook dit maal de grote bijeenkomstzaal van de Meevaart feestelijk aangekleed en stonden er hapjes en drankjes op de tafels. Er waren tientallen mensen afgekomen op de uitnodiging die per e-mail verspreid was en ook op aankondigingborden te lezen was. Nadat allen een plaatsje gevonden hadden, opende Ahmed El Mesri de bijeenkomst met een rede waarvan de tekst hieronder:

'De samenleving wordt steeds individueler, persoonlijke vrijheid lijkt zonder beperking te zijn, maar tegelijkertijd zien we dat de rijksoverheid steeds meer een beroep doet op de burgers om hun sociale verantwoordelijkheid op te pakken. Vanmiddag wil ik mijn bezorgdheid hierover uiten, met name voor wat de migranten betreft. Want de migrant moet zijn stem laten horen. Het wordt tijd dat hij gaat voelen dat hij hier thuis hoort. Hij moet zeggen: "Ik besta en ik wil deelnemen aan deze maatschappij.

Ook ik wil een bijdrage leveren aan het welzijn van ons allen. Ik ben diep doordrongen van mijn plichten jegens de maatschappij waar ik nu in leef. Nederland heeft mij een kans gegeven om een zeer persoonlijke ontwikkeling door te maken. Geen druk van bovenaf om mij aan welke kerk of welk religieus instituut dan ook te verbinden. Dat mag ik hier in Nederland zelf bepalen, dames en heren. En juist dat aspect is voor mij heel belangrijk geweest."

Dhr. A. El Mesri, voorzitter Onze Hoop

Maar daarnaast: Wat is het om migrant te zijn met een handicap? De groep migranten met een handicap en/of een chronische ziekte lijkt wel een onzichtbare groep. Hoe komt dat, dames en heren? Zijn er geen migranten met een handicap of een chronische ziekte? Hoe komt het dat de migrant, volgens onderzoekscijfers, geen of heel weinig gebruik maakt van de voorzieningen voor gehandicapten en chronisch zieken? Daardoor is er ook maar weinig bekend van deze groep mensen. De vragen zijn dus: Wat weten wij eigenlijk van deze groep mensen? Hoe groot is deze groep? Hoe slijten zij hun dagen? Hoe ervaren zij en hun naaste familie de handicap? Hoe gaan zij ermee om? Kunnen wij op dit punt iets van elkaar leren? Kunnen we elkaar helpen?

Eén van de oorzaken van het onzichtbaar zijn van de migrant met een handicap dan wel chronische ziekte is het taboe dat hierop rust. Met andere woorden: bij migranten van Turkse en Marokkaanse afkomst is het hebben van een chronische ziekte of een handicap een teken van zwakte. Deze kijk op ziektes is historisch gegroeid, een cultureel verschijnsel. Ooit, decennia geleden, kwamen deze mensen als gezonde mensen uit hun moederland naar Nederland met het doel om hier geld te verdienen, maar in het achterhoofd het idee om uiteindelijk weer terug te keren naar het geboorteland. Inmiddels heeft de realiteit laten zien dat dit niet zo is. Zover voor wat betreft et plannen van je toekomst! Dat neemt niet weg dat deze migranten zich op een andere wijze ontwikkeld hebben binnen de Nederlandse samenleving dan de migrant die zeer bewust een nieuw thuisland kiest om zich er voorgoed te vestigen. En de migrant, die hier naartoe gekomen is met het idee in zijn achterhoofd om ooit weer terug te keren, is inmiddels oud geworden en heeft allerlei handicaps en chronische ziektes. Maar omdat van oudsher de

idee leefde van hard werken is chronisch ziek en gehandicapt zijn een teken van zwakte. Hij leeft daarom veelal een teruggetrokken leven. Ook is hij de Nederlandse taal niet machtig en is analfabetisme de norm in plaats van de uitzondering. Het harde werken en de gedachte om ooit terug te keren naar het geboorteland leken het leren van de Nederlandse taal overbodig te maken. De afstand tot de overheid is groot, het vertrouwen erin laag en de eigen religieuze en culturele achtergrond spelen een grote rol. Comité Onze Hoop, de naam zegt het al, gaat van de bestaande situatie uit: de migrant met handicaps, chronische ziektes, verborgen wensen om nog terug te keren naar het land van herkomst, maar inmiddels ook kinderen hier, geld, een bestaan. Het helpt en begeleidt deze mensen in hun zoektocht in de Nederlandse maatschappij en laat hen zien dat het leven híer is. Deze taak is ook in dit nieuwe jaar van groot belang en het belang ervan zal de komende jaren alleen maar toenemen, omdat deze groep mensen de komende jaren alleen maar groter zal worden. Wij spreken de wens uit dat wij dit jaar weer vele mensen die ons nodig hebben, kunnen begeleiden. Zo leveren wij onze bijdrage aan integratie en participatie.

Ik wens u allen een gezond en gelukkig 2009.'

Na deze woorden kregen de aanwezigen de kans om hun ervaringen, hun verhalen, hun berichten te delen. Joke Visser van het Zorgloket in Zeeburg neemt als één van de eersten het woord en vertelt over het bestaan van het zorgloket en de rol die dit kan spelen. Zij erkent dat de weg naar dit loket voor veel mensen nog steeds te lang is, maar zij zegt ook dat er veel aan gedaan wordt om deze weg korter te maken, onder meer door minder beleidsmatige taal te hanteren en meer te kijken naar de vragen die mensen hebben en het aanbod hier meer op af te stemmen. Zij spoort iedereen aan om hun eventuele ervaringen, goed of slecht, te delen met het zorgloket zelf, zodat ook het loket een goed beeld krijgt van zijn eigen dienstverlening en veranderingen en verbeteringen door kan voeren.

Op een vraag uit het publiek of men ook hulp kan krijgen bij het invullen van lastige formulieren verwijst iemand naar de formulierenbrigade, die gratis hulp verleent bij deze ingewikkelde handelingen. Een aanwezige vertelt over haar ervaringen met de schuldhulpverlening en raadt iedereen die hier ooit mee te maken krijgt, aan, om voor jezelf op te komen en je niet af te laten schepen.

Wanneer even de GGZ ter sprake komt, merkt iemand op dat voor mensen met een psychische geschiedenis de weg naar het zorgloket of naar schuldsanering vaak helemaal buitengewoon lang en lastig is, waarop iemand anders opmerkt dat er een aparte schuldsaneringinstelling is specifiek voor mensen met een psychiatrisch verleden, weliswaar in Hoofddorp, maar het is er wel.

Nadat een aantal van dergelijke ervaringen ter sprake gekomen zijn, geeft Ahmed het woord aan de directeur van het APCP, het Amsterdams Patiënten en Consumenten Platform, mevrouw Hwa Tjoa:

'Ahmed heeft zijn bezorgdheid geuit over individualisering en dat op burgers steeds meer een beroep wordt gedaan om hun verantwoordelijkheid te nemen. Dus ook een beroep op migranten. Ahmed heeft ook zijn dankbaarheid geuit dat hij een kans heeft gekregen om zich in Nederland te ontplooien. En hij zou het zoveel andere migranten ook gunnen. Tegelijkertijd uitte hij zijn bezorgdheid dat de groep migranten met een handicap nog te onzichtbaar is. Er gebeurt wel wat, maar kennelijk onvoldoende. Díe ervaring heeft hij de afgelopen jaren opgedaan. En hij heeft het elke keer weer voor het voetlicht gebracht, ook bij het APCP. Voor de Chinezen gaat op 26 januari het jaar van de Os in. En in het jaar van de Os ligt de nadruk op inzet. De os kenmerkt zich als betrouwbaar en plichtsgetrouw. Al deze kwalificaties wil ik toeschrijven aan Ahmed, zijn collega's en de vrijwilligers van Assadaaka. Ik ben ervan overtuigd dat ook dit jaar Assadaaka zich enorm zal inzetten voor migranten met een handicap, mensen die vaak tussen de wal en het schip vallen en die ondersteuning verdienen naar een beter bestaan. Ahmed durft thema's te bespreken die niet alledaags zijn en waar soms nog taboes op rusten, zoals onlangs homoseksualiteit.

Mev. Caroll Sastro vice-voorzitter Assadaaka

Assadaaka doet veel tegelijkertijd, is een ontmoetingsplaats, maar biedt ook directe ondersteuning aan migranten, omdat zij in het reguliere circuit vaak niet goed terecht kunnen.

Dat doet Assadaaka niet alleen: samen met het APCP, Mee, SGOA, verenigd in comité Onze Hoop en met andere organisaties, aangesloten bij het APCP, zoals de Multiculturele Huiskamer De Brug. Ik ben verheugd te zien welke kracht uit deze multiculturele organisaties komt en tevens dat zij steeds nadrukkelijker met elkaar samenwerken.

Ahmed, ik wil graag een toost uitbrengen op jullie kracht, de empowerment die ik bespeur bij jullie medewerkers, en op een jaar vol goede samenwerkingsinitiatieven, op uitdagingen die we samen aangaan. En dit alles ten goede aan de participatie voor migranten met een beperking.'

Na deze woorden neemt ten slotte Cor van Drongelen van de multiculturele huiskamer De Brug in Geuzenveld nog even het woord. Zij roemt het initiatief van afgelopen jaar van Ahmed tot het bespreekbaar maken van homoseksualiteit bij migranten en wijst op de goede samenwerking die er afgelopen jaar geweest is tussen Ahmed en De Brug.

Hiermee wordt het officiële deel van de bijeenkomst afgesloten. Vervolgens is er gelegenheid om te genieten van een drankje en een uitgebreide maaltijd gebakken vis. Wat Comité Onze Hoop betreft is het nieuwe jaar hoopvol begonnen.

Voor meer informatie over het Comité Onze Hoop kunt u de website raadplegen, www.comiteonzehoop.web-log.nl of contact opnemen met de voorzitter, de heer Ahmed El Mesri op telefoonnummer 06-10 112691 of via e-mail: info.onzehoop@gmail.com

Onze Hoop werkt veel samen met haar partners: Assadaaka,www.vriendschapassadaaka.web-log.nl

Amsterdams Patiënten/Consumenten Platform, www.apcp.nl

Carry on the move, zet zich in voor de zelfredzaamheid, onafhankelijkheid en deelname aan de maatschappij van personen die afhankelijk zijn van rolstoel of scootmobiel http://carryonthemove.web-log.nl

Mee Amstel en Zaan, www.meeaz.nl

Amsterda de Nederlandse bond voor Oudere Migranten Actief, www.noma-amsterdam.nl

Stichting Gehandicapten Overleg Amsterdam, www.sgoa.nl

Stichting Interculturele Zorg In Nederland

Verslaglegging: Erik Haan
Redactie: Arthur Vreede

Meer informatie:
Wat doet Comité Onze Hoop?
Comité Onze Hoop is een samenwerkingsverband van migranten met een handicap of chronische ziekte en een aantal ondersteunende organisaties. Zij stelt zich ten doel de situatie van deze groep te verbeteren en hun welbevinden te bevorderen door middel van projecten, die gericht zijn op het terugdringen van het sociaal isolement en maatschappelijke participatie. Trefwoorden zijn laagdrempeligheid, lotgenotencontacten en begeleiding.

---- --