Socialistische Partij Rotterdam
SP: Een beter Europa begint in Rotterdam
28-01-2009 * Tijdens de ledenvergadering van de SP-afdeling Rotterdam op 25 januari 2009 sprak Dennis de Jong de leden toe. Dennis is bestuurslid van de afdeling en beoogd lijsttrekker voor de Europese verkiezingen op 4 juni 2009. Hieronder de tekst van zijn toespraak.
Beste mensen,
Voor jullie staat een ambtenaar. Volgens nrc·next nog een volslagen onbekende ook. Zit Brussel daar nou op te wachten? Er zitten toch al genoeg ambtenaren in Brussel, zou je denken...
Toch heb ik me met volle overtuiging kandidaat gesteld om namens de SP mee te mogen doen met de Europese verkiezingen. want al heb ik dertig jaar met veel plezier mijn werk als ambtenaar gedaan, toch heeft het al die tijd wel bij me gegist. Steeds meer kreeg ik er behoefte aan eens mijn eigen opvattingen te kunnen uiten in plaats van steeds rekening te moeten houden met die van een minister.
Vijf jaar heb ik in Brussel gewerkt en heb ik dus kunnen ervaren hoe het er daar aan toegaat. Inderdaad, er zitten in Brussel veel ambtenaren, maar jullie zullen begrijpen dat ik dat op zichzelf nog niet zo erg vind. Wat ik wel schandalig vind, is dat die ambtenaren meer dan het dubbele verdienen dan hun collega's in Den Haag! Het is het bekende verhaal: 'anders kunnen we geen goede mensen vinden'. Nou, dat hebben we met de bankiers en hun bonussen gezien: zelfde verhaal met geweldige resultaten!
Toen ik in 1993 in Brussel kwam werken, heb ik me gestort op het opzetten van een Europees vluchtelingen- en migratiebeleid. Ik was er oprecht van overtuigd dat Europa een humaner beleid zou kunnen voeren dan wij in die periode in Nederland aan het uitwerken waren. Er was immers geen kans op aanzuigende werking en Europa zou de neerwaartse spiraal van steeds restrictiever beleid voor vluchtelingen kunnen ombuigen, omdat het een einde kon maken aan negatieve concurrentie tussen lidstaten. Wat viel het me tegen toen ik in Brussel nauwelijks toekwam aan inhoudelijke gesprekken met mijn collega's. Steeds was de vraag: wat betekent dat voor de macht van de Europese Commissie? Gevangen in hun gouden kooi waren veel van mijn collega's iedere inspiratie kwijtgeraakt en probeerden zij alleen maar te zorgen voor een grote, machtige Commissie met nog meer dure banen.
Die obsessie met Europese macht is eigenlijk de kern van waar het in Europa steeds misgaat: geef je Europa een vinger, dan pakt het je hand; geef je Europa een hand, dan pakt het je hele lijf!
Europa lijkt zo ver weg, maar is zo dichtbij. Jullie herinneren je Mieke van de Ster-spot over de thuiszorg. Iedere dag iemand anders die je aan- en uitkleedt. Sorry, we hebben het hier wel over iemands intieme privé-leven. Mieke kleedt zich dan maar net zo goed uit voor heel Nederland. Mooi dat de spot de Gouden Loekie kreeg. Slecht dat de ontmenselijking van de thuiszorg een direct gevolg is van de vermarkting. En dat die vermarkting weer een direct gevolg is van Europese afspraken. Officieel is de zorgsector geen onderdeel van de Europese vrije markt: de zorg werd als publieke dienst uitgesloten van de zogeheten dienstenrichtlijn, ook wel de Bolkestein-richtlijn genoemd. Maar langs een achterdeur probeert de Commissie met een nieuwe richtlijn alsnog vat te krijgen op de zorg die ook een Europese markt moet worden. Europa is dichterbij dan je denkt...
Minstens 50 procent van de regels die we in Nederland kennen, komt uit Europa. Wie dat goed weten zijn de 12.000 lobbyisten van bedrijven; wil je een carrière als lobbyist, ga dan naar Brussel! Je verdient er geweldig en er is veel werk. Als een doorsnee Europarlementariër een rapport moet opstellen, krijgt hij van die lobbyisten een kant en klare tekst aangeleverd. Hoeft-ie alleen nog maar een handtekening te zetten op de aanwezigheidslijst en klaar is-ie - kassa!
Dat geldt overigens niet voor ónze Europarlementariërs: Erik en Kartika hebben zich een slag in de rondte gewerkt. Ze hebben er bijvoorbeeld voor gezorgd dat we nog steeds een RET in Rotterdam hebben doordat de verplichte aanbesteding van het openbaar vervoer is weggestemd. En aan die ov-chipcard konden zij ook niks doen.
Het verkiezingsprogramma is beknopt en had twee, drie of vier keer zo lang kunnen zijn, maar eigenlijk komt het steeds op hetzelfde neer: hou het menselijk. Zorg dat mensen het voor het zeggen houden als het gaat om sociale rechten, en publieke diensten. Werk daarnaast samen waar het moet: milieu, veiligheid en migratie houden niet op aan de Nederlandse grenzen. Daar kunnen en moeten we samenwerken. Maar kom niet aan onze voorzieningen. Dus: geen flexibele arbeidscontracten, geen versoepeling van het ontslagrecht en geen uitgeklede en vermarkte zorg, onderwijs, vervoer of energie.
Er is geen enkele andere partij in Nederland die een dergelijke sociale en menselijke boodschap heeft. De meeste partijen zijn allang onderdeel geworden van de Europese elite: zij luisteren niet meer naar wat de Nederlanders zelf vinden. Sterker nog, ze vinden het prima om een geheim verdrag uit te onderhandelen, een paar jaar nadat 60 procent van de Nederlanders heeft aangegeven geen grondwet te willen. Maar nu het volkslied en de vlag eruit zijn gehaald, is het opeens een 'gewoon' verdrag. Nederlanders zijn niet stom: ik ben ervan overtuigd dat mensen de eerlijke en menselijke boodschap van de SP zullen herkennen. Dat ze zullen zeggen: de SP houdt het klein waar het klein kan, de menselijke maat. En waar het groot moet, doet de SP het mét de mensen zelf en niet achter hun rug om.
En dat is juist nu van groot belang. We staan wereldwijd op een moment van omslag: het ongebreidelde kapitalisme is gekanteld. Ook in Europa. Ook in Nederland. Wij moeten juist nu hard werken aan een europa van en voor de gewone mens.
'Hard werken' en 'Rotterdam' gaan hand in hand, al tientallen jaren. En er is maar één stad in Nederland met een poort naar Europa, de Europoort. Er is maar één stad in Nederland waar de SP-afdeling een werkgroep internationale solidariteit heeft. En er is maar één stad in Nederland met een traditie van SP-lijsttrekkers voor de Europese verkiezingen. Ik miste het amendement in de voorstellen van het bestuur, maar wat mij betreft zeggen we vanaf nu: een beter Europa begint in Rotterdam!