Onderwijsbond CNV
23 januari 2009
De klok weer de baas deel I
Categorie: Algemeen nieuws, Nieuws CNV Onderwijs, Dossier Project
Arbeid en Zorg, Project combinatiedruk werk en prive
In het onderwijs is het rennen, hollen en vliegen. Stilstaan is er
soms nauwelijks bij. Tel daar een (druk) sociaal leven, het huishouden
en een gezin bij op en het is niet zo vreemd dat veel leerkrachten het
gevoel hebben dat er continu aan hen wordt getrokken. Maar wat kun je
daadwerkelijk doen tegen het gevoel van hoge werkdruk? Julie Meyers
(37) vertelt aan Schooljournaal over haar hectische leven. CNV
Onderwijstrainer Annemieke Schoemaker geeft haar praktische tips om de
werkdruk te lijf te gaan.
Julie Meijers (37) uit Gemert werkt parttime als leerkracht van BB2
(groep 7) op de Petrus Dondersschool in haar woonplaats. Ze is
getrouwd en moeder van Ties (6), Pleun (5) en Loet (2).
`In februari 2008 ben ik acht weken uit de running geweest. Ik ben
flauw gevallen in de keuken en met mijn neus op het aanrecht gevallen.
Deze bleek gebroken te zijn en ik had een fikse hersenschudding. Ik
ben naar het ziekenhuis gegaan; hier bleek dat mijn lichaam compleet
uitgeput was. Rustig aan doen en even niet werken, was het advies. Ik
had voor die tijd nog nooit één dag gemist op school, dus die
boodschap kwam hard aan. Uit gesprekken met de Arboarts bleek dat er
meer aan de hand was; ik zei nooit "nee", was bang om iets te missen
en was continu bezig om een goede leerkracht te zijn én een goede
moeder én een echtgenote, enzovoorts. Ik realiseerde me dat ik meer
rust moest inbouwen. Inmiddels lukt het me redelijk goed om tijdens
het werken thuis los te laten. Ik weet dat mijn kinderen in goede
handen zijn bij de oppas en mijn man. Maar de schoolsituatie loslaten
als ik thuis ben, dat is een ander verhaal.'
Puinruimen
`Met drie kinderen ben je altijd bezig. Bovendien zorgt onze jongste
zoon voor de nodige druk: hij slaapt vanaf zijn geboorte nauwelijks
een nacht door. Sinds twee weken komt hier verandering in, maar het
heeft voor veel gebroken nachten gezorgd. Sinds de komst van mijn
kinderen ervaar ik de werkdruk als hoog. Daarvoor was het ook wel
aanpoten op het werk, maar het was allemaal nog te overzien. Ik werk
zo'n 0,6 fte maar in de praktijk ben ik vrijwel nooit vóór 17 uur
thuis. Mijn duopartners die ik in de loop der jaren heb gehad, waren
vaak beginnende leerkrachten. Hierdoor kwam meer druk op mij te liggen
en wilde ik extra veel dingen doen in de dagen dat ik werkte, zodat de
overdracht iets soepeler zou gaan. Ik heb dan ook vaak het gevoel dat
ik de kar moet trekken. Dit schooljaar had ik eindelijk weer eens een
duo die wat ouder is. Zij is echter nu met zwangerschapsverlof. Haar
vervangster is wederom vrij jong en hoewel ze heel enthousiast en
gedreven is, komt voor mijn gevoel toch weer veel op mijn schouders
terecht. Ik schrijf zo veel mogelijk de rapporten, registreer alles in
de computer, doe alle huisbezoeken want zij is daar niet capabel
genoeg voor. Verder vind ik het lastig dat mijn (extra) werk voor mijn
gevoel soms als vanzelfsprekend wordt ervaren. Maar duidelijk mijn
grenzen aangeven en met mijn problemen naar de directeur stappen; dat
doe ik niet zo snel. Ik maak er liever een grapje over of geef
terloops wat hints. Zo heb ik laatst de adjunct-directeur subtiel
laten merken dat ik het af en toe gewoon niet red. Hij stelde voor dat
hij een ochtendje mijn groep zou draaien, zodat ik rapporten kon
schrijven. Dat was fijn, maar ik heb meer tijd nodig dan die ene
ochtend. Ik weet dat ik moet leren om meer voor mezelf op te komen,
maar dat blijft moeilijk.'
Agenda Julie Meijers
Maandag
06.45: De wekker gaat.
07.45: Ontbijten met de kinderen.
08.00: Naar werk.
15.30: Vergadering werkgroep Protocol Dyslexie.
16.45: Naar huis. Man kookt, ik breng Pleun naar ballet.
18.00: Vertrek naar Helmond voor cursus Fysiek omgaan met
probleemgedrag.
22.00: Oppas naar huis brengen, opruimen.
23.00: Naar bed.
Dinsdag
06.45: Opstaan.
08.20: Werkdag zoals maandag, maar dan met middagsurveillance.
15.00: Eindelijk tijd voor planningen, telefoontjes plegen,
huisbezoeken uitwerken en informatie
verzamelen voor de rapporten.
17.15: Naar huis, oppas heeft al gekookt.
20.00: Twee uurtjes rapporten schrijven, daarna tv-kijken op de bank.
23.00: Naar bed.
Woensdag
Tot 15.15: Werkdag zoals dinsdag. Vroeg naar thuis met de intentie om
rapporten te schrijven. Valt in de praktijk tegen; ondanks oppas
vragen de kinderen om aandacht.
16.30: Boodschappen, koken en avondeten.
19.15: Volleyballen.
21.30: Rapporten schrijven.
23.00: Naar bed.
Donderdag
08.30: Ties en Pleun naar school gebracht, Loet naar de
peuterspeelzaal.
Tot 11.30: Huishouden en rapporten schrijven.
11.30: Loet uit school en bij opa en oma op bezoek.
12.00: Ties en Pleun uit school, samen lunchen en hen daarna weer naar
school brengen.13.20: Interview voor Schooljournaal en de fotograaf
die langs komt.
15.00: Loet wakker en Ties en Pleun thuis. De rapporten naar mijn duo
gebracht, daarna naar de eendjes en de speelgoedzaak geweest om
cadeautje te kopen.
16.30: Het vaste kook/eet/bad/bed-ritueel.
20.00: Rapportgesprekken plannen.
21.30: Tv gekeken en even gelezen. Om 23.00 uur richting bed.
Vrijdag
8.30: Ties en Pleun naar school gebracht. Huishoudelijke taken.
10.30: Op de thee bij oma.
11.30: Viering bekijken op de basisschool: de klas van Pleun treedt
op.
12.00: Kinderen komen uit school. Vriendinnetje van Pleun blijft eten
en spelen.
16.30: Naar de kapper, daarna met hele gezin eten.
18.15: Mail checken en het vaste avondritueel. Als kinderen op bed
liggen zelf uitgebreid in bad en beginnen in een nieuw boek.
Advies voor Julie van trainer Annemieke Schoemaker
`Als ik je werkweek bekijk, heb je je handen vol aan de klas. Met je
gezin zit je onderhand in de drukste fase die er is. Probeer aan je
werkgever aan te geven dat deze combinatie veel energie vraagt. Samen
kunnen jullie bekijken of er in deze periode anders kan worden
omgesprongen met je niet-lesgebonden taken. Volgens de cao (artikel
2.1) moeten werkgever en werknemer jaarlijks een gesprek voeren over
de inzet en taken voeren. Bespreek je problemen en twijfels met je
directeur of eventueel de bovenschoolse functionaris personeel. Daar
zijn ze immers voor! Hoe lastig het misschien ook is: geef in deze
gesprekken aan dat je het moeilijk vindt om je grenzen aan te geven.
Wie weet kunnen zij je helpen. Heb je trouwens alle mogelijkheden voor
ouderschapsverlof benut? Of wil je dat niet omdat dat te veel
(negatief) effect op de klas of de school zou kunnen hebben? Door alle
drukte en waan van de dag zie je soms niet meer waar de echte
prioriteiten liggen en laat je je te veel leiden door andere
"belangrijke" dingen. Ik zie in toenemende mate dat een baan in het
onderwijs (te) veel vraagt. Daardoor moeten soms moeilijke keuzes
worden gemaakt. Als school, maar ook als persoon moet je "nee" durven
zeggen. Zijn bijvoorbeeld al die huisbezoeken onontbeerlijk? Moet de
overdracht naar je duopartner altijd perfect zijn of is het soms
gewoon zoals het is? Misschien leert ze daar wel van. Het is heel goed
dat je al meer rust inbouwt en soms aangeeft dat het te veel wordt.
Wel maak ik uit je verhaal een grote betrokkenheid op, en de wens het
altijd goed te willen doen. Als je zo in elkaar zit is het extra
vervelend om zaken te moeten laten liggen of iets minder goed te doen.
Toch zal het wel moeten omwille van je eigen bescherming en
gezondheid. Het boekje Grenzen stellen van Anselm Grün en Ramona
Robben kan ik je van harte aanbevelen.'
---