Buma/Stemra
PERSBERICHT
POPPRIJS 2008 NAAR DE DIJK
Drieëntwintigste Popprijs naar Nederlandse rockgroep
17 januari 2009
De Popprijs 2008, de meest prestigieuze prijs voor Nederlandse popmuziek, is zaterdag 17 januari
tijdens Noorderslag in Groningen uitgereikt aan De Dijk. Zanger en boegbeeld Huub van der Lubbe
nam de prijs - een bedrag van 10.000 Euro en een beeld van Theo Mackaay - op het podium van de
Buma Cultuur-zaal in De Oosterpoort in ontvangst. De uitreiking was live te volgen op NOS televisie.
De Popprijs werd in 1986 voor het eerst uitgereikt aan Mathilde Santing. Drieëntwintig jaar later is de prijs de
belangrijkste prijs voor popmuziek in Nederland en vond de uitreiking plaats in De Oosterpoort in Groningen, tijdens
Noorderslag. Het geldbedrag van 10.000 Euro wordt ter beschikking gesteld door Buma Cultuur en Sena Performers.
De Popprijs is een initiatief van BV Pop en wordt uitgereikt door Buma Cultuur met steun van Sena Performers.
De Popprijs wordt uitgereikt aan de band of artiest die in het afgelopen jaar de belangrijkste bijdrage heeft geleverd aan
de Nederlandse popmuziek. Daarbij spelen zaken als bijzondere artistieke prestaties, nationaal en internationaal succes
of een langdurige carrière alle een rol, maar geen daarvan is doorslaggevend: het uiteindelijke oordeel is aan de jury.
Vorig jaar viel de prijs Armin van Buuren ten deel. Andere Popprijswinnaars zijn Mathilde Santing (1986), The
Nits (1987), Claw Boys Claw (1988), Herman Brood (1989), Urban Dance Squad (1990), The Ex (1991), The
Scene (1992), Bettie Serveert (1993), 2 Unlimited (1994), Osdorp Posse (1995), Eboman (1996), Marco
Borsato (1997), Junkie XL (1998), Postmen (1999), Arling & Cameron (2000), Anouk (2001), Tiësto (2002),
Bløf (2003), Ali B (2004), Within Temptation (2005) en Spinvis (2006).
Juryrapport Popprijs 2008
Welke band of artiest heeft het meest betekend voor de Nederlandse popmuziek in 2008? Dat was zoals gebruikelijk de
vraag die de jury van de Popprijs dit najaar kreeg voorgelegd. Dat daar geen eensluidend antwoord op te geven is, dat
wisten alle juryleden: succes, oorspronkelijkheid, grote interesse gewekt in het buitenland: allemaal belangrijke criteria,
maar wat geeft de doorslag?
In 2008 waren er veel betrekkelijk jonge bands die succes kenden met plaatverkoop en die de zalen in het clubcircuit
moeiteloos zelfs meerdere keren deden uitverkopen, maar de Popprijs is geen aanmoedigingsprijs.
Ook dit jaar vlogen danceproducers weer de hele wereld over, en noteerden niet de minste muzikanten successen in het
buitenland. Maar de Popprijs is ook geen export-prijs.
Evenmin is de Popprijs een oeuvreprijs, langdurig actief zijn voor een groot min of meer stabiel publiek, is wellicht
genoeg voor een lintje, voor het behalen van de Popprijs 2008 is meer nodig. Maar hoeveel meer kan een band die al
meer dan een kwarteeuw niet meer weg te denken is uit de Nederlandse popmuziek, een band die plaat na plaat goud
ziet worden, en een band die jaarlijks nog altijd meer mensen naar hun concerten lijkt te lokken nog doen? In het Engels
of Chinees gaan zingen in plaats van in het Nederlands?
Geen band is de afgelopen jaren wanneer de jury bijeenkwam voor het aanwijzen van de winnaar, vaker genoemd dan de
winnaar van dit jaar. Nieuwe juryleden waren verbaasd dat ze de prijs niet al eerder hadden gewonnen, zoals de
bandleden ongetwijfeld zichzelf achter de oren moeten hebben gekrabd wanneer de prijs weer aan hen voorbij ging.
Deden ze misschien iets verkeerd?
Allerminst, maar de jury is er altijd van uit gegaan dat hun jaar nog wel zou komen. En dat jaar 2008 is niet toevallig het
jaar waarin gevierd dat de Nederpop 50 jaar bestond. In alle herdenkingen en jubileum uitzendingen kwam de
Amsterdamse band voorbij, want er zijn maar weinig artiesten die zo'n fors deel van die vijftig jaar, zo'n belangrijke rol
hebben gespeeld in de Nederlandse popcultuur.
En terwijl 50 jaar Nederlandse popmuziek in het zonnetje werd gezet bracht de band ook nog een van hun betere albums
uit, die geheel volgens de gewoonte weer goud werd.
Op die plaat, Brussel geheten, vindt de band zichzelf als het ware opnieuw uit. Het bandjesgevoel lijkt weer helemaal
terug, aan niks valt af te horen dat dit alweer de zoveelste plaat is van een stel muzikanten dat voor elkaar geen
verrassingen meer kent.
En dan zijn er opnieuw de teksten, die maar weer onderstrepen dat deze band de Nederlandstalige rock misschien niet
heeft uitgevonden maar dat hun naam onlosmakelijk met het genre verbonden is en dat al decennia lang.
Mooier dan nu zal het nooit gaan zingt Huub van der Lubbe op Brussel de plaat die voor de jury de doorslag gaf,
waardoor er in een recordtijd tot een unanieme beslissing kon worden gekomen. Dit jaar was er geen ontkomen meer
aan, de Popprijs 2008 moest worden toegekend aan de Dijk.
Mooier dan nu zal het misschien nooit gaan maar later dan nu kan de jury zich inmiddels zeker niet permitteren aan De
Dijk de prijs toe te kennen. Zonder De Dijk hadden die vijftig jaar Nederpop die in 2008 zo nadrukkelijk herdacht
werden er immers heel anders uitgezien.
De jury bestond dit jaar uit: Guus Bleyerveld (BV Pop), Johan Gijsen (Tivoli), Ben Houdijk (Radio 3FM), Gijsbert Kamer
(De Volkskrant / VPRO), Jan Douwe Kroeske (Double 2), Peter Sikkema (Oosterpoort/Noorderslag), Gert van Veen
(ID&T). Juryvoorzitter was Hans Kosterman (Buma Cultuur/BV Pop/FNV Kiem)
---