Groen!
Ook senatoren moeten adoptiewetten naleven
Datum
16/01/2009
Auteur
Mieke Vogels voor Vlaamse fractie
Categorie
In Asiel en migratie, Ethische vragen
Kan een senator gebruik makend van een militair vliegtuig, een kind
meebrengen uit Congo? Kan dit zonder een toestemming tot adoptie ?Op
basis van welke feiten werd een humanitair visum afgeleverd ? Deze
vraag beroeren sinds enkele dagen de publieke opinie.
Het siert senator Schelfhout dat ze getroffen was door het leed van
een kind in Congo en dat ze iets concreet wilde doen om het kind te
helpen. Het was destijds ook de motivatie van zangeres Madonna en
dichter bij huis van Annemie Struyf om een kind mee te brengen uit een
ver land. In die landen zijn trouwens vele kinderen in nood zijn.
Andere niet bekende Vlaamse mannen en vrouwen hebben een even groot
hart ook zij kiezen er bewust voor om hun kinderwens in te vullen door
een kind te adopteren uit Afrika, Azië,...zij moeten echter een zware
procedure door; een cursus volgen, een gezinsonderzoek, een formele
toestemming tot adoptie van de jeugdrechter. Deze mensen reageren
behoorlijk ontstemd over wat senator Schelfhout doet. Senatoren zijn
de makers van de wetten , zij moeten ze dus zeker naleven.
Of moeten we de wet dan maar voor iedereen veranderen?
Adoptie gaat over kinderen en kinderen zijn kwetsbaar.
Daarom werd in 1995 het verdrag van Den Haag van kracht. Dit verdrag
wil vermijden dat kinderen geadopteerd worden om malafide redenen maar
het verdrag stelt ook duidelijk het belang van het kind voorop. Een
kind hoort eerst en vooral thuis bij de eigen ouders als dit niet kan
dient een opvang gezocht in eigen land en pas als dit onmogelijk is
kan het kind vrij gegeven worden voor interlandelijke adoptie.
Om kinderhandel te voorkomen stelt het land van de kandidaat adoptie
ouder zich garant. Alleen wie gescreend werd en een attest kreeg van
de jeugdrechter kan een kind adopteren. Om te garanderen dat kinderen
niet zo maar voor adoptie worden vrij gegeven garandeert het land van
herkomst dat het onderzocht heeft dat er voor het betrokken kind in
eigen land geen alternatief is.
Een procedure die moet aantonen dat kandidaat adoptie ouders
"geschikt" zijn, dat zij goede ouders zullen zijn, valt vele kandidaat
adoptie ouders zwaar.
Als een senator dan dwars door al deze regels fietst om met een
militair vliegtuig een Kongolees kind "uit te kiezen" dan kwetst dit
vele kandidaat adoptie ouders. Is Els Schelfhout trouwens wel zeker
dat Emile kan geadopteerd is, is ze zeker dat hij geen ouders meer
heeft die in deze burgeroorlog op zoek zijn naar hun kind? Waarom
geeft zij het kind onmiddellijk een nieuwe naam, het getuigt van
weinig respect voor de eigenwaarde van het kind dat tot vandaag een
andere roepnaam had. Een kind kiezen op basis van zijn "blinkende"
oogjes brengt ons wel helemaal terug naar een tijd waarvan ik dacht
dat hij voltooid verleden was, een tijd waarin de kolonisator bepaalde
wat het belang is van het zwarte kind.
Als de senator het dan ook nog nodig vindt om haar verhaal breed uit
te smeren om net als Madonna zichzelf een imago van liefdadigheid aan
te meten dan wordt het helemaal een intriest verhaal.
Contact: Mieke Vogels -