Trots op Nederland
2009, Ritas visie
Allereerst wil ik u natuurlijk allemaal een heel voorspoedig 2009
wensen! Ik hoop dat dit nieuwe jaar, waarin veel mensen waarschijnlijk
financieel een stap(je) terug zullen moeten doen, voor u toch
vooral geluk, vrede en saamhorigheid mag brengen.
Bij de start van een nieuw jaar spreken veel mensen traditioneel hun
goede voornemens uit in de hoop deze te kunnen realiseren. Dit lijkt
mij dan ook een goede gelegenheid om mijn voornemens met
TrotsopNederland aan u te presenteren.
Zoals ik eerder vertelde, ben ik in 2003 de politiek ingestapt met de
blik van een ondernemer. En het was deze blik die mij als minister in
staat stelde om een gedegen plan van aanpak op te stellen teneinde een
aantal knellende problemen op het gebied van immigratie en integratie
aan te pakken. Na twee jaar vertelden mijn ambtenaren mij dat ik alle
geplande trajecten op de rails had gezet, dat alle doelstellingen
waren gehaald. Ze vertelden mij dat dit niet gebruikelijk was en dat
vond ik raar. Want zo moeilijk was het helemaal niet geweest. Ik
realiseerde mij dat het tekenend voor de bestuursstijl van Den Haag is
dat problemen zo lang blijven liggen. En als een probleem na veel
gepraat eindelijk wel ter hand wordt genomen, gebeurt dat slechts
halfslachtig en met veel mitsen en maren. Ik merkte dat u daar, net
als ik, al jarenlang de buik van vol had.
Ik zag en hoorde dat u heel graag wilde dat er echt iets zou gaan
veranderen, dat u daar om stond te springen. Toen ik minister was
mailden of telefoneerden mensen uit het hele land mij, en de politieke
ideeën die men uitsprak stonden lang niet altijd op een lijn met de
mijne, maar men wilde graag laten weten het erg op prijs te stellen
dat er eindelijk weer eens iemand was die daadkracht toonde en
consequent was. Burgers die zagen dat consequent zijn wel degelijk
iets oplevert steunden mij in groten getale. En weer was ik verbaasd,
want wat is er nu normaler dan gewoon doen wat je hebt afgesproken?
Maar daadkracht en consequent zijn waren de afgelopen decennia in
Nederland verdacht. Er lag een verstikkende deken van politiek correct
denken over het meningenlandschap, met als resultaat de nikserigheid
van de consensus en het polderdenken.
De verandering kwam met de snelle opkomst (en tragische dood) van Pim
Fortuyn: er was nog hoop. Nederlanders veerden bij verkiezingen weer
op omdat er kon worden gestemd op politieke partijen met, inmiddels
zeer ver uiteenlopende, ferme standpunten. Het resultaat van de
afgelopen verkiezingen was dan ook dat de politieke flanken druk
werden bezet ten koste van het politieke midden. Beide flanken
benoemen vanuit hun eigen belevingswereld de problemen in Nederland en
komen met navenante oplossingen. De linkerkant ziet als oplossing een
grotere rol voor de overheid. Volgens mij is dat een vergissing, want
die overheid heeft juist veel van de huidige problemen in Nederland
veroorzaakt. De rechterkant ziet deze problemen ook, maar zoekt de
oplossing voornamelijk in het benoemen van zondebokken. Dat vind ik
een te gemakkelijke en weinig opbouwende reactie. Ondertussen bloedt
het politieke midden dood, want daar is het gezellig omdat er als
vanouds lekker verder wordt gepolderd. Wat het midden niet begrijpt is
dat we in dit land zijn uitgepolderd. Ondanks een grotere politieke
keuzevrijheid en het leegbloeden van de polder is de beweging die
Fortuyn in gang heeft gezet niet tot rust gebracht. Er ontbreekt
namelijk nog steeds iets.
Mijn achterban heeft de afgelopen maanden niet stilgezeten en eind
vorig jaar zijn we naar buiten gekomen met een lange lijst
aanbevelingen ter verbetering van het Nederlandse leefklimaat. We
hebben samen met Nederlanders die via onze wiki-website bijdragen
hebben geleverd op een rijtje gezet wat er allemaal beter kan. En dat
is nogal wat. Denk bijvoorbeeld aan een beter ondernemersklimaat,
lagere belastingen, minder bureaucratische lagen en regels, meer
directe democratie, minder gelukzoekende immigranten, open staan voor
immigranten die iets willen en kunnen bijdragen aan onze samenleving,
beter onderwijs dat aansluit op de behoefte, betere en betaalbare
gezondheidszorg, minder files en meer veiligheid. Maar het hebben van
standpunten is natuurlijk gemakkelijk. Die worden door de gevestigde
politieke partijen dan ook gretig gekopieerd, omdat iedereen wel weet
wat de echte problemen zijn. Belangrijker dan die papieren standpunten
en aanbevelingen is dat Nederlanders weer een gevoel van richting
willen ervaren. Ze willen actie gekoppeld aan visie en betrokkenheid
bij de aanpak van problemen. Een opsomming van te nemen maatregelen of
standpunten is prachtig en ook heel noodzakelijk, maar een gevoel van
richting en het bieden van een wenkend perspectief kun je niet op
papier drukken. Dat gevoel van richting is nu precies wat
TrotsopNederland anders maakt dan de gevestigde partijen, en dat
beseffen veel Nederlanders gelukkig.
Nederland is een prachtig land met een geschiedenis om trots op te
zijn, maar in mijn jaren als minister en Kamerlid heb ik gezien dat
Den Haag vooral trots is op zichzelf. Er wordt heel veel gepraat,
alles wordt ontzettend ingewikkeld gemaakt maar er wordt heel weinig
resultaat geboekt. De politiek is er teveel voor zichzelf, niet voor
de mensen in het land. Maar het land is van ons allemaal, niet alleen
van een groepje mensen dat voor ons wel zal bepalen wat goed is.
Ondertussen bevindt het land zich op een hellend vlak en daar maak ik
mij ernstig zorgen over. Het moet anders in Nederland en het kan ook
anders, eenvoudiger en zonder die overdaad aan regeltjes. Ik heb
vertrouwen in mensen, in alle burgers van Nederland. Met mijn
bestuursstijl als handelsmerk en TrotsopNederland als platform wil ik
de zeggenschap terugbrengen naar de plek waar die hoort: bij de
burgers van Nederland. Dat is mijn goede voornemen voor 2009!
Hartelijke groet,
Rita Verdonk