Ingezonden persbericht


Op vrijdag 2 januari 2009 in première:
Wild Boys - Willemijn Zevenhuijzen / hetveem productie "You may be born a woman, but you are also made into a woman for the rest of your life." (Simone de Beauvoir)

Wild Boys is een fysieke en beeldende voorstelling met live gitaarrock en speelde al succesvol op Over het IJ Festival 2008 in Amsterdam.

Drie vrouwen hebben zich verenigd in de mannenrockband "Wild Boys". In een door henzelf ingerichte garage, met versleten meubels, wat bierkratten en een drumstel, komen de vrouwen eens per week samen. In deze zelfgecreëerde utopie werken zij aan de perfectionering van de man in zichzelf. Hier transformeren zij naar mannelijke idolen die met gepaste nonchalance en sexappeal hun muziekinstrumenten weten te bespelen. Via de transformaties gaan de vrouwen op zoek naar nieuwe vrijheden. Het lukt hen steeds beter deze te verwerven. Maar, als er onverwachts bezoek komt van een jongen, wordt hun zorgvuldig opgebouwde utopie aan het wankelen gebracht. Wild Boys laat het verschil zien tussen de rol die je in je leven aanneemt om te overleven en de rol die je zou willen aannemen.

concept, spel & bas Willemijn Zevenhuijzen spel & gitaar Suzan Boogaerdt spel & drums Kim van Zeben spel Wilhelmer van Efferink dramaturgie Frederieke Vermeulen eindregie Maarten Lok muziek coaching Jan Groenteman fysieke coaching Gonnie Heggen decor Sacha Zwiers licht Gé Wegman techniek Erik Gramberg, Gibson Houwer acquisitie Theaterzaken Via Rudolphi Voor meer over Wild Boys zie: www.myspace.com/wildboysgroupies & http://wildboysgroupies.hyves.nl/

Deze voorstelling werd mede mogelijk gemaakt door een samenwerking met Over het IJ Festival en de bijdragen van VSBfonds, SNS REAAL Fonds en NFPK+. speeldata 2008/2009
3 t/m 13 juli Over het IJ Festival Amsterdam www.overhetij.nl zo 31 aug Theater Bellevue Uitmarkt Amsterdam www.uitmarkt.nl vr 2 jan première Toneelschuur Haarlem www.toneelschuur.nl za 3 jan Toneelschuur Haarlem www.toneelschuur.nl wo 21 jan Grand Theatre Groningen www.grand-theatre.nl do 22 jan Concordia Enschede www.concordia.nl vr 23 jan de Meervaart Amsterdam www.meervaart.nl za 24 jan Chassé theater Breda www.chasse.nl vr 30 jan de Gruitpoort Doetinchem www.gruitpoort.nl za 31 jan Dorpstheater Wormer 075-6421812
wo 4 feb gecancelled Koningstheater Den Bosch www.koningstheater.nl do 5 feb Theater Bellevue Amsterdam www.theaterbellevue.nl vr 6 feb Theater Bellevue Amsterdam www.theaterbellevue.nl za 7 feb Theater Bellevue Amsterdam www.theaterbellevue.nl di 10 feb Theater Bouwkunde Deventer www.theaterbouwkunde.nl vr 13 feb Cultura Ede www.cultura-ede.nl
za 14 feb Stadsschouwburg Utrecht Utrecht www.stadsschouwburg-utrecht.nl wo 18 feb Lantaren-Venster Rotterdam www.lantaren-venster.nl do 19 feb LAKtheater Leiden www.laktheater.nl za 21 feb Theater De Verbeelding Purmerend www.theaterdeverbeelding.nl di 24 feb Theater aan het Spui Den Haag www.theateraanhetspui.nl wo 25 feb Theater de Omval Diemen www.theaterdeomval.nl vr 27 feb Schouwburg Amstelveen Amstelveen www.schouwburgamstelveen.nl za 28 feb Isala Theater Capelle a/d IJssel www.isalatheater.nl 21 - 29 mrt Tweetakt festival Utrecht www.tweetakt.net

Willemijn Zevenhuijzen studeerde in 2000 af aan de Mime opleiding. Zij speelde o.a. in LIGA van Kassys, Varkensvrouw van Golden Palace en Het Geheven Vingertje van Jetse Batelaan bij Theatergroep MAX. Bij hetveem theater maakte zij al eerder Gloria; een voorstelling over een vrouwelijke Paus. Willemijn Zevenhuijzen maakt voorstellingen waarin zij maatschappelijke thema's op een persoonlijke en aansprekende manier vormgeeft. Suzan Boogaerdt is samen met Bianca van der Schoot het zeer succesvolle mimeduo Boogaerdt/vanderSchoot. De afstudeersolo Yvonne (2000) van was de eerste voorstelling die ze samen maakten. Deze werd beloond met de Ton Lutz prijs, de prijs voor jonge theatermakers. In hetzelfde jaar ontving Suzan ook de Stimuleringsprijs van het Prins Bernhard fonds. Vanaf 2001 maken Boogaerdt/vanderSchoot voorstellingen waarbij de (on)vermogens van het lichaam en puur fysieke inleving de uitgangspunten zijn. In het seizoen 2001-2002 presenteerden Suzan met Bianca dagelijks Villa Achterwerk van de VPRO. Daarnaast speelde ze onder meer bij Theatergroep Artemis en Golden Palace en is ze sinds 2003 regelmatig te zien bij Theatergroep Max. Kim van Zeben is in 2003 afgestudeerd aan de Amsterdamse Toneelschool met een kopstudie aan de Kleinkunstacademie. Kim speelt sindsdien in diverse muzikale producties als Op reis met de gouden boekjes, Pluk van de Petteflet en Jan Jans en de kinderen. Voor de laatste twee werd zij genomineerd voor de John Kraaijkamp Musical Award voor de Beste Vrouwelijke Bijrol. Verder speelde zij oa bij Huis aan de Amstel, Artemis ,Theaterhuis Alba en Elien van den Hoek. Komend seizoen speelt zij oa in "Swingin' miss christmas disaster" bij theaterhuis Alba en in Blijspel in de regie van Ton Heijligers en Roy Peters. Daarnaast is de stem van Kim te horen in diverse tekenfilms op Nickelodeon en Cartoon Network.

Helmer van Efferink toerde met een straatcircus/theater act vanaf zijn 11e tot en met zijn 14e jaar samen met twee vrienden door heel Nederland. Daarna is hij gaan spelen in kleine producties in Nijmegen, o.a. bij De Lindenberg en Theater Teneeter. Hij volgde in 2004/2005 de Mime opleiding Amsterdam, het jaar daarop de Dramadocent opleiding in Arnhem en vanaf 2006 de Acteurs opleiding in Utrecht met de specialisatie theatermaker. Maarten Lok is werkzaam als artistiek leider en regisseur van theatergroep Levend Wild. Tevens is hij hoofddocent en projectleider aan de Mime opleiding in Amsterdam. De afgelopen jaren maakte hij diverse voorstellingen als La vie primitive, Jack, 't Paerd en Nieuwbouw. Het fysieke spel, de daaruit ontstane personages en scènes vormden een belangrijke bron voor de inhoud, de tekst, de vorm en het verloop van de voorstellingen.

Interview met Willemijn Zevenhuijzen
Door Bas van Peijpe

Na een aantal jaren als maker en speler bij verschillende gezelschappen te hebben gewerkt, maakte Willemijn Zevenhuijzen in 2005 bij hetveem theater Gloria, een solo over een vrouw die op het punt staat het ambt van Paus te aanvaarden. Deze zomer gaat haar tweede voorstelling in première, Wild Boys, over drie vrouwen die zich verenigen in een mannenrockband. In beide voorstellingen experimenteren vrouwen met archetypische mannenrollen, een thema dat voor Willemijn een persoonlijke en een maatschappelijke kant heeft. Een gesprek over jezelf-zijn in het theater en daarbuiten.

'Al mijn hele leven ben ik me er sterk van bewust dat ik een vrouw ben die zich niet voelt aangetrokken tot wat in onze maatschappij als typisch vrouwelijk geldt. Ik lees geen Viva of Elle, ik kan niet uren over kleding of make-up praten. Dat wat vrouwen onderling hebben herken ik niet, ik heb dat niet in me. Ik vind het heel fijn hoe mannen met elkaar om kunnen gaan, als maatjes. Maar ook een typische mannencultuur is niet helemaal mijn thuis. In die zin val ik tussen de wal en het schip. Als kind kan dat nog heel goed, maar zo na de puberteit lijkt het wel alsof je een keuze moet maken. Als je dat niet wilt, moet je daar echt voor gaan staan. Er is toch een soort dierlijke oerbehoefte bij mensen om te weten wat je voor je hebt. Als daar iets onduidelijks aan is, en vooral in geslacht, dan worden mensen daar ongemakkelijk van. Ik zou natuurlijk best alsof kunnen doen, wat vaker een jurk aantrekken en meer make-up dragen. Ik doe dat ook wel eens, maar het wordt een rol. Van dat verschil ben ik me mijn hele leven al sterk bewust: wanneer ik echt mezelf ben, en wanneer ik me aanpas en een rol speel.

Het is niet alleen iets persoonlijks maar ook een maatschappelijke ontwikkeling die me raakt en waar ik me kwaad over maak. Er bestaat in onze maatschappij een aantal eisen waar vrouwen aan moeten voldoen, al zijn die soms niet zo expliciet. Buitenkant wordt steeds belangrijker en het wordt allemaal steeds naakter. De ene keer moet je grote tieten hebben, de andere keer mag je geen haar hebben, het wordt steeds gekker. Daarbij komt dat mannen én vrouwen steeds makkelijker lijken te vluchten in rollen, dat vind ik erg. Door zo dicht op elkaar te leven vragen we al zo veel van elkaar. Laten we dan in elk geval proberen onszelf te zijn. Ik vind het naar als ik het gevoel heb dat iemand zich anders voordoet dan hij of zij is, alsof je de boel loopt te bedonderen. Vanuit het oogpunt dat we allemaal proberen te overleven snap ik het wel, maar ik vind het niet oké. Dat zou niet nodig moeten zijn.'

Jongens onder elkaar
Samen met twee medespeelsters wil Willemijn deze thematiek te lijf gaan. 'Al eerder had ik het idee om iets te doen met een mannenband, maar dan met vrouwen. Ik heb bewust gezocht naar speelsters waarvan ik wist of vermoedde dat ze hier iets mee hebben. Op school heb ik ooit met Suzan Boogaerdt een kort stukje gemaakt waarin we twee kerstmannen speelden die door hun vrouwen werden verlaten. Daar konden wij allebei heel veel in kwijt, ik wist dus dat dit thema haar aansprak. Kim van Zeben leek me iemand die hier goed bij zou passen en zij kan goed drummen. Dat vond ik ook belangrijk, omdat muziek een grote rol gaat spelen.

Dat sfeertje van samen muziek maken in een garage, jongens onder elkaar, dat vind ik benijdenswaardig. Deze drie vrouwen duiken de garage in om onder elkaar te zijn en hun mannelijke kant te onderzoeken en ontwikkelen. Maar uiteindelijk willen ze ook als mannenband naar buiten te treden. De band wordt het middel om die kanten van zichzelf naar buiten te brengen waarvoor ze in het dagelijks leven geen ruimte durven te nemen. Over het algemeen denk ik dat mannen zich minder druk maken over wat de buitenwereld van ze vindt. Die denken gewoon: schijt aan alles, ik doe wat ik wil. Lukt dat deze vrouwen ook? En worden ze dan gelukkig, of worden ze keihard ingehaald door hun eigen thema? De tragiek is dat deze vrouwen denken zich te bevrijden van een knellend vrouwbeeld maar zich tegelijkertijd opzadelen met een door henzelf gecreëerd en een wellicht nog knellender manbeeld. Ik wil ook die dubbelheid en twijfel laten zien. Die dubbelheid kom ik zelf ook tegen. Ik wil me afzetten tegen de hokjesgeest, maar nu ik dit aan het maken ben merk ik dat ik zelf ook met stereotypen werk. Ik moet natuurlijk niet in de valkuil trappen dat ik zelf alle mannen over één kam ga scheren, dat realiseer ik me. Maar voor de zoektocht naar onze mannelijke kanten werken die stereotypen goed. Helemaal 'man' worden is het niet voor ons, maar we gaan dat wel opzoeken, kijken hoe ver je kunt gaan. Kunnen we ook een soort holbewoners worden, kan je dat ook nog geloofwaardig krijgen?'

Geloofwaardigheid
Die geloofwaardigheid is iets dat Willemijn al langer fascineert en waar ze ook in Gloria mee speelde. 'Gloria ging over geloof en over de vraag of je in een vrouwelijke paus zou kunnen geloven. Dat sloot aan bij wat ik als speler erg interessant vind: de vraag hoe realistisch je iets kan spelen, het opzoeken van de grens tussen spel en niet-spel. Ine te Rietstap regisseerde mij en zij zei: 'Als je zelf niet gelooft wat je doet, doe je het gewoon nog een keer, ook al zit er publiek bij. Net zo lang tot je het goed vindt.' Daar houd ik van, dat je er als speler gewoon bij blijft. Dat is waarom ik me bij Kassys thuis voel, omdat zij willen dat je zo min mogelijk acteert. En als je dat wel moet doen dan is het omdat de voorstelling over acteren gaat. In het theater heb je vaak zo'n expliciete speelstijl. Ik kijk bijvoorbeeld graag naar Halina Reijn, maar het blijft altijd 'toneel'. Misschien gebruik ik daarom ook graag live muziek. Als mensen zingen kan je daar niet omheen, dat is dan zo onvoorwaardelijk aan de hand, zo niet-geacteerd.'

Ook in Wild Boys heeft dit spel met theatrale geloofwaardigheid een relatie met het thema. 'Hoe ga je daar als publiek naar kijken? Zie je een verkleedpartij, of vergeet je af en toe dat hier eigenlijk drie vrouwen staan? Dat zegt iets over jezelf als kijker, over de vraag wanneer je iemand als mannelijk of vrouwelijk bestempelt, ook in het dagelijks leven. Ik hoop mensen aan het denken te zetten over hoe rigide wij doorgaans in hokjes denken. Misschien besef je: 'hé zulke mensen zijn er ook, en is dat dan mannelijk of vrouwelijk? Of passen die etiketten niet helemaal?''

Engagement
'Het hele gesprek over gender speelt zich in onze samenleving doorgaans af in een soort subcultuur. Er is bijvoorbeeld een genderfestival bij de balie, maar daar komt alleen de doelgroep, mensen voor wie dit persoonlijk een thema is. Daarom vind ik het belangrijk dat we op het Over het IJ Festival spelen, daar komt een breed publiek. Veel mensen daarvan zullen het misschien vooral grappig vinden maar ik hoop dan dat er onbewust toch iets getriggerd wordt. Ik vind het belangrijk dat dit onderwerp het daglicht ziet en daarmee wat lucht krijgt en makkelijker geaccepteerd wordt. Bovendien gaat het iedereen aan: wij mensen zijn allemaal individuen en mogen niet zo makkelijk in hokjes geduwd worden. Iedereen past zich op zijn eigen manier aan aan verwachtingen, terwijl het toch zaak is je fijn te voelen bij wie je bent.'

Zo'n expliciet maatschappelijk engagement zie je niet veel in de hedendaagse mime. 'Veel mimevoorstellingen gaan ook wel over hoe mensen doen, maar zetten meer aan tot filosofische gedachten daarover. Terwijl ik stiekem gewoon hoop een muur te kunnen omwerpen. Of dat echt lukt, weet je natuurlijk niet. Het is misschien een te grote verwachting. Maar iets in die richting hoop ik wel te bereiken, daar doe ik het voor. Wat dat betreft is het een vreemde tijd voor geëngageerd theater. In de jaren zestig en zeventig was er nog veel te doen aan emancipatie. Nu zijn veel muren omgeworpen en lijken we het verder wel prima te vinden, maar eigenlijk is dat heel raar. Kijk bijvoorbeeld hoe vrouwen worden neergezet in de media. Er lijkt wel een taboe te bestaan om daar iets van te vinden, alsof dat ouderwets of te feministisch is.'

Op zoek
Met Wild Boys zet Willemijn een nieuwe stap als theatermaker. 'Omdat het thema persoonlijk dicht bij me staat, heb ik het gevoel dat ik ook makkelijker zelf de regie in handen kan nemen. Bij Gloria vroeg ik Ine te Rietstap om de spelopdrachten te verzinnen en de repetities te leiden. Nu heb ik met dramaturge Frederiek Vermeulen mijn concept uitgewerkt en ga ik zelf de repetities leiden, met inbreng natuurlijk van de andere twee. Uiteindelijk komt Maarten Lok de eindregie doen. Gonnie Heggen, die onder andere les geeft aan de SNDO, heb ik gevraagd voor de fysieke coaching. Zij heeft een bewegingsmethodiek ontwikkeld waarmee je als vrouw heel goed een bepaalde mannelijkheid kan uitdragen. Zo kunnen we het in het begin tamelijk technisch benaderen. Tijdens een eerste middag met Gonnie merkten we dat de één bijvoorbeeld van nature een grovere motoriek heeft dan de ander, waardoor die mannelijkheid al snel vrij natuurlijk aanwezig is, snel geloofwaardig is. Zo zoeken we alledrie onze eigen ingangen, maar wel met elkaar. Ik vind het belangrijk dat we een gezamenlijk fysiek startpunt hebben, omdat we alledrie uit verschillende groepen en projecten komen.

Ook voor muzikaal advies en begeleiding heb ik iemand gevraagd, Jan Groenteman. Kim kan al drummen, Suzan is haar gitaarspel aan het oefenen en ik leer basgitaar spelen. We beginnen met bestaande nummers maar uiteindelijk wil ik ook een aantal nummers zelf schrijven. Met de zang valt nog veel uit te zoeken. Je kunt bijvoorbeeld een stemverlager op een microfoon aansluiten. Of misschien gaan we juist heel hoog zingen zoals de Bee-Gees. Maar dat zoeken mag er ook een beetje in blijven. Het zijn ten slotte vrouwen op zoek naar hun mannelijke kant!'

En de toekomst? 'Wild Boys is al verkocht, dus die gaan we volgend seizoen spelen. Verder moet ik zien of ik na deze voorstelling zin heb om meteen weer iets te maken, of dat ik eerst weer eens bij een ander wil spelen. Maar deze thematiek blijft me fascineren, het spelen van rollen en de geloofwaardigheid daarvan. Daar ben ik nog niet mee klaar.'

-------
(Uit de publiciteitstekst)
Willemijn Zevenhuijzen heeft in 2000 de Mime opleiding afgerond. Daarna was zij als speler en maker werkzaam bij verschillende voorstellingen. O.a. Bij Kassys in LIGA en Actor`s Cut, Golden Palace, Si, Si, Si en Varkensvrouw en Bij Jetse Batelaan Pas Als Zaagsel Krijgt een Boom Applaus. Bij hetveem theater heeft zij Gloria gemaakt een voorstelling over een vrouwelijke Paus, en het vooronderzoek Ik, Pausin, wend mij tot u(2004, een coproductie met Generale Oost Arnhem, en mede mogelijk gemaakt dankzij een mimografie opdracht van het AFK).

---- --