'Top tien' AzG toont onveiligheid en vergeten medische noden

22/12/2008 00:01

Artsen Zonder Grenzen

Amsterdam, 22 december 2008 - De meest serieuze humanitaire crises van dit moment zijn het massale geweld en gebrek aan gezondheidszorg in bijvoorbeeld de D.R. Congo, Somalië, Irak, Sudan en Pakistan. Ook de medische noodsituaties in Myanmar (Birma) en Zimbabwe horen daarbij. Artsen zonder Grenzen publiceert vandaag haar jaarlijkse lijst van tien grootste humanitaire crises (zie www.artsenzondergrenzen.nl/toptien).

De lijst laat zien wat de grootste hindernissen zijn bij het verlenen van hulp aan mensen die getroffen zijn door conflicten. Op de lijst staan verder het gebrek aan aandacht voor de toename van de gelijktijdige besmetting met hiv en tuberculose en de noodzaak om ondervoeding bij kinderen te voorkomen - de onderliggende oorzaak van de dood van zo'n vijf miljoen kinderen per jaar.

'Omdat we midden in crisisgebieden overal ter wereld werken, zien onze teams de directe medische en psychologische gevolgen van extreem geweld, ontheemding en van verwaarloosde - maar behandelbare - aandoeningen', zegt Christophe Fournier, internationaal voorzitter van Artsen zonder Grenzen. 'In sommige van deze plaatsen is het voor hulporganisaties extreem moeilijk om de mensen te bereiken. Waar we hulp kunnen bieden, hebben we een bijzondere verantwoordelijkheid om ons uit te spreken over onacceptabel lijden en aandacht te vragen voor elementaire humanitaire noden - die vaak worden verwaarloosd.'

Veel van de landen op de lijst laten zien hoe de ruimte voor onpartijdige hulp steeds meer afneemt, waardoor het erg moeilijk wordt om de zwaarst getroffenen te bereiken. In politiek beladen en gewelddadige conflicten als Somalië, Pakistan, Sudan en Irak is Artsen zonder Grenzen, ondanks haar neutraliteit en onafhankelijkheid, beperkt in haar mogelijkheden om direct iets te doen aan de immense medische noodsituatie.

In bijvoorbeeld Myanmar en Zimbabwe geven de overheden gezondheidszorg geen prioriteit en bekijken ze hulporganisaties met wantrouwen. Die worden óf beperkt in de hulp die ze kunnen geven óf ze moeten in hun eentje grote gezondheidscrises bestrijden.

'De realiteit ter plekke is dat de hulpgemeenschap alleen nauwelijks genoeg kan doen voor de bevolkingen die medische hulp hard nodig hebben', zegt Fournier. 'Via deze lijst hopen we aandacht te krijgen voor de miljoenen die in gevangen zitten in gewapende conflicten, medische crises en wier urgente behoefte aan medische zorg wordt genegeerd, en van wie het lot onbekend blijft.'

Een foto van dit onderwerp is (rechtenvrij) beschikbaar op ANP Fotonet (www.anp-photo.com) en zichtbaar op www.perssupport.nl.

http://www.artsenzondergrenzen.nl



Artsen zonder Grenzen