Hollen of stilstaan op kort verblijf
4 december 2008
Na een enerverende start heeft de zorgeenheid kort verblijf in vijf
jaar een bijzondere positie verworven binnen VUmc. Van maandag tot en
met vrijdag vangen elf verpleegkundigen patiënten op met de meest
uiteenlopende aandoeningen, die daar maximaal vier nachten verblijven.
Wat maakt het werk op deze zorgeenheid zo leuk?
Iedereen is welkom bij (vlnr) Chérie Nagtzaam, Irish
Slager en Petra Rovers, van alle geplande chirurgische specialiteiten
tot onvoorziene straatongevallen die via de spoedeisende hulp
binnenkomen Foto: Mark van den Brink "Dit was vroeger 1 Midden, een
gewone zorgeenheid die in 2003 plotseling verder ging als kort
verblijf", vertelt Astrid Noordhuis, hoofd zorgeenheid kort verblijf
en poli MZKC. "In het begin kregen we zo veel patiënten dat de directe
zorg al onze aandacht opeiste. Iedereen heeft een training
dagverpleging en kort verblijf aan de Amstel Academie gevolgd en we
hebben andere ziekenhuizen opgezocht om te kijken hoe zij kort
verblijfeenheden organiseerden. Inmiddels is onze positie in huis
helder.
Onze logistiek is goed opgezet, we hebben een structuur ontwikkeld
voor de lange termijn en zijn een echt team geworden. De sfeer is
prima en feestelijkheden worden gevierd. Onze focus is verschoven naar
de directe zorgbehoeften van de patiënt. We willen samen de beste zorg
geven en meer investeren in de expertise die daarvoor nodig is.
Tegenwoordig komen collega's uit het land naar óns, we hebben echt een
voorbeeldfunctie."
Geprotocolleerde zorg
Toen 1 Midden in 2003 werd getransformeerd tot kort verblijf, besloten
Irish Slager en Chérie Nagtzaam te blijven. Petra Rovers werkt sinds
een jaar op de zorgeenheid. Ze vinden hun werk intensief, maar
gevarieerd, met veel ruimte voor eigen initiatief. Bij opname wordt
nauwlettend getoetst of de patiënt voldoet aan de opnamecriteria: is
de patiënt zestien jaar of ouder? Is echt sprake van een kort
verblijf? Iedereen is welkom, van alle geplande chirurgische
specialiteiten tot onvoorziene straatongevallen die via de
spoedeisende hulp binnenkomen. Met ingang van volgend jaar vangt de
zorgeenheid bovendien de kort verblijfpatiënten van oogheelkunde op.
"We zien veel jonge mensen en sporters, dat is een heel gemotiveerde
patiëntengroep", vertelt Rovers. "We krijgen overigens niet alleen de
'lichte gevallen', maar zien bijvoorbeeld ook patiënten met longkanker
of vrouwen die in verband met borstkanker een borstamputatie moeten
ondergaan. Ondanks mijn brede ervaring heb ik een jaar nodig gehad om
alles onder de knie te krijgen. Deze zorgeenheid stelt hoge eisen aan
een verpleegkundige. Daarom kost het ook moeite om nieuwe collega's
aan te trekken, we zijn al anderhalf jaar onderbezet."
"Kort verblijf wordt vaak gezien als louter geprotocolleerde zorg,
maar dat vind ik niet reëel", vult Nagtzaam aan. "Je moet vaak verder
denken dan de elf patiëntcategorieën die we op papier bedienen. Ook
als een aandoening drie keer per jaar langs komt moet je weten wat je
moet doen. Bij vragen kunnen we weliswaar terugvallen op onze
collega's van lang verblijfafdelingen, maar je moet ogen en oren voor
tien hebben en goed bijblijven."
Georganiseerd hollen
Kort verblijf is een dynamische afdeling, geen dag is standaard.
Dinsdag en woensdag zijn steevast topdagen. Het brede aanbod aan
specialismen impliceert dat met iedere behandelend arts apart
afspraken moeten worden gemaakt. Over de visiteronde bijvoorbeeld. Die
moet voor 11.00 uur zijn afgerond, zodat bij ontslag het bed op tijd
leeg is voor een volgende opname. "Meestal gaat het goed, behalve als
iedereen tegelijkertijd komt. Het is hollen of stilstaan, maar meestal
wel georganiseerd hollen", verduidelijkt Slager.
"Over het algemeen vind ik het contact met de artsen heel
laagdrempelig. Er is ruimte voor discussie, er wordt naar je
geluisterd en je mag altijd bellen. Maar je moet wel weten waar je
over praat en duidelijk aangeven wat je wilt!", lacht Slager. "Dat
verwachten ze ook van je. Omdat iedereen zijn eigen specialisme
inbrengt vullen we elkaar goed aan. Ik weet bijvoorbeeld veel van
urologie, terwijl Rover een voorkeur heeft voor mondheelkunde. Voor
kort verblijf moet je flexibel en stressbestendig zijn, snel kunnen
handelen en goed kunnen communiceren. En niet te vergeten: lekker
kunnen koken, want we eten vaak samen!"
Noodcamping
Een transfer op vrijdag? Bij voorkeur niet. Toch worden gemiddeld drie
patiënten per week overgeplaatst. "Soms staan patiënten verkeerd
ingepland of is het ziektebeeld niet goed ingeschat en moeten ze
langer blijven", legt Rover uit. "We bereiden de patiënt 's ochtends
voor en proberen hem goed verzorgd over te plaatsen. De collega's van
het lang verblijf hoeven niet te doen wat wij behoren te regelen. Weet
je hoe medewerkers van de poli ons noemen? De noodcamping. We vangen
regelmatig patiënten op die nog op een taxi of ambulance wachten als
de poli gaat sluiten. Dat kan, maar alleen in overleg." "In overleg
kan heel veel", beaamt Slager. "Ook al duurt het maar kort, we doen er
alles aan om het verblijf voor iedereen zo prettig mogelijk te laten
verlopen."
Ursula Wopereis
FOTOBIJSCHRIF: Iedereen is welkom bij (vlnr) Chérie Nagtzaam, Irish
Slager en Petra Rovers, van alle geplande chirurgische specialiteiten
tot onvoorziene straatongevallen die via de spoedeisende hulp
binnenkomen
Foto: Mark van den Brink
bron: Verpleegkundekatern
VU medisch centrum