Vrije Universiteit Amsterdam

Effecten van het linkerbundeltakblok


* Startdatum28-11-2008


* Tijd10.45


* LocatieAula


* TitelMechanical dyssynchrony with novel imaging techniques: clinical applications in left bundle branch block


* PlaatsAula


* SprekerJ. van Dijk


* Promotorprof.dr. A.C. van Rossum


* OnderdeelVU medisch centrum


* WetenschapsgebiedMedisch


* EvenementtypePromotie

Jeroen van Dijk toont in zijn promotieonderzoek aan dat invasief gemeten toename van drukopbouw in het hart tijdens biventriculair pacen (elektrisch stimuleren van de contractie van de rechter en linker kamer van het hart waarmee mechanische dissynchronie verminderd kan worden) een relatie vertoont met de hoeveelheid mechanische dissynchronie. Het linkerbundeltakblok (LBTB) is een geleidingsstoornis van het hart die o.a. zichtbaar is als verbreed QRS-complex (onderdeel van het elektrocardiogram dat de contractieduur van de hartspier weergeeft). Op verschillende manieren zijn de gevolgen van het LBTB onderzocht. Met behulp van 3D echocardiografie kon Van Dijk op eenvoudige manier de ongelijkheid van de contractie (mechanische dissynchronie) meten. Meer mechanische dissynchronie ging, in tegenstelling tot de breedte van het QRS-complex, gepaard met meer symptomen van hartfalen. Met behulp van Magnetic Resonance Imaging (MRI) toonde Van Dijk aan dat een LBTB al bij asymptomatische patiënten gepaard ging met mechanische dissynchronie en vervorming van de linkerkamer, inclusief de mitraalklep (bevindt zich in de linkerharthelft en regelt de toevoer van bloed vanuit de longen naar de linkerkamer).
Vervolgens werd 3D echocardiografie gevalideerd aan gangbare technieken voor analyse van mechanische dissynchronie. Van Dijk toont aan dat invasief gemeten toename van drukopbouw in het hart tijdens biventriculair pacen (elektrisch stimuleren van de contractie van de rechter en linker kamer van het hart waarmee mechanische dissynchronie verminderd kan worden, een therapie die gebruikt wordt bij ernstig hartfalen) een relatie vertoont met de hoeveelheid mechanische dissynchronie. Met tissue Doppler imaging (echocardiografisch de gouden standaard voor beoordeling van mechanische dissynchronie) blijkt 3D echocardiografie goed te correleren. Ook MRI gemeten mechanische dissynchronie vertoont een goede correlatie met 3D echocardiografie.
Met 3D echocardiografie kan mechanische dissynchronie dus eenvoudig en betrouwbaar worden weergegeven o.a. bij LBTB-patiënten. Daarmee kan 3D echocardiografie gebruikt worden om LBTB-patiënten geregeld te evalueren en zo eventuele progressie van mechanische dissynchronie waar te nemen en behandeling daarvan tijdig te starten en om bij meer hartfalenpatiënten een gunstig resultaat op biventriculair pacen te voorspellen.