Kunstenaar Sylvia Hennequin solo in New York 13 nov - 13 dec 2008

NEW YORK, 20081022 -- Galerie Monkdogz Urban Art in Chelsea New York opent donderdag 13 november 2008 'Darwinian Dreams', een opvallende solotentoonstelling van de Rotterdamse Sylvia Hennequin, een persoonlijke evolutie uitgebeeld in een serie krachtige schilderijen vol monsterlijke schoonheid van 'Bunny' tot vrijheids- en slangengodin 'Deity Eve'. Aangekondigd door Ed McCormack in zijn art magazine Gallery & Studio New York: "Post-Feminist Phallic Provocateur Sylvia Hennequin Lets it All Hang Out at Monkdogz Urban Art"

Beeldend kunstenaar Sylvia Hennequin (1969, Mbabane) is sinds geruime tijd succesvol in New York. Haar schilderijen zijn onderscheidend, eigenzinnig en krachtig te noemen met lef en visie vanuit haar innerlijke belevingswereld ontsproten, een orgie van kleur en felheid.
Haar mixed media werk heeft als basis foto's en verf, vaak ook in combinatie met een variëteit aan collage elementen, die resulteert in een complexe gelaagdheid.
Haar persoonlijke zoektocht gaat over transformatie en versmelting van pure vrouwelijke en mannelijke kracht. Een upgrade van het vrouwelijke op aarde, terugkeer naar het Godinnen bewustzijn. Het in evenwicht brengen en integreren van de vrouwelijke en mannelijke energieën in zichzelf en in de wereld.

Zoals Ed McCormack het verwoordt in zijn artikel:
`..., Hennequin presents a new vision of The Goddess for the post-feminist era. Indeed, she outdoes such formidable feminist predecessors as the late Hannah Wilke and Eleanor Antin, who also used their own naked bodies as a medium for making art. Perhaps the only earlier woman artist who approached Hennequin's level of provocativeness was Linda Benglis who once took an ad in Artforum in which she appeared nude, sporting an enormous latex dildo. Just as aggressively, Hennequin defies the culturally designated passivity of acceptable feminine sexuality (which she parodied poignantly in an earlier series of docile nudes with bunny heads).
However, she does so more artfully by combining autophotography with a painterly power and panache akin to that of Karel Appel and other artists of the Cobra Group, the vigorous, animistic, neo-primitivist answer of her native Netherlands to Abstract Expressionism. Dragging the zeitgeist of that exclusively male European movement kicking and screaming into the postmodern age and endowing it with an elevated postfeminist consciousness, Hennequin stakes her claim on a new neofeminist mythology of empowerment, transforming her own photographed and painted image into symbols as potently provocative as Richard Lindner's emblematic S&M Amazons of the 1960s' (Gallery & Studio Nov 2008)

De schepping van gemuteerde wezens zijn een reactie op de exploitatie van moeder aarde en getuigen tegelijkertijd van haar onoverwinnelijke kracht.
Op zeer eigen en krachtige manier toont Hennequin een spiegel voor de waarnemer. Door middel van haar vrouwelijke torso's met monsterlijke, dierlijke koppen zoals `Snaked Risen Creature' (foto), portretten van rijk versierde hoofden met o.a. een hoofdtooi van gedecoreerde dildo's (`Deity Eve'), `Dickhead' (portret gemaakt van blauwe penisfoto's, ... voor wie zichzelf er in herkent, of enig wereldleider) en `Mmm...' (een vaginaal portret) zien we dualiteit, duisternis, conflict maar ook kracht in onszelf en de wereld. Oerkracht, animaal en seksueel.

Bob Hogge en Marina Hadley van Monkdogz Urban Art New York:
Ed McCormack managing editor of Gallery & Studio art magazine in New York stated that Sylvia Hennequin is "on the verge of serious art stardom"(Gallery & Studio Sept 2007).
For anyone who has had the opportunity to view her powerful work, the statement was a prophesy and has most definitely become a reality. `Hennequin's ability to reach deep down into the dark recesses of her soul and discover truth and beauty in the pain and distortions of her own individual nature, provides the viewer an exciting opportunity to engage, seduce, and accept their own fears and uncertainties. There is an erotic and dangerous aspect to her mixed media images that lay truth to the primal side of the human experience that screams out for acknowledgement and in a very personal way for unconditional love. The real magic to this work is that it provides the viewer an opportunity to continue their exploration of life from within as a participant, as opposed to having the safety net provided to the voyeur who just observes art as an outside event.
It is a true opportunity to watch the sun rise from the shadows and embrace the darkness of ourselves and the world around us.' (press release Nov 2008)

donderdag 13 november 2008