Het Koninklijk Huis
Toespraak van HKH Prinses Mxima bij het slotfeest Taalontmoetingen van het
Oranje Fonds
Gehouden in Utrecht, 8 november 2008
Dames en heren,
Hartelijk dank voor dit bijzondere boekje.
Ik heb het al even mogen inkijken en ik vond het inderdaad heel
bijzonder.
Ik denk dat we allemaal wel eens de situatie hebben meegemaakt dat je
omringd bent door mensen die je niet verstaat en die jou niet
verstaan.
Dat geeft een hulpeloos gevoel. Je kunt niet laten weten wie je bent.
Je kunt niet inspelen op wat anderen zeggen of vinden.
Je kunt niet meedoen.
Dezelfde taal spreken, betekent verhalen kunnen delen.
Grote verhalen, over waar je vandaan komt en wat belangrijk is in jouw
leven. Over je ambities en idealen.
Kleine verhalen, over het weer, over de buurt, over voetbal en muziek.
Over wat je die dag hebt meegemaakt.
Al die verhalen - groot en klein - helpen verbindingen te leggen in
onze samenleving.
Zonder kennis van de Nederlandse taal kun je in Nederland `je verhaal
niet kwijt'. En heb je ook geen toegang tot de verhalen van anderen.
Je blijft geïsoleerd. Met minimale kansen op ontplooiing van je talent
en op een baan.
Daarom is taal essentieel. Daarom zijn taalontmoetingen essentieel.
Zij helpen vrouwen uit hun isolement te komen;
Zij geven zelfvertrouwen.
Zij geven contacten;
Zij openen deuren.
Taalontmoetingen zijn vaak de eerste stap naar `meedoen'.
Als ik door dit boekje blader, moet ik terugdenken aan de tijd dat ik
lid was van de commissie PaVEM: de `Commissie Participatie van Vrouwen
uit Etnische Minderheden'.
Ik heb toen veel gemeenten en heel veel projecten bezocht en met veel
vrouwen gesproken.
Nooit vergeet ik de vrouw in een buurtcentrum in Amsterdam-Noord die
mij vertelde dat ze sinds ze Nederlands leerde, weer durfde dromen.
Haar droom was ooit een eigen kapsalon te hebben. Ze straalde daarbij.
Door Nederlands te leren, had deze vrouw weer geloof gekregen in het
verhaal van haar toekomst.
Een moeder vertelde mij dat ze nu eindelijk naar de tafeltjesavond op
school durfde om met de juf te praten over het rapport van haar
dochter. Heel belangrijk voor deze groep vrouwen.
Ook voor vrijwilligsters zijn deze taalontmoetingen heel interessant.
Ook zij leren een nieuwe wereld kennen.
Bij mijn bezoeken als lid van de commissie PaVEM heb ik onder meer
kennis gemaakt met het werk van het OBV in Den Haag. Ik was onder de
indruk van het werk van Jannie Vellekoop en alle vrijwilligsters daar.
Ruim 25 jaar geleden waren zij de pioniers.
Zij begonnen ermee vrouwen op te zoeken die hun huis niet uitkwamen en
geen Nederlands spraken.
Bij dat werkbezoek in Den Haag is het idee geboren om in veel meer
gemeenten thuistaallesorganisaties op te zetten. Het Oranje Fonds
heeft daar met PaVEM de schouders onder gezet. En kijk eens waar we nu
staan:
* 36 organisaties hebben deelgenomen aan het stimuleringsprogramma;
* meer dan 3000 vrouwen zijn bereikt.
Dit is allemaal te danken aan de inzet van de vrijwilligsters en van
de vrouwen die de taal willen leren. Zij verdienen onze bewondering en
steun.
Een meerjarige aanpak is noodzakelijk, niet alleen met geld, maar ook
met inhoudelijke ondersteuning: cursussen, lesmateriaal, coaching,
etcetera.
Het Oranje Fonds heeft hieraan een belangrijke bijdrage kunnen leveren
en voor een groot aantal projecten is inmiddels de voortgang
verzekerd.
Ik ben blij dat ik vandaag mag aankondigen dat het bestuur van het
Oranje Fonds heeft besloten dat er een vervolgprogramma
Taalontmoetingen komt, waarbij ook mannen nadrukkelijk tot de
doelgroep zullen behoren. Goed nieuws voor al die mannen en vrouwen
die Nederlands willen leren en daarbij een extra zetje nodig hebben.
Een van de vele mooie voorbeelden in dit boekje komt uit Amsterdam,
van de Stichting Interculturele Participatie & Integratie.
Ik citeer:
"Een deelneemster ging nooit zelfstandig naar buiten en woonde al 25
jaar in Nederland. Toen ze pas twee maanden het traject volgde had het
gesneeuwd en kon haar man haar niet naar de groepslessen brengen. Ze
pakte zelf de tram. Er waren weinig deelneemsters door het slechte
weer. Maar zij was er wel!"
Zij was er wel. Zij wilde luisteren naar wat anderen te vertellen
hebben, en haar verhaal met anderen delen.
Voor deze vrouwen - en mannen - zijn Taalontmoetingen van het grootste
belang.
Ik wil alle vrijwilligers en deelnemers in de komende jaren heel veel
succes en plezier toewensen.
* © RVD