ChristenUnie
Wetenschappelijk Instituut
Spijker: "Kuitert gooit Islam en christendom op één hoop"
Spijker: "Kuitert gooit Islam en christendom op één hoop"
DSC03483 dinsdag 04 november 2008 11:27 Het pleidooi van prof. Harry
Kuitert om religie en politiek niet te vermengen, is misplaatst. In
zijn ijver om kerk en staat te scheiden gooit Kuitert bovendien islam
en christendom ten onrechte op één hoop. Dat stellen WI-medewerker
Geert-Jan Spijker en PerspectieF-voorzitter IJmert Muilwijk in een
artikel op de opiniepagina van het Reformatorisch Dagblad. Ze reageren
daarmee op Kuitert's boek 'Dat moet ik van mijn geloof'.
Ghandi zei ooit: "Wie religie en politiek wil scheiden, heeft van
beide niets begrepen." Dit lijkt een waarheid als een koe, maar toch
zijn er velen die hier niet aan willen. Recent laat Harry Kuitert,
theoloog nota bene, zich in weinig vreugdevolle zin uit over deze
kwestie in zijn boek "Dat moet ik van mijn geloof".
Religieus geïnspireerde politici zouden volgens Kuitert de staat te
alle tijde over willen leveren aan de macht van de kerk. Hierbij gooit
hij christendom en islam op één hoop. Ten onrechte, want de
verschillen zijn aanzienlijk.
Het christendom is begonnen als apolitieke gemeenschap zonder
wereldlijke pretenties. Met de groei van het christendom hebben kerk
en staat elkaar later steeds weer willen domineren, maar nooit heeft
de kerk de staat willen vervangen.
Bij het ontstaan van de islam heeft religie echter de staat
overgenomen. Mohammed combineerde religieuze, politieke en militaire
verantwoordelijkheden, waarbij het onderscheid tussen 'kerk' en
'staat' verdween.
Dat is een belangrijk verschil. Jezus zei immers dat Zijn Koninkrijk
niet van deze wereld was en vroeg Zijn volgelingen om "de keizer te
geven wat van de keizer is, en God wat van God is. Wie desondanks
islam en christendom onder dezelfde noemer plaatst, heeft ofwel een
gebrek aan kennis, ofwel hele andere bedoelingen dan deze religies
recht te doen.
Naast deze verwarring van het christendom en de islam verwart Kuitert
ook de scheiding van kerk en staat met religie in het publieke domein.
Al bleek recentelijk dat dit binnen een deel van de SGP nogal gevoelig
ligt; de meeste christenen kunnen van harte achter de scheiding van
kerk en staat staan. Beide hebben een eigen bestemming, en eigen
zeggenschap over de interne zaken.
Scheiding betekent echter niet dat kerk en staat helemaal niets met
elkaar te maken hebben. Het is daarom beter te spreken van de
onderscheiding van beide.
In het bijzonder het calvinisme staat mede aan de wieg van de
rechtsstaat. Gewetensvrijheid en tolerantie hebben zich onder meer
ontwikkeld door een krachtige impuls van de Reformatie. Uiteraard
kregen ze in die tijd nog niet de huidige vorm, maar de invloed is
onmiskenbaar. Een rondblik leert ook dat door de Reformatie
gestempelde landen een solide democratische rechtsstaat hebben.
Laten we voor eens en voor altijd de misvatting uit de wereld helpen
dat religie uit de politiek geweerd moet worden. Zoals ds. Van der
Sloot zaterdag op deze pagina al aangaf, gelooft iedereen
uiteindelijk. We hebben allemaal overtuigingen over goed en kwaad,
waarheid en onwaarheid, over oorsprong en zin van het leven, die
uiteindelijk niet wetenschappelijk te bewijzen zijn.
Gek genoeg trappen sommigen op de rem wanneer dit geloof op een
godsdienst is gefundeerd. Waarom mag een politicus niet naar voren
brengen wat hem of haar werkelijk beweegt? Openheid over onze
zinbronnen is juist een belangrijk onderdeel van het democratische
debat omdat je dan weet waar iemand uiteindelijk voor staat.
Niemand kan zijn of haar geloofsopvattingen thuislaten. Geloof kun je
niet uitdoen als een jas. Het is iets wat volledig met een persoon
verweven is. Niemand kan zijn meest basale opvattingen achter de
voordeur laten, ook Kuitert niet.
De auteurs zijn respectievelijk voorzitter van PerspectieF,
ChristenUnie-jongeren, en medewerker van het Wetenschappelijk
Instituut van de ChristenUnie