De Laatste Dif
30/10/2008 15:57
Brighter World OZ B.V.
PERSBERICHT
DE lAATSTE DIF
Dif is dood, leve Dif nummer 5. Dif nummer 5 betekent het einde aan de reeks van
mooiste bookazines van de lage landen. De allerlaatste editie van het bijzondere
bookazine eindigt zoals het is begonnen: Als een stoeptegel door de etalageruit van
de wereld.
Na bijna 2000 pagina's vinden redactie en medewerkers van het differente
tijdschrift der tijdschriften dat hun taak is volbracht. In de meer dan 320 pagina's van dit laatste deel komt nog één maal aan bod waar volgens Dif geen ruimte meer is in deze
moderne tijd: lange en intrigerende verhalen, uitgebreide fotoreportages, diepgravende
journalistiek. Het thema symboliseert datgene waarmee alles stopt: het einde.
Dif verhaalt over de tand des tijds. Het 'debut du ciecle'. Over de economie, de liefde,
de media, de mode, literatuur, kunst. Kortom alles wat van belang is, ons ontroert,
boos maakt of doet lachen. De laatste Dif is tot stand gekomen volgens een eveneens
uitstervend fenomeen. Alle auteurs, fotografen. Illustratoren, vormgevers en redacteuren
werkten vrijwillig mee aan nummer 5.
Aan de orde komen onder meer het einde: van de kwaliteitsjournalistiek, van de Latijnse
romantische revolutie, van de macht van de babyboomers, van de macht van de dollar
en het letterlijke einde: de dood. Maar ook de eindeloosheid van de liefde en de kunst.
Eindeloos lijkt de lijst van medewerkers aan Dif met veel tot de verbeelding sprekende
namen: Marcel van der Vlugt, Michiel Romeyn, Kenneth Hope, Erwin Olaf, Arie Kievit,
Vincent van den Wijngaard, Cornelie Tollens, Rene Bosch, Jeroen de Swart (f.k.a.
Jerome Esch), Jef Poldervaart, Paul Bakker, Denise Boomkens, Sylvia Alonso, Otto
Snoek, Dave Gray, Valerie van der Wal, Petrovsky & Ramone, Hannes Wallrafen, Ingrid
Baars, Ruud Baan, Madeleine Berkheimer, Oscar Steens, Nico Haasbroek, Wies Ubags,
Ron Arnold, Michael Barzilay, Arnoud Groot, Helene Schilders, Bram Posthumus,
Hendrik Jan Korterink, Clark Accord, Francisco van Jole, Arjan Visser, Fons Burger en
Pieter Schol.
Als bijlage vindt u het hoofdredactionele commentaar dat boekdelen spreekt en
op eigen wijze het einde inluidt.
U heeft de gelegenheid afscheid te nemen op thelastdif.com of aanwezig te zijn
bij de laatste ceremonie op zaterdag 1 november in Rotterdam. Dif eindigt met
een knal.
HOOFDREDACTIONEEl CommEnTaaR DIF nUmmER 5
We houden van het einde der dingen. Het einde schept ruimte voor iets nieuws. Het
einde van het een is het begin van iets anders. Of het iets beters is of niet is een
kwestie en daarover valt altijd wel iets te zeggen.
Veel mooie dingen sneuvelen als massaproducten. Maar ze komen terecht in
beschermde omgevingen die onze beschaving voor ze creëert: musea, gesubsidieerde
instellingen of instituten, achtertuinen van mecenassen of directiekantoren van rijke
ondernemers. Of ze worden met miljoenen opgewaardeerd door de nieuwe rijken uit
Rusland.
Daar komen ook nieuwe spannende dingen voor in de plaats. Soms ongrijpbaar,
virtueel, ijl als een projectie die we tegenkomen op tv, op straat, in de metro. Geluiden
die niet worden geregistreerd, digitale woorden die in kilobytes op harde of mobiele
schijven verdwalen, verdwijnen in onvindbare back-ups.
En er zijn tastbare nieuwe dingen. De nieuwe architectuur. De nieuwe criminelen die
jaren achter de tralies verdwijnen voor iets wat ze achter een toetsenbord verzonnen.
De democratisering van de filmkunst waarin iedereen nu kan opnemen en monteren. De
porno die met youporn.com, redtube.com nu voor en door iedereen gratis kan worden
geëtaleerd en geconsumeerd. Het productieproces van muziek die het onafhankelijk
uitbrengen van muziek mogelijk maakt.
We leven op de drempel van een nieuwe tijd. Waar de dollar niet meer standaard zal
zijn voor het welzijn van ons rijke westen. Waar de revolutie in Midden- en Zuid-Amerika
op zijn laatste benen loopt, de benen van Castro. Waar de generatie van babyboomers
bejaard wordt en de waarden van de jaren zestig alleen nog in aanleunwoningen
overeind wordt gehouden. Terrorisme doet onze privacy vervliegen als alcohol.
De enige plek waar je je nog kunt concentreren in een wereld waar multitasken
onvermijdelijk is, is de arthouse bioscoop en het theater. Daar mag je niet praten, alleen
één kant op kijken, niet bellen, mailen, sms'en. Er is geen plek waar je zo weinig anders
kunt doen dan kijken en luisteren en ook dit eiland van rust wordt langzaam vervangen
door de homecinema.
Dif zal ook verdwijnen. Ons taalgebied is te klein voor zo'n different product. Vijf jaar
lang werkten de beste journalisten, fotografen, illustratoren, schrijvers, vormgevers en
eindredacteuren mee aan dit bijzondere project. De meesten konden het in deze laatste
DIF niet nalaten om nog een keer uit te pakken rond het thema: Het einde.
Burger en Schol
www.thelastdif.com
Een foto van dit onderwerp is (rechtenvrij) beschikbaar op ANP Fotonet (www.anp-photo.com) en zichtbaar op www.perssupport.nl.
Bij dit persbericht is een bijlage zichtbaar op www.perssupport.nl
http://www.thelastdif.com