Stichting Maatschappij, Veiligheid en Politie
donderdag 16 oktober 2008
Verbinding Werkt!
Pilot Begeleiding Probleemjongeren
Met het project 'Verbinding Werkt!' wil district De Waarden (Tiel, Culemborg en Zaltbommel) van de regiopolitie Gelderland-Zuid jongeren behoeden voor een (verdere) criminele carrière door vroegtijdig in te grijpen. Het doel is, dat de politie deze jongeren in contact brengt met scholen, werkgevers of instellingen die voor toetreding tot de arbeidsmarkt kunnen zorgen. De SMVP gaat het project evalueren en draagt zorg voor een methodiekbeschrijving opdat ook andere korpsen er hun voordeel mee kunnen doen. Op 30 september 2008 vond de kick off plaats. Tijdens die kick off sprak Gerrit Langerak, wijkagent van de Staatsliedenbuurt in Culemborg de volgende wijze woorden uit.
"Wat nu in Gouda, Amsterdam en Nijmegen gebeurt, was enkele jaren geleden in mijn stad aan de orde van de dag. In 2004 overspoelden verslaggevers en journalisten de Staatsliedenbuurt van Culemborg op zoek naar slecht nieuws over nog slechter presterende Marokkaanse jongens. En ik kan u nu, achteraf, zeggen dat die camera's en verslaggevers in de Staatsliedenbuurt van Culemborg geen enkele positieve bijdrage hebben geleverd aan de oplossing van het probleem dat we daar hebben. De burgemeester van Gouda heeft dus absoluut gelijk als hij de media de deur wijst. Media-aandacht werkt doorgaans alleen maar stigmatiserend en drukt een zwaar stempel op buurt én bevolking, met alle gevolgen van dien. Je hebt er nog jaren last van, dat kan ik u verzekeren.
U begrijpt, in die buurt mag ik mijn werk doen. Ik spreek met Marokkaanse jongens over wat hen bezighoudt. En dan hoor je op welke manier ze deel uitmaken van onze samenleving. Wat ze daar tegenkomen en hoe ze worden bejegend.
Eind 2007 sprak ik op straat een van de Culemborgse raddraaiers. Hij deed MBO-voertuigentechniek en moest een adres zoeken voor zijn laatste stage om zo zijn opleiding tot eerste monteur af te kunnen ronden. Zuchtend vertelde hij me dat hij vrijwel alle garagebedrijven in Culemborg en omstreken gehad had. De een had al iemand die stage liep, zo werd hem verteld (terwijl het tegendeel later bleek), bij een ander moest hij te zijner tijd nog maar eens terugkomen en ook kwam het voor dat als hij een bedrijf binnenliep, hij direct door een medewerker de deur werd gewezen. Geen tijd en nog minder belangstelling. Marokkanen geven immers problemen.
Ik heb hem toen wat geholpen, althans dat dacht ik. Ook ik ben langs de bedrijven gegaan en heb daarbij uitgelegd dat het voor de Staatsliedenbuurt goed zou zijn om die jongen de kans te geven om zijn opleiding af te maken. E-mails heb ik verstuurd en telefoongesprekken gevoerd. Het leverde helaas niets op. Na verloop van tijd hoorde ik van hem dat hij zelf een plaats had weten te vinden, met behulp van de school.
Voor de zomervakantie had ik weer contact met deze knaap. Hij kwam aan het bureau om verhoord te worden als verdachte van een mishandeling. Na het verhoor hadden we het nog even over zijn toekomst en zijn opleiding. Die opleiding had hij afgerond en met enige trots vertelde hij dat hij nu eerste monteur kon worden. Wat zenuwachtig ging hij verder met zijn verhaal en hij zei me dat hij de volgende dag een sollicitatiegesprek had in Utrecht en dat hij hoopte dat hij die baan zou krijgen. Nota bene bij de Mercedes-dealer. Toen ik dat hoorde heb ik hem gevraagd om nog even te blijven en ik heb een welgemeende aanbeveling voor hem gedaan. Gericht aan het betreffende bedrijf, schriftelijk en door mij ondertekend. Toen ik hem de enveloppe overhandigde, zei ik erbij dat als hij mijn vertrouwen in hem zou beschamen, hij nog niet jarig was.
En ja, natuurlijk, ik nam hiermee een risico. De jongen heeft een achtergrond en die poets je niet weg. Gaat hij de fout in of blijft hij op het rechte pad? Ik kon er eigenlijk geen zinnig woord over zeggen. Collega's wisten me haarfijn te vertellen dat er wellicht binnenkort een bedrijfsinbraak gepleegd zou worden bij die dealer. En dat we dan ook wisten in welke hoek we de dader moesten zoeken. Want daar kenden wij hem ook van, van bedrijfsinbraken.
Beste mensen, ik weet het. Ik erken het risico. Het kan fout gaan. En mijn handtekening staat onder die brief. Maar mensen afschrijven kan ik niet. Soms hoor je dat wel eens, dat mensen anderen afschrijven. Omdat ze onverbeterlijk zijn en volharden in de criminaliteit. Maar hoe zou het kunnen, een jongeman van 21 jaar afschrijven? Hij zou in zijn afgeschreven staat nog ruim 60 jaren deel uit moeten maken van deze samenleving. Iets wat in mijn ogen onmogelijk is. Gebruiksvoorwerpen schrijf je af, mensen niet!
En daarom heb ik dit toch gedaan. Om hem te ondersteunen en ook te laten zien dat ondanks zijn criminele achtergrond ik als deel van de overheid toch opnieuw vertrouwen in hem kan stellen. En ik heb erbij gezegd: ik heb liever dat je 's avonds om zes uur met twee zwarte handen en moe van het werken thuis komt in Culemborg, dan 's middags om drie uur uit bed stapt en ..., nou, u vult het zelf maar in.
Hij verliet het bureau met de brief en twee dagen later werd ik gebeld. Hij was aangenomen en zou per 1 september gaan beginnen. Als een gelukkig mens ging hij de vakantietijd in en ik een beetje met hem. Hartelijk dank, Langerak, je brief heeft me geholpen, zo zei hij nog.
Na de vakantie zag ik hem, weer op straat. Waar zou je anders moeten zijn als wijkagent. Ik stond langs de kant van de weg met de laser en hij stopte even met zijn auto. Vertelde dat hij al enkele dagen bezig was met zijn werk. Het beviel hem erg goed, maar het viel hem tegelijk ook zwaar, want het was precies de periode van de ramadan. Hij vertelde me dat hij zich echt wilde bewijzen en een goede start wilde maken. Ook vroeg hij of hij me nog even kon spreken. Onder vier ogen, zonder de collega die er toen bij was. Ik liep met hem mee naar zijn auto en hij pakte enthousiast een tas met daarin een cadeau. Een cadeau uit Marokko. Het was een lang gebedsgewaad, u kent ze waar-schijnlijk wel. Beige van kleur, tot op de grond mèt bijbehorende slippers. Hij wilde hiermee als overtuigd moslim zijn dankbaarheid tonen. Op datzelfde moment kwam voor hem ook de teleurstelling, want ik moest hem uitleggen dat wat ik voor hem gedaan had geen wederdienst mocht kosten. En ik zag in zijn ogen dat hij ontdaan was, want kennelijk weigerde ik voor hem iets wezenlijks. Een cadeau waarvan hij stellig de indruk had dat hij dit aan mij moest geven. We gingen na een tijdje uit elkaar en hij zei me wel te begrijpen. Hij stopte me nog snel een schaal met Marokkaanse koekjes in handen. Ik moet u vanaf deze plaats bekennen dat ik die schaal wel van hem aangenomen heb. Weet u, het stelde allemaal niet zoveel voor, dat wat ik gedaan heb. Eén briefje slechts. Maar ik ben ervan overtuigd dat dit doorwerkt in de familie waar hij toe behoort. Een familie waarvan enkele broers nog volop meedoen in het criminele circuit. Als gevolg hiervan ervaar ik in ieder geval een verbetering van onderlinge verstandhoudingen, er is een belangrijke basis gelegd. En dat biedt perspectief, voor die jongens en voor onze samenleving."
Gerrit Langerak
Wijkagent Staatsliedenbuurt Culemborg
BESTUUR
Voorzitter
prof. mr. Pieter van Vollenhoven
Vice-voorzitter
H. Wiegel
Secretaris
prof. dr. C.D. van der Vijver
Penningmeester
ir. P.O. Vermeulen
R.J.G. Bandell
mr. H.J. Bolhaar
mr. drs. L.C. Brinkman
mevr. prof. mr. C.P.M. Cleiren
prof. dr. J.H.J. van den Heuvel
mr. E.M. d'Hondt
prof. dr. J.A. van Manen
prof. dr. W.J. de Ridder
mevr. mr. E. Unger
drs. B.J.A.M. Welten
Adviserende leden
mr. J. Demmink
RAAD VAN ADVIES
prof. dr. J.C.J. Boutellier
mevr. mr. A.H. Brouwer-Korf
mr. C.R.L.R.M. Ficq
mevr. mr. drs. I.M. Haisma
mr. W.G. van Hassel
prof. dr. A.B. Hoogenboom
mr. J.A. Hulsenbek
mr. D. van Putten
prof. dr. P. van Reenen
mevr. mr. A.L.C. Roelofs EMPM
prof. mr. Th.A. de Roos
mevr. E.H.C. Salomons
mr. B. Staal
prof. dr. P.W. Tops
mevr. prof. dr. D.E.M. Verweij
mr. J.J. Vis
mevr. drs. M.W.M. Vos-van Gortel
mr. B.E.M. Wientjes
DIRECTIE
drs. L.G.H. Gunther Moor
Bezoek ook onze website
http://www.smvp.nl