Werkgeversvereniging AWVN

Aanpassing besluit voorkoming dubbele belasting

Datum: 13 oktober 2008

Aanpassing besluit voorkoming dubbele belasting 2001: fictieve onderworpenheid
In een besluit van 2 oktober jongstleden, keurt de staatssectretaris van Financiën - vooruitlopend op een wetsverandering - goed zogeheten fictieve onderworpenheid uit te breiden tot werkgevers die gevestigd zijn in een andere EU-lidstaat.

Nederland heeft met een groot aantal landen een verdrag gesloten om dubbele belasting te voorkomen. De belastingverdragen regelen de verdeling van de heffingsbevoegdheid over de inkomensbestanddelen (de woonstaat of de werkstaat mag belasting heffen) en bevatten de regels om dubbele belastingheffing te voorkomen. Als er geen belastingvedrag is, dan is de kans op dubbele belastingheffing groot. In dat geval gelden namelijk zowel de nationale belastingstelsels van het woonland als het werkland.
Voor inwoners van Nederland wordt, als er geen belastingverdrag is gesloten, dubbele belastingheffing voorkomen in het "besluit voorkoming van dubbele belasting" en de nationale belastingwet. De Nederlandse wetgeving bevat de bepaling dat als een werknemer werkt in een land waarmee Nederland geen belastingverdrag heeft gesloten en dat het loon niet belast, er toch van wordt uitgegaan dat het loon (fictief) is belast - zodat de werknemer aftrek ter voorkoming van dubbele belasting kan claimen.
Voorwaarden voor toepassing van deze regeling is dat de werknemer gedurende een aaneengesloten periode van drie maanden in dat land werkt en dat er sprake is van een dienstbetrekking bij een Nederlandse werkgever. De voorwaarde dat er sprake moet zijn van een in Nederland gevestigde werkgever, kan belemmerend werken ten aanzien van een werknemer die een in het buitenland gevestigde werkgever heeft. Vooruitlopend op een wetsverandering - de uitbreiding van de fictieve onderworpenheid is opgenomen in het Belastingplan 2009 - keurt de staatssecretaris van Financiën in een besluit van 2 oktober 2008 nu goed dat de regeling wordt uitgebreid tot werkgevers die gevestigd zijn in een andere EU-lidstaat.