Socialistische Partij
SP Amsterdam :: Actie en fractienieuws
Alberts deelt college linkse hoek uit
08-10-2008 * Bij de bespreking van de 'Staat van de stad' in de
gemeenteraad heeft SP-fractievoorzitter Remine Alberts het college
verzocht om nu eens echt links en sociaal beleid te gaan voeren.
Alberts: "Bij monde van wethouder Asscher constateert dit college wel
een groeiende tweedeling, maar een daadkrachtige aanpak hiervan komt
ook in 2009 niet." Enkele maanden geleden steunde de hele raad nog een
verzoek van de SP om bij de plannen voor 2009 de tweedeling aan te
pakken. Met het plan 'Iedereen voor een beter Amsterdam' geeft de SP
aan dat sociaal beleid mogelijk is. Alberts: "De komende maanden is de
gemeenteraad aan zet om te kiezen tussen de behoudende koers van het
college en de sociale koers van de SP."
Lees hieronder de bijdrage die Alberts hield bij de bespreking van de
'Staat van de stad':
DE STAAT VAN DE STAD: BESTRIJDEN VAN TWEEDELING URGENTER DAN OOIT
Voorzitter,
"Kapitalisme is het meest ongelofelijke geloof dat de meest doortrapte
mensen de meest doortrapte dingen zullen doen voor het vergroten van
het welzijn van alle mensen." Dat lijkt mij een aardig citaat om mee
te beginnen. (vrij vertaald naar John Maynard Keynes). Wie nu nog
rotsvast gelooft in de ultieme zegeningen van het neo-liberalisme en
haar vrije markt leeft echt in het stenen tijdperk.
Je kunt het ook zo zeggen: "Het fundamentalistische kapitalisme gaat
aan zichzelf ten onder. Want die lui op Wallstreet voelen zich de
koningen van het universum. Die hele hypotheekcrisis is één grote
roofpartij geweest," aldus Herman Wijffels, bewindvoerder bij de
Wereldbank en grondlegger van het kabinet Balkenende 4.
We zitten midden in een financiële crisis. Een crisis waarvan we de
gevolgen nog lang niet kunnen overzien en hoewel onze regering in Den
Haag er alles aan doet om uit te stralen dat we ons geen zorgen hoeven
te maken, doe ik dat wel.
De wereld heeft duidelijk niet stilgestaan. In deze wereld is
Amsterdam geen eiland. Het kan niet anders of de enorme prijsstijging
van de olie, die ervoor zorgt dat het leven almaar duurder wordt, maar
vooral de kredietcrisis, zullen effect hebben op onze stad. De SP had
dan ook graag gezien hoe het college daarop anticipeert. Regeren is
ten slotte vooruitzien. Wij vragen niet van het college een
uiteenzetting hoe zij beide crisissen wil keren, maar één alinea in
een heel begrotingsboek vinden wij te mager. Zeker als de rest van dat
boek nergens laat zien dat dit college wél rekening houdt met deze
recente veranderingen. Het is duidelijk dat de begroting al bij de
drukker lag toen de crisis in al zijn omvang losbarstte. Ik vraag dan
ook aan het college om zo snel mogelijk een visie aan de raad voor te
leggen waarin de huidige ontwikkelingen vertaald worden naar de
Amsterdamse situatie. Die hoeft niet een vastomlijnd parcours te
bevatten, maar wij zien graag een verhaal waarin richting wordt
aangegeven.
In een dergelijk stuk zouden wij bijvoorbeeld kunnen lezen wat het
college verwacht van de corporaties. Gaan die nu tegen het economische
tij in wél investeren als maatschappelijk verantwoorde ondernemingen,
dat wil zeggen gewoon bouwen? Of accepteert het college dat de
corporaties de marktontwikkelingen afwachten totdat er betere tijden
komen? Als er dan niet gebouwd gaat worden gaat u dan stoppen met die
grootschalige sloopprogramma's? Gaat het college zich daar nu toch
daadwerkelijk mee bemoeien of legt het college zich neer bij het feit
dat de verantwoordelijkheid daarvoor is afgekocht? Heeft het college
het al gehad over het in het leven roepen van een eigen woningbedrijf,
zoals de SP al langere tijd voorstelt? Ook zouden we kunnen lezen hoe
het college aankijkt tegen een mogelijk veranderend
investeringsklimaat en of het college rekening houdt met mogelijke
effecten daarvan op de werkgelegenheid. Anders gezegd: gaan we door op
dezelfde weg of maken we van de gelegenheid gebruik om fundamentele
veranderingen in te zetten? Dat soort zaken zouden in een dergelijk
visiestuk kunnen staan.
Ik wil u even meenemen terug in de tijd. Destijds in het Montessori
College Oost sprak het kersverse college bevlogen over het
terugdringen van de armoede en de tweedeling (woorden die ook ons uit
het hart gegrepen waren en nog steeds zijn). We zijn nu halverwege de
rit en wat blijkt? Het college er niet in geslaagd dat doel, het
terugdringen van de armoede en tweedeling, daadwerkelijk te
realiseren. Bij monde van wethouder Asscher, heeft het college al
moeten toegeven dat de tweedeling zelfs is gegroeid. Cijfers van de
dienst Onderzoek en Statistiek laten dit zien.
De meeste aandacht in mijn verhaal vraag ik dan ook voor de toename
van de tweedeling. Aandacht voor die 73.765 Amsterdamse huishoudens
die moeten zien rond te komen van een minimum of minder zelfs. Hun
aantal is gegroeid. Een diep en dieptreurige constatering. De
afgelopen weken krijgen de mensen om wie het gaat een gezicht in de
serie van het Parool. Bijvoorbeeld de groep werkende armen. Meneer
Mustafa Alkaya. Hij heeft twee banen en kan nóg niet rondkomen met
zijn gezin. Of mevrouw Natascha Mulder die maar niet van een schuld
kon afkomen, allemaal verhalen, die niet alleen al langer bekend zijn,
maar ook verhalen die laten zien dat we alle zeilen bij moeten zetten.
Tijdens de behandeling van de voorjaarsnota 2008 heeft de SP een motie
ingediend waarin gesteld werd dat Amsterdam er in de komende begroting
alles aan moet doen om de tweedeling in de stad te voorkomen. Deze
motie is unaniem door de Raad aangenomen. De SP voelt zich dan ook
verantwoordelijk voor de voortgang hiervan. Wij moeten constateren dat
die voortgang nog niet te zien is. College, u had beloofd om de minima
te compenseren voor de gestegen energiekosten. Waarom houdt u zich
daar niet aan? Een tientje per maand is een hoop geld, hoor. College,
waarom laat u geld op de plank liggen, terwijl u weet dat de ID-banen
zullen verdwijnen? Waarom gebruikt u dat geld niet om die banen om te
zetten naar reguliere banen? (Vanmorgen hebben de eerste 72 ID-ers
collectief ontslag gekregen en er zullen nog vele volgen. Een ramp
voor de stadsdelen: buurthuizen zullen minder lang open kunnen zijn en
wat gebeurt er mer de kinderboerderijen? Ik noem maar een paar
voorbeelden.)
Omdat tweedeling onacceptabel is, komen wij met een plan om de
tweedeling te lijf te gaan. En ja, we weten dat de belangrijkste
maatregelen liggen bij het Rijk. Voor dit college dus de opdracht om
ze daar in Den Haag te laten zien wat de uitwerking van dat Haagse
beleid is en wat er anders moet. Dat vereist volharding, want een
zekere vorm van doofheid is Den Haag niet vreemd. Laat ze daar maar
zien dat de uitkeringen omhoog moeten. Niemand, zelfs Ahmed Aboutaleb
niet, kan nog volhouden dat -zelfs met een budgetadviseur- je van een
uitkering kan rondkomen. Ondertussen moeten we ook hier aan de slag.
Want ook als het Rijk het laat liggen, hebben wij nog steeds de plicht
om dingen zelf aan te pakken
Voorzitter,
Plannen zijn gemaakt, initiatieven gestart en subsidies verstrekt. En
het resultaat? De tweedeling is toegenomen. De goedbedoelde inspanning
blijkt uiteindelijk niet effectief. Te weinig overzicht, te weinig
samenwerking zorgden dat het gewenste resultaat niet behaald kon
worden.
Wij denken dat er veel betere resultaten behaald kunnen worden voor
hetzelfde geld. In ons plan voor de aanpak van de tweedeling 'Iedereen
voor een beter Amsterdam' kunt lezen dat het haalbaar en betaalbaar
is. Als de gemeente dan ook nog een bedrag uittrekt voor bijvoorbeeld
het verhogen van het Wettelijk Sociaal Minimum of de aanpak van de
schuldhulpverlening, dan investeert Amsterdam daadwerkelijk in een
maatschappij waar iederéén toe kan behoren.
Voorzitter,
De Bijenkorf heeft het goed bekeken: die zoekt het hogerop. Daar kan
je voor 200.000 dollar een ruimtereis boeken, niks geen gedoe met
damwanden. Amsterdam echter daalt af. Van verzakking tot verzakking
graaft zij de Noord-Zuidlijn.
De ene catastrofe na de andere ramp heeft zich de afgelopen tijd
voorgedaan. Het college constateerde bij monde van burgemeester Cohen
dat de geloofwaardigheid van het project voor de Amsterdammers aan het
wegebben is. Daarbij ebt ook de geloofwaardigheid van de politiek weg.
Vervolgens liet het college bij monde van zowel burgemeester Cohen als
wethouder Herrema weten dat zij er alles aan gaat doen om die
geloofwaardigheid te herstellen. Dat gebeurt nu doordat het college
grootscheeps laat onderzoeken hoe het allemaal beter kan en hoe de
risico's zo klein mogelijk gehouden kunnen worden. Wat de SP verbaasd
heeft is dat de raad daarbij achterover blijft zitten. Het voorstel om
door de raad te laten onderzoeken waar de risico's zitten, wat de
kosten zullen gaan worden, welke scenario?s er mogelijk zijn hoe het
verder moet met de Noord-Zuidlijn, werd niet gesteund. De raad laat
het allemaal in handen van het college. Ik snap dat niet. Ik zou dan
ook graag van burgemeester Cohen willen horen hoe hij tegen zo'n
raadsonderzoek aankijkt. Bijvoorbeeld of hij dat uitlegt als een
ondersteuning bij het herwinnen van het vertrouwen van Amsterdammers
in zowel het project als in de politiek. En: wat gaat het college nu
doen om dat vertrouwen, die geloofwaardigheid te herwinnen?
Naast de Noord-Zuidlijn zijn er nog twee onderwerpen waarvoor het
woord zorgenkindje een eufemisme is. De afvalcentrale blijkt in plaats
van energie alleen maar rekeningen te leveren. En dan hebben we nog
het dok op de Zuidas. Zoete lieve Gerritje had bedacht dat de markt
hier wel voor te porren was. De werkelijkheid bleek anders. Zeker nu
de deconfiture van de financiële markt gaande is, is het tijd voor
herbezinning. Het college beperkt zich sinds 2006, toen het aantrad,
tot uitvoering van het programakkoord, ongeacht wat er gebeurt.
Amsterdam wordt arm door geblunder bij de Noord-Zuidlijn, maar de
investeringen in Topstad blijven doorgaan terwijl de tweedeling
groeit. Het tijd voor andere keuzes.
Waar de SP in ieder geval voor kiest is een eerlijker, menselijker en
socialere maatschappij. Dat kán. Dat moet. Dat is ónze Olympische
gedachte. Wij roepen het college op om sámen met ons die ambitie waar
te maken.