Ingezonden persbericht
Stormen en scheepsrampen 26 09 2008 / 29 11 2008
op de Zuiderzee
Persbericht 2 september 2008 Met de tentoonstelling 'Stormen en Scheepsrampen op de Zuiderzee' brengt Museum Elburg het vaak zware bestaan op de Zuiderzee en achter de dijken op vernieuwende wijze in beeld. De bezoeker zal de donder en bliksem aan den lijve ondervinden! Ten tijde van deze tentoonstelling presenteren Ine Keitz (beeldend kunstenaar en kostuumontwerper) en Divina van Koppen (sieraadontwerper) de expositie 'Storm in zicht' vanaf 3 oktober op de visserijafdeling van het museum.
Er is bijna een eeuw verstreken sinds de laatste grote overstromingsramp in het Zuiderzeegebied plaatsvond. Op 13 en 14 januari 1916 viel een stormvloed samen met een hoge afvoer van de rivieren. Op tientallen plaatsen braken de dijken en liepen grote gebieden onder water. Sinds de 12e eeuw hadden de bewoners van het Zuiderzeegebied zich tegen het watergeweld teweer moeten stellen en bij elke storm heerste er vrees in de huizen achter de dijken.
Vele kunstenaars hebben zich in de loop der tijd over deze rampen 'ontfermd' door er tot de verbeelding sprekende schilderijen, tekeningen en prenten van te maken. Ze tonen vluchtelingen op een nog net niet weggespoeld stukje dijk, op een bijna instortend huis of in een boom. De slachtoffers heffen hun armen wanhopig ten hemel om zoveel natuurgeweld.
Toen het Elburgse havenhoofd 'Kop van 't Ende' midden vorige eeuw droogviel ontdekte men ook de resten van enige schepen die kennelijk in het zicht van de haven waren vergaan. In het Zuiderzeegebied zijn sinds de afsluiting en inpoldering honderden scheepswrakken uit diverse perioden ontdekt. Het onderzoek van deze overblijfselen heeft tot een veel beter beeld van de maritieme geschiedenis van de Zuiderzee geleid.
In de expositie 'Storm in zicht' van Divina van Koppen en Ine keitz geven zij in ruimtelijke beelden, textiele werken en sieraden met veelal hergebruikte materialen een vernieuwende kijk op de vele verwoestende stormen die de Hollandse wateren door de eeuwen heen teisterden. De expositie bestaat bijna alleen uit zwart en wit, als een oude foto, een herinnering aan vervlogen tijden. Van oude vissersportretten en collages tot kostuumbeelden met een vleugje klederdracht. Het beeld van somberheid en rouw die de expositie in eerste instantie laat zien, gaat over in herkenning, huiselijkheid en geborgenheid en ademt de sfeer van hoop. De installatie van Keitz en van Koppen wordt ondersteund door werk van een aantal Rotterdamse kunstenaars die zich hebben laten inspireren door dit thema en speciaal voor deze expositie een nieuw kunstwerk hebben gemaakt.