ANCA-associated vasculitis: triggers and treatment
Datum: 10 september 2008
Promotie: mw. P.M. Stassen, 16.15 uur, Academiegebouw, Broerstraat 5,
Groningen
Proefschrift: ANCA-associated vasculitis: triggers and treatment
Promotor(s): prof.dr. C.G.M. Kallenberg
Faculteit: Medische Wetenschappen
Nieuwe behandeling en griepvaccin belangrijk voor mensen met de ziekte
van Wegener
Betere medicijnen, vaccinatie tegen griep en het voorkomen van
trombose zijn van belang voor patiënten met de ziekte van Wegener. Het
nieuwe medicijn mycofenolzuur lijkt effectief bij de behandeling van
de ziekte. Bij op één na alle van 32 patiënten kwam de ziekte tot
rust. Dit resultaat rechtvaardigde een grote, door het UMCG
gecoördineerde, studie naar het nut van het medicijn bij de ziekte van
Wegener. Mogelijk kan mycofenolzuur uiteindelijk de met vaak ernstige
bijwerkingen gepaard gaande conventionele behandeling vervangen. Dit
ontdekte internist-nefroloog Patricia Stassen tijdens haar onderzoek
naar de ziekte van Wegener in het UMCG.
Mensen met de ziekte van Wegener die zich tegen griep laten vaccineren
krijgen zeker niet meer, wellicht zelfs minder vaak een opvlamming van
hun ziekte. Voorkomen van griep bij deze vatbare patiënten is
belangrijk en is dus veilig. Bovendien blijkt dat trombose tijdens de
actieve fase van de ziekte twintig keer zo vaak voorkomt als bij
gezonde mensen. Zeker als de patiënten bedlegerig zijn lijkt preventie
op zijn plaats. Behalve de bovengenoemde onderwerpen onderzocht
Stassen ook enkele genetische aspecten van de ziekte.
Patricia Stassen (Amsterdam, 1970) studeerde geneeskunde in Maastricht
en volgde haar opleiding tot internist en nefroloog in het UMCG en het
Twenteborg ziekenhuis in Almelo. Momenteel werkt ze als internist en
nefroloog in het Academisch Ziekenhuis Maastricht. Ze promoveert op 10
september 2008 op haar onderzoek getiteld: "ANCA-associated
vasculitis. Triggers and treatment." ANCA-geassocieerde vasculitis is
een groep van auto-immuunziekten waaronder de ziekte van Wegener. Bij
deze ziekten raken de kleine bloedvaten beschadigd waardoor schade in
het keel-, neus- en oorgebied, de longen, nieren, gewrichten en de
huid optreedt. /JW
Rijksuniversiteit Groningen