Gemeente Anna Paulowna


Wmo-soap laatste aflevering: 'zelfgebakken' appeltaart'

Een ereboog, slingers, taart, geen moeite is gespaard om de verjaardag van Oma Karla feestelijk aan te kleden. Het tachtigjarige feestvarken zelf weet, hoewel haar korte-termijngeheugen tegenwoordig vaker niet dan wel werkt, echt wel hoe het hoort. Ze zit al vroeg in de ochtend pontificaal in haar beste jurk uit te kijken naar haar bezoek. De andere bewoners van de woongroep houden haar gezelschap. Dat is wel zo gezellig als je zit te wachten.

Opa Karel is uiteraard de eerste die zijn meissie met een dikke zoen komt feliciteren. Voor hem went het nooit om de deur uit te moeten om bij zijn vrouw te zijn. Maar hij heeft zich erbij neergelegd omdat hij ziet hoe gelukkig ze daar is. Ze leeft in haar eigen wereldje. Heerlijk als je feiten en verzinsels ongestraft door elkaar mag halen. Hoor maar. ,,Dag lieverd, begroet de jarige job haar echtgenoot. ,,Ruikt het niet heerlijk hier! Dat is mijn zelfgebakken appeltaart. Opa Karel, die de taart zelf bij de banketbakker heeft besteld, antwoordt: ,,Lekker meissie, jij weet precies waar ik van houd.

In de loop van de ochtend lopen ze allemaal binnen. Dochter Dorien met haar man Dirk, hun kinderen Desiré en Daan en als laatste opa Jan. Oma Karla schenkt zelf koffie en komt keer op keer met de onvermijdelijke vraag: ,,Wil je er een stukje van mijn zelfgebakken appeltaart bij? Nou, dat slaat niemand af. Iedereen weet immers nog precies hoe lekker de appeltaart van oma Karla was en de bakker denken ze gewoon weg. Wat oma kan, kunnen zij ook.

Er ontstaat een geanimeerd gesprek over de Wet maatschappelijke ondersteuning. Logisch, deze familie heeft immers de deur naar het Wmo-loket platgelopen de afgelopen tijd. Het lijkt onwaarschijnlijk hoeveel problemen ze het hoofd geboden hebben met zijn allen. Als je niet beter wist, zou je haast denken dat de verhalen allemaal verzonnen zijn. Neem nou Daantje, die een vriend in nood heeft geholpen en tegelijkertijd zijn grote liefde heeft gevonden. Zijn zus Dorien, die een vriendin met raad en daad bijstond en moeder Dorien die zelfs bij het Wmo-loket is gaan werken. De twee opas en Dirk lieten zich ook niet onbetuigd. En al die problemen en al die oplossingen of adviezen hadden een link met de Wet maatschappelijke ondersteuning.

De Wmo-loketten zijn pas sinds begin 2007 in bedrijf. Ook voor gemeenten is het een leerproces. Dorien weet dat als geen ander. In de komende jaren wordt het Wmo-loket verder ontwikkeld om iedereen nog beter van dienst te kunnen zijn en echt maatwerk te kunnen leveren. Maar ook dan zal het antwoord op iedere vraag niet automatisch een ja zijn. Het Wmo-loket ondersteunt zo goed mogelijk. Maar altijd wordt er van mensen verwacht dat ze óf in hun denken, óf in hun handelen, zelf ook verantwoordelijkheid tonen voor hun eigen situatie.

Oma Karla is het gesprek beu. Ze onderbreekt het gezelschap met: ,,Al die nieuwerwetse onzin, daar koop ik niks voor. Weten jullie geen leukere onderwerpen? Daar kunnen ze het mee doen. Ze besluiten, als ze uitgelachen zijn, dat oma gelijk heeft en heffen spontaan een verjaardagslied aan. En het bezoek blijft maar komen. Vrienden, oude buren, ze vinden vandaag allemaal de weg naar de jarige. Het einde van de appeltaart komt snel in zicht. Opa Karel, met zijn jas al aan, knipoogt naar de anderen en zegt tegen zijn meissie: ,,Ik ga nog even zon lekkere appeltaart uit de oven halen hoor!

Praktische informatie
Dit was de laatste aflevering van de verhalenserie over de Wet maatschappelijke ondersteuning. We hopen dat u ze met plezier gelezen heeft.
Voor het antwoord op al uw vragen of voor advies kunt u terecht bij het Wmo-loket van uw gemeente. Het loket is open van maandag tot en met vrijdag van 8.30 tot 13.00 uur en woensdag s middags van 13.00 tot 15.00 uur. Telefonisch is het loket ook bereikbaar op deze tijden. Het telefoonnummer is (0223) 53 67 28.

---

Bekijk ook de andere afleveringen van deze serie.

Gedeelde Smart is Halve Smart: een soap-serie over de Wmo