Gemeente Anna Paulowna
Wmo-soap laatste aflevering: 'zelfgebakken' appeltaart'
Een ereboog, slingers, taart, geen moeite is gespaard om de verjaardag
van Oma Karla feestelijk aan te kleden. Het tachtigjarige feestvarken
zelf weet, hoewel haar korte-termijngeheugen tegenwoordig vaker niet
dan wel werkt, echt wel hoe het hoort. Ze zit al vroeg in de ochtend
pontificaal in haar beste jurk uit te kijken naar haar bezoek. De
andere bewoners van de woongroep houden haar gezelschap. Dat is wel zo
gezellig als je zit te wachten.
Opa Karel is uiteraard de eerste die zijn meissie met een dikke zoen
komt feliciteren. Voor hem went het nooit om de deur uit te moeten om
bij zijn vrouw te zijn. Maar hij heeft zich erbij neergelegd omdat hij
ziet hoe gelukkig ze daar is. Ze leeft in haar eigen wereldje.
Heerlijk als je feiten en verzinsels ongestraft door elkaar mag halen.
Hoor maar. ,,Dag lieverd, begroet de jarige job haar echtgenoot.
,,Ruikt het niet heerlijk hier! Dat is mijn zelfgebakken appeltaart.
Opa Karel, die de taart zelf bij de banketbakker heeft besteld,
antwoordt: ,,Lekker meissie, jij weet precies waar ik van houd.
In de loop van de ochtend lopen ze allemaal binnen. Dochter Dorien met
haar man Dirk, hun kinderen Desiré en Daan en als laatste opa Jan. Oma
Karla schenkt zelf koffie en komt keer op keer met de onvermijdelijke
vraag: ,,Wil je er een stukje van mijn zelfgebakken appeltaart bij?
Nou, dat slaat niemand af. Iedereen weet immers nog precies hoe lekker
de appeltaart van oma Karla was en de bakker denken ze gewoon weg. Wat
oma kan, kunnen zij ook.
Er ontstaat een geanimeerd gesprek over de Wet maatschappelijke
ondersteuning. Logisch, deze familie heeft immers de deur naar het
Wmo-loket platgelopen de afgelopen tijd. Het lijkt onwaarschijnlijk
hoeveel problemen ze het hoofd geboden hebben met zijn allen. Als je
niet beter wist, zou je haast denken dat de verhalen allemaal
verzonnen zijn. Neem nou Daantje, die een vriend in nood heeft
geholpen en tegelijkertijd zijn grote liefde heeft gevonden. Zijn zus
Dorien, die een vriendin met raad en daad bijstond en moeder Dorien
die zelfs bij het Wmo-loket is gaan werken. De twee opas en Dirk
lieten zich ook niet onbetuigd. En al die problemen en al die
oplossingen of adviezen hadden een link met de Wet maatschappelijke
ondersteuning.
De Wmo-loketten zijn pas sinds begin 2007 in bedrijf. Ook voor
gemeenten is het een leerproces. Dorien weet dat als geen ander. In de
komende jaren wordt het Wmo-loket verder ontwikkeld om iedereen nog
beter van dienst te kunnen zijn en echt maatwerk te kunnen leveren.
Maar ook dan zal het antwoord op iedere vraag niet automatisch een ja
zijn. Het Wmo-loket ondersteunt zo goed mogelijk. Maar altijd wordt er
van mensen verwacht dat ze óf in hun denken, óf in hun handelen, zelf
ook verantwoordelijkheid tonen voor hun eigen situatie.
Oma Karla is het gesprek beu. Ze onderbreekt het gezelschap met: ,,Al
die nieuwerwetse onzin, daar koop ik niks voor. Weten jullie geen
leukere onderwerpen? Daar kunnen ze het mee doen. Ze besluiten, als ze
uitgelachen zijn, dat oma gelijk heeft en heffen spontaan een
verjaardagslied aan. En het bezoek blijft maar komen. Vrienden, oude
buren, ze vinden vandaag allemaal de weg naar de jarige. Het einde van
de appeltaart komt snel in zicht. Opa Karel, met zijn jas al aan,
knipoogt naar de anderen en zegt tegen zijn meissie: ,,Ik ga nog even
zon lekkere appeltaart uit de oven halen hoor!
Praktische informatie
Dit was de laatste aflevering van de verhalenserie over de Wet
maatschappelijke ondersteuning. We hopen dat u ze met plezier gelezen
heeft.
Voor het antwoord op al uw vragen of voor advies kunt u terecht bij
het Wmo-loket van uw gemeente. Het loket is open van maandag tot en
met vrijdag van 8.30 tot 13.00 uur en woensdag s middags van 13.00 tot
15.00 uur. Telefonisch is het loket ook bereikbaar op deze tijden. Het
telefoonnummer is (0223) 53 67 28.
---
Bekijk ook de andere afleveringen van deze serie.
Gedeelde Smart is Halve Smart: een soap-serie over de Wmo