Zomerexpositie bij Galerie Utrecht
UTRECHT, 20080620 -- De zomer haalt het beste in mensen naar boven. Zo ook bij Galerie Utrecht met de speciale zomerexpositie. Gedurende deze expositie zullen enkele van de beste kunstenaars van Galerie Utrecht exposeren in een gevarieerde en zeer artistieke expositie. De zomer betekent voor veel mensen ook een overschrijding van de landsgrenzen. Dit gegeven is ook weerspiegeld in de expositie in de grote hoeveelheid internationale kunstenaars. De feestelijke opening zal plaatsvinden op zondag 13 juli om 15.00 uur.
Maya Kulenovic werd geboren in 1975 in Sarajevo, in het voormalige Joegoslavië. Hoewel zij op zeer jonge leeftijd begon te schilderen en eigenlijk direct wist dat zij kunstenares wilde worden, zagen haar ouders erop toe dat zij een gedegen klassieke opleiding volgde. Vanwege de oorlog die jaren in het voormalige Joegoslavië heeft gewoed heeft zij het grootste gedeelte van haar volwassen leven in Canada doorgebracht en het als haar thuisland geadopteerd.
Haar huidige werk is ruwweg onder te verdelen in drie thema's: mens (veelal portretten), gebouwen en landschap. Voor Maya hebben de drie een onderling verband en vullen elkaar aan.
Anderhalf jaar geleden toonde Eddy Stevens (1965, Brasschaat) tijdens een expositie in Galerie Utrecht de nieuwe weg die hij was ingeslagen. Vasthoudend aan de leidraad binnen zijn gehele oeuvre, staat ook bij deze expositie `de mens' centraal in zijn nieuwe werk.
De grootste verandering ten opzichte van zijn eerdere werk is de verfbehandeling van Stevens. Zijn recente werk refereert aan een periode waarin hij bijna uitsluitend grisailles maakte - werken waarbij alles afhangt van de subtiele nuances van grijs, ongeveer tien jaar geleden. Stevens hervat met het huidige werk zijn zoektocht in de contrasterende wereld van het `chiaroscuro' en gaat terug naar de essentie van het licht. Om het contrast tussen licht en donker nog groter te maken voegt hij fel gekleurde accenten toe in zijn schilderijen die door de zorgvuldig gekozen plaats en intensiteit een zekere spanning in zijn werk brengt.
In het werk van de Spaanse schilder Manuel Lopez Herrera (Madrid, 1946) is de rijke traditie van de Spaanse hofkunst duidelijk herkenbaar. Herrera verweeft deze beeldtraditie met duidelijk herkenbare elementen van onze moderne cultuur. Personen en ruimte lijken los van elkaar te bestaan in associatieve composities waarin realisme samengaat met een universum van magie. Picturale elementen als speelgoed, vazen, marionetten, speelkaarten, maskers, vogels en klokken en hun obscure zin en onze beleving van deze elementen, kunnen gezien worden als een modern poëtisch `vanitas'.
De figuren die zijn wonderbaar universum bevolken zijn over het algemeen mensen met status, een status die echter is gebaseerd op voorbije tijden: een zeeman, een adellijke dame, een edelman. Ze ondernemen geen actie maar kijken toe. Herrera voegt in tekenachtige stijl het onderwerp van hun affectie of dromen toe aan hun wereld waarin megarealisme en surrealisme nauw met elkaar zijn verbonden. Zo droomt de adellijke dame van een getekende speelgoed strijder op een wit paard en staan drie chique dames met kijkinstrumenten in een museale setting bij een Campbell soepblik van Andy Warholl.
Herrera heeft in o.a. Spanje, Portugal, België en Nederland geëxposeerd en nam deel aan beurzen in Italië, Venezuela en de Verenigde Staten.
Tino Luciano (1953, Sardinië) begon met schilderen op een zeer jonge leeftijd. Verwijzingen naar surrealistische en metafysische stromingen van de afgelopen eeuw zijn te duidelijk te vinden tussen de culturele referenties die de geest van deze kunstenaar voeden. Zijn liefde voor de Europese Renaissance karakteriseert zijn werk, zonder dat het slechts een verwijzing wordt.
Zijn schilderijen zijn poëtisch en de verschillende beeldaspecten metaforen met meerdere betekenissen. Zijn figuren en mysterieuze objecten zijn zo gedetailleerd dat ze doen denken aan de precisie van de Vlaamse Meesters. Echter zonder dat zijn werk een puur formele en gedetailleerde beschrijvende stijl wordt omdat ieder detail een allegorie is van iets anders, als in een droom.
Het werk is fascinerend doordat het onbewuste instincten en emoties naar boven brengt die overeenkomsten hebben met ons verlangen om datgene te communiceren wat verder gaat dan grenzen, dagelijkse verbale relaties en zelfs voorbij het schilderij zelf.