2 juni 2008
Promotie Peggy Penn over nieuwe therapievorm
Schrijftechnieken verbeteren resultaten van therapie na trauma
Schrijven als onderdeel van een klinische therapie verbetert de resultaten van die therapie en laat patiënten daarmee sneller herstellen. Dit concludeert promovenda Peggy Penn in haar proefschrift, dat zij zal op maandag 2 juni zal verdedigen aan de Universiteit van Tilburg. Door middel van klinisch onderzoek ontdekte Penn schrijftechnieken waar slachtoffers van verkrachting of een chronische ziekte veel baat bij hebben.
Penn beschouwt therapie als een proces van sociale constructie: het benoemen van gebeurtenissen door meerdere mensen, waarmee zij tot werkelijkheid worden gemaakt. Een therapeutisch gesprek is daarmee een gesprek waarin betekenissen door patiënt en therapeut gezamenlijk gereconstrueerd kunnen worden. Er worden nieuwe manieren gevonden om over de patient en zijn relaties te praten. Dit betekent dat patiënten hun relaties op een andere manier kunnen gaan bezien, maar ook hun zelfbeeld kunnen veranderen. Deze benadering staat tegenover die van actuele therapeutische stromingen, waarbij het doel van een therapeutisch gesprek is om problemen van een persoon of familie boven tafel te krijgen, zodat de juiste therapie erop kan worden losgelaten.
Taal, oftewel wat therapeut en patiënt samen bespreken, is in deze therapie een sleutelbegrip. Nog betere resultaten worden behaald met het integreren van schrijftherapie. Zo ontdekte Penn dat slachtoffers van verkrachting veel baat hebben bij het beschrijven van de traumatische ervaring, eerst in gesproken woorden, daarna op papier. Hierbij passen zij de werkelijkheid aan, wederom door middel van een proces van sociale constructie. Zo kunnen zij in hun herinnering een persoon toevoegen die hen kan redden uit de ongewenste situatie die het trauma veroorzaakt heeft. Patienten creeren zo een nieuwe werkelijkheid waardoor hun 'flashbacks' in heftigheid afnemen en uiteindelijk verdwijnen.
Peggy Penn
(1931, McKeesport, VS) werkte van 1983 tot en met 1998 bij het Ackerman Institute for the Family, vanaf 1985 als directeur. Daarnaast schreef zij diverse boeken over de therapeutische praktijk. Vanaf 1996 is zij verbonden aan het Taos Institute voor sociale kennis in de Verenigde Staten.
Universiteit van Tilburg