Gemeente Bedum
Simon Arends ontvangt erepenning
29 mei 2008
Scheidend fractievoorzitter Simon Arends van GemeenteBelangen ontving gisteravond uit handen van burgemeester Wilte Everts de erepenning van de gemeente Bedum. Arends neemt om gezondheidsredenen afscheid van de raad na 10 jaar politiek actief te zijn geweest. Simon Arends was een van de grondleggers van GemeenteBelangen Bedum. Burgemeester Everts sprak hem in de raad toe:
Simon kwam. Simon zag. En Simon overwon. 1998. Aan de vooravond van de gemeenteraadsverkiezingen van dat jaar koerst de nieuwbakken lijsttrekker van nieuwbakken GemeenteBelangen Bedum op zijn zegekar door Bedum, door Onderdendam, door Noord- en Zuidwolde. Gesecondeerd door de huidige griffier en beoogd ethouder: Henk Reijsoo, mede-grondlegger van deze nieuwe politieke beweging. Die zegekar bestond overigens - ik heb ze nog scherp voor de geest - uit een stel vélocipedes uit 1900 of daaromtrent. Daarmee wiebelden de beide heren parkeerplaatsen van supermarkten en allerlei ander plaveisel in de gemeente af. Mooie stunt! En bepaald niet zonder succes.
Het wordt al met al een ware zegetocht. Want: drie strijdwagens sterk; daarmee ratelt GB de raad binnen. Een ongekend succes. En een opdoffer voor de gevestigde plaatselijke politieke orde. Stormachtig. Zo mag het begin van GemeenteBelangen Bedum gerust worden genoemd. En ook: een tikkeltje controversieel. Het siert de partij - het siert vooral ook de frontman - dat GB de verantwoordelijkheid neemt en zitting neemt in het college. Constructief, heet dat. Niet alleen maar vanaf de zijlijn kritiek uitoefenen en 'ach' en 'wee' roepen; nee, ook daadwerkelijk bijdragen aan. GB nam die handschoen manmoedig op.
Die eerste vier jaren van 'regeringsverantwoordelijkheid' kenmerken zich door én wat onzekerheid die beginners eigen is én een positief-kritische houding richting het college. Wat onwennig, maar GemeenteBelangen slaat zich er manmoedig doorheen. En dat laatste is niet in de laatste plaats de verdienste van de man die vanavond, noodgedwongen, afscheid moet nemen van de actieve politiek. Het zal hem zwaar vallen. Want Simon Arends is een gedreven, integer, bevlogen man. Eén die staat voor de zaken die hij aankaart. De plaatselijke politiek zat hem dan ook als gegoten. Als een vis in het water, zo heeft hij zich tien jaar lang in de lokale politieke vijver gevoeld. Of het nu als coalitiegenoot of in de oppositiebanken was: Simon Arends was en Simon Arends bleef zijn rol met verve vervullen. Oók toen de partij, vlak voor de verkiezingen van 2006, door interne strubbelingen in zwaar weer geraakte. Stuurman Simon loodste zijn groepering echter vaardig én met vaste hand langs de klippen. Het politieke handwerk lag hem. Laagdrempelig, betrokken, sociaal en vooral door-en-door Bedums. Zijn geboortegrond, zijn Bedumers, daar stond en daar staat Simon Arends voor. Dat laatste blijkt ook uit het feit dat hij zich jarenlang in verschillende besturen heeft gemanifesteerd. Algemeen Plaatselijk Belang Bedum, bijvoorbeeld. En tal van obscure en wat minder obscure clubs in zijn woonplaats Noordwolde. Simon Arends staat nadrukkelijk tussen de mensen: zíjn mensen. Zonder poeha, zonder kapsones. Een oerdegelijke wegwijzer. Eén die - en ik verlies mij nu even in verordeningentaal - zich de afgelopen jaren 'in hoge mate verdienstelijk heeft gemaakt jegens de gemeente of de gemeenschap'. Ja, een goed verstaander weet inmiddels waar ik het over heb. En Simon Arends zijn stiel kennende, moet ook hij nu al wel wat nattigheid voelen. De erepenning van de gemeente Bedum, inderdaad. Met dat gewilde kleinood sturen we de gewezen fractiechef van GemeenteBelangen Bedum vandaag op pad. Een welverdiend compliment, gevat in zilver, voor de man die tien jaar geleden een steen wierp in de rimpelloze vijver die de plaatselijke politiek toen was. Die op de ontstane golfslag besloot onderdeel van die vijver te gaan worden. Die zich - wat overmoedig geworden, misschien - liet verleiden tot wat al te drieste stuurmanskunst. Die vervolgens even op wat blaren moest zitten, maar dat lot manmoedig nam. Die uiteindelijk door omstandigheden gedwongen de kapiteinspet aan de bolder hangt. Jammer. Buitengewoon jammer.
De raad van Bedum verliest een coöperatieve, sympathieke Pietje Bell. Eén met een hoogst eigen geluid. Eén met een heel eigen stijl. Voor GemeenteBelangen betekent het vertrek van de politiek leider niet minder een hele forse aderlating. De plaatselijke politiek wordt wat fletser van kleur. De raad verliest iets van zijn aantrekkingskracht. Het afscheid zal Simon dus niet gemakkelijk vallen. Maar de situatie waarin hij zich al een tijd bevindt, dwingt tot bezinning; dwingt tot het stellen van prioriteiten. En die liggen natuurlijk vooral op het persoonlijke vlak. Daar moet de aandacht vanzelfsprekend in eerste instantie op gericht worden. Ik geloof dat ik dit maar moet eindigen zoals ik begon. Want ook in dit geval geldt, hoop ik: Simon kwam. Simon zag. En: Simon overwon!