PvdA Rotterdam


Herdenken

Wo 28 Mei 2008 - Ina Chabot
Herdenken

De meimaand is niet alleen de meimaand van de dichter Herman Gorter. Het is ook de maand van het herdenken. We doen dat door stil te staan bij de monumenten en kransen te leggen. Herdenken van de ellende die de oorlog in Rotterdam te weeg heeft gebracht en nadenken over de oorlogsgebieden die er nu zijn. Herdenken en nadenken moet en vooral niet vergeten hoe het was. Soms geeft zon herdenking bij een officieel monument aanleiding om herinneringen met elkaar uit te wisselen. Wat dan opvalt is dat er veel herinneringen zijn die zullen verdwijnen. Gewoon omdat ze nooit opgeschreven worden en de generatie die het meemaakte oud wordt en er over en aantal jaren niet meer zal zijn. Twee bewoners van de Provenierswijk vertelden mij hun verhalen en drongen er op aan dat we meer van deze geschiedenissen zouden verzamelen zodat we die kunnen bewaren en weten wat er in Noord in de oorlogsjaren speelde.
Dat idee wil ik van harte ondersteunen en ik hoop dat wie zijn of haar verhaal wil vertellen dat aan mij door wil geven. Om U een idee te geven hierbij de verhalen van Koos en Marjanne.

Eerste herinnering:

Koos zat als jonge man te vissen aan de Stationssingel. Die was in de 40er jaren nog niet volgestort maar was een echte singel in de Provenierswijk.
Plotseling klonk het geloei van een vliegtuig. Het ging in Koos zijn gevoel vlak over hem heen. Het was wel duidelijk: dit vliegtuig was aangeschoten en zou neerstorten.
Gezien de route en de geringe hoogte was Koos er van overtuigd dat het zou neerstorten op het Fransiscus ziekenhuis aan de Schiekade. Dat heeft weinig gescheeld, want de piloot kon het toestel nog maar net laten neerkomen in de Noordsingel er vlak achter. Koos vergeet het beeld van dat laag overkomende vliegtuig nooit meer.

Tweede herinnering:

Marjanne was in haar voortuintje aan het Ungerplein aan het werk toen er twee, drie keer een zelfde man langs haar huis liep en er indringend naar keek.
Ze sprak hem aan en hoorde het volgende waargebeurde verhaal. De man liep als klein jongetje samen met zijn twee vriendjes en hun moeders over het Ungerplein naar huis. De vrouwen waren al onder het poortje gelopen toen er een laagvliegend vliegtuig aankwam. De jongens die dit machtige gezicht goed wilden zien bleven staan om het goed te bekijken. Het was een Duits vliegtuig. Ze zagen de piloten zitten. Plotseling ging een luikje open en verscheen er een mitrailleur. De Duitsers opende het vuur op de drie jongens. De moeders gilden dat ze onder poort moesten rennen. Ze renden voor hun leven. Niemand werd gewond.
De man kwam na al die jaren nog een keertje terug naar die plek waar de schoten op hem en zijn vrienden waren afgevuurd. De schampschoten zitten nog in de gevelstenen van het huis van Marjanne. Ze had zich vaak afgevraagd wat die beschadigingen konden zijn. Nu is die vraag met dit schokkend verhaal beantwoord.
Laat van U horen als U mee wil doen aan deze vorm van herdenken van de oorlogsjaren in Noord.