Ingezonden persbericht

Dinsdag 8 april, 20.00 uur
Entree: 25 euro (geen reductie, consumptie en garderobe inbegrepen)

The John Scofield Trio with Horns

(een coproductie van Stadsschouwburg Middelburg, MuziekPodium Zeeland en International Jazzfestival Middelburg)

Gitarist John Scofield, wie kent hem niet ?

Zo ongeveer elke jazz- en zelfs rock-gitarist heden ten dage noemt zich schatplichtig aan hem, hetgeen voor Scofield niet altijd een onverdeeld genoegen moet zijn, omdat er in deze achterban vaak veel kaf tussen het koren zit. En dat terwijl Scofield ongetwijfeld een gitarist "hors categorie" is, die samen met muzikale vrienden als Pat Metheny en Bill Frisell vertoeft op de Parnassos van de eigentijdse electrische gitaar.

Scofield's belangrijkste wapenfeit is dat hij in de vroege jaren tachtig bijna permanent op tour was met de toenmalige band van Miles Davis en ook op diverse albums van Davis' te horen is, vaak met eigen composities. Hij trad daarmee in de voetsporen van misschien wel de favoriete gitarist van Davis, John McLaughlin, die in de vroege electrische periode van Miles Davis al in een soort cross over-achtige stijl speelde, waar Scofield op zijn beurt schatplichtig aan is. Na zijn vertrek bij Miles Davis, grossierden Mahavishnu John McLaughlin en geestverwanten als Al Di Meola in een zodanig complexe en virtuoze fusion-stijl, dat het bijna een doodlopende weg werd. De generatie van Scofield, Metheny en Frisell was misschien even vingervlug virtuoos, maar liet meer ruimte voor gevoel, nuance, detail en stilte en dat was misschien meer in de stijl van Miles dan de Mahavishnu c.q. Di Meola-hoogstandjes.
Dat Scofield naast zijn bijdrage aan het oeuvre van Miles Davis ook nog samenwerkte met Charles Mingus, Gerry Mulligan, Chet Baker, Lee Konitz, Jim Hall, Chick Corea, Herbie Hancock en Joe Lovano, wie zal zich daarover verbazen ?

Hoe dit ook zij, nog nooit vertoond in Zeeland, deze helemaal nog niet zo oude gitaarlegende (Ohio 1951) komt naar Middelburg met zijn vaste trio, waar de bejaarde bassist Steve Swallow inmiddels vervangen is door het jonge talent Matt Penman, plus een blazerssectie met een keur uit de New Yorkse scene.

Bezetting:
John Scofield gitaar, composities
Matt Penman bas
Bill Stewart drums
Phil Grenadier trompet en flugelhorn
Tom Olin tenorsax, fluit en altfluit
Frank Vacin baritonsax en basklarinet

Programma:
een kolkende en immer swingende mix van van jazz, rock, country, fusion, funk, folk en improvisatie, waarbij het eigenlijke trio even virtuoos als muzikaal van leer trekt en de blazers zich ergens bewegen tussen Stax, en Fela Kuti en het geheel een orkestraal dan wel een elementair groovend gevoel geven.

Waarom:
1) Waarom niet ? Zeker als het mogelijk gemaakt is door een harmonieuze en veelbelovende samenwerking tussen de Middelburgse Stadsschouwburg, het Middelburgse Jazzfestival en MuziekPodium Zeeland.
2) Ook Zeeland zou zo nu en dan de vensters naar de wereld mogen en kunnen open zetten. Ook voorbij Bergen op Zoom heeft men recht op muziek van wereldklasse.
3) Dit optreden is tevens een wel heel erg heftige opmaat of zo men wil een meer dan passende prelude op het reeds genoemde International Jazzfestival Middelburg, dat met Pinksteren op het Abdijplein en elders in het centrum van Middelburg zal plaats vinden. Voorafgaand aan het concert zal het programmaboekje van het festival ten doop gehouden worden voor pers en publiek, niet te lang, want het programma spreekt voor zich.

Voor degenen, die inmiddels misschien nieuwsgierig geworden zijn wat dit festival dit jaar brengt, zij bij deze een tipje van de sluier opgelicht door het vrijgeven van de belangrijkste acts op de verschillende avonden:

Pinksterzaterdag 10 mei:
-Bobby Previte's "New Bump", feat. Ellery Eskelin (tenorsax), Bill Ware (vibrafoon), Brad Jones (contrabas) en Bobby Previte (drums)
Previte is ongetwijfeld de meest swingende drummer in de New Yorkse scene momenteel en zijn "New Bump" specialiseert zich in stomende jazz, die dicht tegen authentieke rhytmn and blues aanhangt.
- Archie Shepp Quartet
Tenorsaxofonist Archie Shepp is ongetwijfeld een authentieke jazz-legende, die na de nodige inzinkingen op zijn zeventigste de oude vorm uit de jaren zestig hervonden heeft. Let vooral op zijn nieuwe, volstrekt vreemde embouchure, en zijn even jonge als gedreven kwartet.

Pinksterzondag 11 mei:
- Panchito feat. Rik Mol (trompet) en André van Berlo (gitaar)
Ook het New Cool Collective begint ietwat op leeftijd te komen, zijn dit wellicht hun opvolgers ? Rick Mol, Zeeuwse ster in opkomst, doet in ieder geval mee, hetgeen bepaald geen zwaktebod is.
- E.S.T. oftewel het Esbjörn Svensson Trio
Misschien komt de beste jazz momenteel wel uit Scandinavie. Van deze Scandinavische jazz is E.S.T. de absolute top. Dit is het meest hippe, swingende en tegendraadse jazz-ensemble van dit moment en dat zonder enige overdrijving. Wij zijn vereerd dat grote namen als Archie Shepp het Middelburgse festival willen aandoen, tegelijkertijd mag deze middelste avond onder geen enkel beding gemist worden

Pinkstermaandag 12 mei:
- Eric Vloeimans Gatecrash, feat. Jeroen van Vliet (keyboards), Gulli Gudmunsson (contrabas en basgitaar) en Jasper van Hulten (drums)
Nederlands beste trompettist bracht een schokkend goede live-c.d. uit met zijn nieuwe electrische kwartet, gaf vervolgens overdonderende optredens, onder andere bij MuziekPodium Zeeland, waarna pianist/componist Jeroen van Vliet nog een aantal composities op de lessenaars zette in het kader van de overtreffende trap en men begrijpt, Gatecrash breekt met alle hokjes en grenzen.
- Maceo Parker
Altsaxofonist Maceo Parker en zijn band sluiten het festival af en niet Al Di Meola, zoals abusievelijk gemeld. Di Meola gaf uiteindelijk de voorkeur aan een tour door Siberië, voor wat het waard is. Maceo Parker is echter een waardige vervanger en sommigen zullen zelfs zeggen een niet geringe verbetering. Maceo Parker is namelijk een begenadigd altsaxofonist in de stijl van Cannonball Adderley, maar verwierf vooral bekendheid in de legendarische bands van James Brown in de jaren zestig en van George Clinton en Bootsy Collins in de jaren zeventig en later. Met zijn eigen superstrakke band zet hij sinds de jaren 90 shows neer van Springsteen-lengte, hetgeen hem tot de ongekroonde "king of funk" gemaakt heeft. Dat hij ook collaboreerde met Ray Charles, Parliament, Funkadelic en de Red Hot Chili Peppers zal niemand verbazen.

Voorzover de volhardende jazz-arbeid van het Terneuzense Porgy & Bess dat al niet gedaan had, lijkt Zeeland met bovenstaande initiatieven zich markant op de jazz-kaart gezet te hebben.
Mogen we u adviseren tijdig voor het Scofield-optreden en het festival te reserveren, de bijgewerkte websites gaan volgende week de lucht in.
En hoewel wij een substantieel publiek van buiten Zeeland verwachten, is het toch het Zeeuwse publiek dat uiteindelijk de doorslag moet geven.
Doe u zelf derhalve niet te kort, als u van jazz houdt, wij laten u acts horen en zien van de buiten-categorie, laat u zich op uw beurt ook horen en zien in dezelfde buiten-categorie, komt kortom in groten getale !
Wordt het toch nog een mooi voorjaar.

---- --