Direct ontslag na twee ziektejaren is niet altijd gewenst
In plaats van na twee ziektejaren ontslag geven, kan er ook voor gekozen worden dit pas op een later tijdstip te doen. De eigen risicodrager WGA heeft daarmee een extra handvat om aan het roer bij re- integratie te blijven en kan daarmee veel geld besparen
UDENHOUT, 20080311 -- Een zieke werknemer heeft twee jaar ontslagbescherming. Na deze periode mag de werkgever ontslag geven. Indien de (ex) werknemer met een arbeidsongeschiktheidpercentage tussen de 35% en 80% geen werk heeft, komt de maximale loongerelateerde uikering voor rekening van de eigen risico drager Werkhervattingsregeling Gedeeltelijk Arbeidsgeschikten (WGA). De werkgever heeft dan, naast het toepassen van een sanctie, weinig handvatten om de (ex) werknemer te re-integreren. Dit kan de werkgever veel geld, in sommige gevallen wel zo'n euro 100.000, -, kosten. Wegeon is daarom geen voorstander van het "standaard" gebruik maken van het vervallen van de ontslagbescherming na twee ziektejaren.
Een zieke werknemer heeft ontslagbescherming gedurende de twee ziektejaren. Na twee ziektejaren vervalt de ontslagbescherming, indien het UWV bij de poortwachtertoets voor de wet Werk en Inkomen naar Arbeidsvermogen (WIA) heeft vastgesteld dat aan alle re-integratie inspanningen is voldaan en er geen herstel te verwachten is. Indien re-integratie bij een andere werkgever in de twee ziektejaren niet is gelukt, doet de werkgever die eigen risico drager is voor de WGA er volgens Arno Linkels van Wegeon verstandig aan te overwegen de periode van ontslagbescherming "vrijwillig" te verlengen.
Eigen risico dragers worden beschouwd als een zelfstandig bestuursorgaan (ZBO). Dit wil zeggen dat zij een sanctie kunnen toepassen in de gevallen dat een (ex) werknemer onvoldoende meewerkt aan re-integratie. De gedachte hierbij is dat "zelf betalen" ook betekent dat de werkgever zelf invloed kan uitoefenen. Onjuiste gedragingen van de (ex) werknemer dienen bestraft te worden. Een maatregelen opleggen is vaak het laatste wat een werkgever wil. Voorkomen is immers beter dan genezen!
Werkgevers die eigen risico drager WGA zijn, lopen in totaal 12 jaar financieel risico indien een werknemer gedeeltelijk arbeidsongeschikt wordt. Zij hebben twee jaar loondoorbetalingsverplichting en lopen voor 10 jaar het financiële WGA- risico. Deze werkgevers hebben er dus alle baat bij de periode, waarover financiële verplichtingen bestaan, zo kort mogelijk te houden. Bovendien hebben zij ook in de periode van eigen risico dragerschap re-integratie verplichtingen. Het is dus voor de werkgever belangrijk om ook na de twee ziektejaren intensief contact te onderhouden met de gedeeltelijk arbeidsgeschikte werknemer en hem verder te begeleiden met de re-integratie. Daarmee kan voor de werkgever en de verzekeraar, waar het financiële risico van de WGA is verzekerd, fors aan kostenbeheersing worden gedaan.
Hoe langer iemand arbeidsongeschikt is hoe moeilijker het wordt om zo iemand te re-integreren. Direct starten met re-integratie na de ziekmelding is daarom een must. Na twee ziektejaren en de toekenning van een WGA- uitkering met de status functionele beperkingen, waarmee de (nieuwe) werkgever een aantal financiële voordelen (o.a. no-risk polis en premiekoringen) heeft, is het vaak nog best mogelijk de werknemer te herplaatsen bij een andere werkgever.
De werkgever bij wie de arbeidsongeschiktheid is ontstaan, stopt echter meestal met de re-integratie inspanningen na de twee ziektejaren en maakt gebruik van de ontslag mogelijkheid. Werkgevers realiseren zich onvoldoende dat hun financiële risico na de ziekteperiode het grootst is in de eerste periode (loongerelateerde periode) na de toekenning van een WGA- uitkering. Eigen risicodragers moeten in deze periode 70% van het verschil nieuwe en oude inkomen betalen. Als voorbeeld noemt Arno Linkels een werknemer met een oud inkomen van euro 40.000, - per jaar. Indien deze werknemer na de toekenning van een WGA- uitkering geen betaald werk heeft, ontvangt hij (na een korte periode 75% te hebben ontvangen) 70% van euro 40.000, - is euro 28.000, - per jaar. Dit bedrag kan in de loongerelateerde periode voor een werknemer met een oud inkomen van euro 46.382, - oplopen tot ruim euro 100.000, -. Bij het wel hebben van betaald werk wordt deze loongerelateerde uitkering lager. Heeft de in het voorbeeld genoemde werknemer een nieuw inkomen van euro 20.000, - dan bedraagt de loongerelateerde uitkering geen euro 28.000, - maar euro 14.000, - per jaar (70% verschil euro 40.000, - en euro 20.000, -)
Na de loongerelateerde uitkering (maximaal 3 jaar en 2 maanden) ontvangt de gedeeltelijk arbeidsgeschikte werknemer een loonaanvulling en/of vervolguitkering. De uitkeringsvorm is afhankelijk van het ja/ neen volledig, d.w.z. 50% of meer, benutten van de verdiencapaciteit. De financiële verplichting van de werkgever loopt dan fors terug en is beperkt tot de vervolguitkering. Het deel van de loonaanvulling dat de vervolguitkering te boven gaat, komt na de loongerelateerde uitkering namelijk voor rekening van het UWV.
Om de gedeeltelijke arbeidsgeschikte werknemer ook na de ziekteperiode actief te kunnen blijven begeleiden bij het vinden van werk, waarmee voor de werknemer een zo hoog mogelijk inkomen kan worden gerealiseerd, dient de werkgever intensief contact te houden met de werknemer. Dit kan meestal alleen indien er sprake is van een dienstverband. Wegeon is daarom geen voorstander van het "standaard" gebruik maken van het vervallen van de ontslagbescherming na de twee ziektejaren en adviseert regelmatig de ontslagdatum te verschuiven.
Ook voor de werknemer heeft de verlenging van de periode ontslagbescherming voordelen. Naast de re-integratie hulp van de werkgever, met steun van de WGA- verzekeraar, kan hij bijvoorbeeld ook blijven deelnemen aan het collectieve zorgcontract.
Tot slot adviseert Linkels voor de re-integratie 2e spoor gebruik te maken van een outplacement- of reintegratiebureau. Hiermee wordt de werknemer op de rails gezet welke leidt naar zijn nieuwe einddoel. Herplaatsing met een zo hoog mogelijk inkomen, waarmee de financiële WGA-lasten fors beïnvloed kunnen worden.
Voor meer informatie www.wegeon.nl