Date : 05 March 2008
Sender Name: Les Ballets C de la B
Dringende vraag aan de Joodse Gemeenschap over bezettingspolitiek van de Israëlische regering
Al sedert 1996 werkt het Gentse dans- en theatergezelschap Les Ballets C. de la B. hier in eigen land samen met Joodse artiesten en sedert 2001 ook met Palestijnse artiesten in de Bezette Gebieden. Telkens wanneer we naar de West Bank gaan voelen we aan den lijve de ondraaglijkheid van de situatie (zie verslagen daarover op onze website www.lesballetscdela.be ) en telkens opnieuw overvalt ons een gevoel van hopeloosheid: dit conflict is nog lang niet opgelost. Integendeel!
Er zijn de voorbije jaren wel periodes geweest van relatieve vrede in het gebied, maar ter plaatse is het onmogelijk de fundamentele onrechtvaardigheden te ontkennen: de muur is bijna klaar en wordt aan de kant van Israël door landschapsarchitecten zorgvuldig gecamoufleerd, niets wijst er nog op dat de checkpoints tijdelijk zijn (ze gelijken meer en meer op de Europese "péages"), er worden nog steeds nieuwe illegale Joodse nederzettingen gebouwd op Palestijnse grond en er zijn het dagelijkse geweld en de discriminatie tegen de Palestijnen die gewoon doorgaan. Het is al lang geen nieuws meer.
Toch moet het duidelijk zijn dat er zich in Gaza (en binnenkort zeker ook in de West Bank) voor de zoveelste keer een immens drama aan het afspelen is. En het is dank zij een "verspreking" van Matan Vilnai, onderminister van defensie in de Israëlische regering (hij sprak een "Shoah" uit over de Palestijnen in Gaza ...) dat er opnieuw enige verscherpte aandacht is voor deze zaak. Maar toch weer onvoldoende. Zelfs in het zeer degelijk programma "Phara" op Canvas, werd gisteren aan Michaël Freilich, hoofdredacteur van het tijdschrift "Joods Actueel", niet eens gevraagd of hij denkt dat de Joodse gemeenschap in het buitenland iets kan doen om het geweld in Israël te stoppen, laat staan een reactie te geven op de bloedige gebeurtenissen van het voorbije weekend in Gaza .
Nochtans geloof ik dat daar "een" mogelijkheid tot kentering ligt. De Israëlische regering luistert al lang niet meer naar de Internationale Gemeenschap, legt élke resolutie naast zich neer en hertaalt élk protest tegen hun gewelddadig optreden naar een ontkenning van hun recht op zelfverdediging of een teken van de heropleving van het antisemitisme. Ook het verzet van binnenuit blijft een zeer moeilijke zaak. Vraag maar aan Ilan Pappe (een Joods-Israelische professor die omwille van zijn fundamentele kritiek op de Israëlische bezettingspolitiek zijn land is moeten ontvluchten), de filmmaker Avi Mograbi, dirigent Baremboim (die een Joods-Arabischs symfonisch orkest leidt) of de vredesbeweging Betsleem ...
Stel dat de Joodse gemeenschappen in het buitenland openlijk en duidelijk de agressieve bezettingspolitiek van de Israëlische regering bekritiseren. Dat de druk op deze regering om radicaal van tactiek te veranderen, komt vanuit de eigen gemeenschap ... Want het kan toch niet dat de hele Joodse gemeenschap lijdzaam blijft toekijken hoe de regering in Israël systematisch de mogelijkheid op een vreedzame oplossing voor het conflict keldert. Het kan toch niet dat zij akkoord gaat met het feit dat 1 dode aan Israëlische kant kan gewraakt worden met 105 doden (waaronder meer dan de helft burgers en kinderen) aan de andere kant. Het kan toch niet dat de Joodse gemeenschap deze vormen van excessief geweld op en de permanente onderdrukking van een volk goedkeurt?
Het zou dus, naar mijn gevoel, van ongelooflijk veel moed getuigen indien die Joodse gemeenschap Israël onder druk zet om naar constructieve oplossingen te zoeken. Want daar wringt ook het schoentje: Israël beschikt namelijk wél over de macht om naar een vreedzame oplossing te zoeken. De Palestijnen niet, die zitten al 60 jaar in een vreselijke wurggreep en kunnen niks anders dan radicaliseren en blind om zich heen slaan. Dat laatste is trouwens één van de meest angstaanjagende tendensen die ik de voorbije jaren in de Bezette Gebieden kon waarnemen: een snel groeiend aantal Palestijnen dat enkele jaren terug blééf geloven in een vreedzame en constructieve oplossing voor de regio, radicaliseert nu uit pure wanhoop.
Namens Les Ballets C. de la B
Alain Platel, regisseur
Les Ballets C. de la B. is mede ondertekenaar van de Palestinian Campaign for the Academic and Cultural Boycott of Israël (www.pacbi.org)
Voor mee rinformatie, contacteer:
Les Ballets C de la B
Mevrouw Hilde Debuck
hilde@lesballetscdela.be
URL: