Antwoorden op kamervragen van Omtzigt, Schermers en de Vries over een minimumtarief voor medisch specialistische zorg
Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport
De Voorzitter van de Tweede Kamer
der Staten-Generaal
Postbus 20018
2500 EA DEN HAA
CZ-K-U-2811330
20 december 2007
Antwoorden van minister Klink op kamervragen van de Kamerleden
Omtzigt, Schermers en de Vries over een minimumtarief voor medisch
specialistische zorg (2070803800).
Vraag 1
Heeft u in een aanwijzing aan de Nederlandse Zorgautoriteit behalve
een maximumuurtarief ook een minimumuurtarief ingesteld voor medisch
specialistische zorg? Zo ja, is het betalen van een lager tarief
strafbaar op grond van de Wet op de economische delicten?
Antwoord 1
In de aanwijzing van 23 juli 2007 heb ik geschreven dat de Nederlandse
Zorgautoriteit met ingang van 1 januari 2008 een bandbreedte invoert
voor de vergoeding van de zorg zoals deze door medisch specialisten
wordt geleverd en door medisch specialisten in rekening kan worden
gebracht aan ziekenhuizen. Deze bandbreedte dient te bestaan uit het
normatief uurtarief van EUR132,- (prijspeil 2006), met een marge van
plus of min EUR 6,-.
Het bandbreedtetarief is het resultaat van de onderhandelingen met de
Orde over een onderbouwd normatief uurtarief van medisch specialisten.
U bent bij brief van 17 januari 2007 (kenmerk CZ/TSZ 2743788)
geïnformeerd over de bereikte overeenstemming. De inzet van het
onderbouwde normatieve uurtarief is ondermeer het nivelleren van de
grote inkomensverschillen tussen medisch specialisten maar vooral ook
een onderbouwd uurtarief dat maatschappelijk aanvaardbaar is. Door de
bandbreedte is nog wel een differentiatie in beloning mogelijk,
oftewel beloning naar prestatie, maar dan binnen grenzen. Daarbij is
gekozen voor een bandbreedte om rekening te kunnen houden met
werkbelasting.
Overigens geldt de bandbreedte alleen in het onderhandelingsverkeer
tussen ziekenhuis en medisch specialist. Voor hetgeen door het
ziekenhuis in rekening kan worden gebracht bij zorgverzekeraar geldt
het vaste uurtarief van EUR132,- (prijspeil 2006).
Medisch specialisten en ziekenhuizen zijn vrij om binnen de
bandbreedte met elkaar te onderhandelen. Het meer dan EUR 132,-
(prijspeil 2006) plus EUR 6,- of minder dan EUR 132,- min EUR 6,- in
rekening brengen is inderdaad een economisch delict.
Vraag 2
Klopt het dat hierdoor relatief eenvoudige behandelingen op
bijvoorbeeld de afdeling spoedeisende hulp van een ziekenhuis, die
eigenlijk zijn aan te merken als huisartsenzorg en kunnen worden
uitgevoerd door arts-assistenten en gespecialiseerde verpleegkundigen,
meer dan twee keer zo duur worden?
Antwoord 2
Nee, ook ten tijde van de lumpsumbekostiging was het niet mogelijk om
SEH-zorg in te kopen tegen huisartsentarieven. De invoering van het
bandbreedtetarief heeft hier niets in veranderd.
Vraag 3
Is het Europeesrechtelijk mogelijk om een minimumtarief in te stellen?
Antwoord 3
Indien hier onder het minimumtarief wordt verstaan de onderkant van de
bandbreedte waarbinnen ziekenhuizen en medisch specialisten met elkaar
kunnen onderhandelen, dan kan worden bevestigd dat het
Europeesrechtelijk mogelijk is om een bandbreedte in te stellen.
Vraag 4
Bent u bereid om in het belang van reële tarieven en de noodzakelijk
kostenbesparingen in de zorg af te zien van een minimumtarief?
Antwoord 4
Mocht blijken dat de onderhandelingen over het uurtarief goed
verlopen, dan kan mogelijk in de toekomst met minder regulering worden
volstaan. Ik heb de zorgautoriteit dan ook verzocht om de werking van
het uurtarief in 2008 te evalueren.
Omdat de keten van acute zorg beter en zeker doelmatiger
georganiseerd/ bekostigd zou kunnen worden, heb ik in januari van dit
jaar de NZa gevraagd onderzoek te doen naar de bekostiging van de
keten acute zorg. Begin volgend jaar adviseert de NZa mij over de
grootste bekostigingshindernissen waar zorgaanbieders en
zorgverzekeraars tegen aan lopen bij het doelmatig en ketengericht
organiseren van de acute zorg. Daarbij zal de NZa een voorstel doen op
welke manier en met welke (financiële) instrumenten verzekeraars
binnen de beschreven publieke randvoorwaarden van spreiding en
toegankelijkheid, doelmatige en ketengerichte zorg kunnen inkopen met
aantoonbare voordelen voor de patiënt. Aan de hand van de uitkomsten
van dit onderzoek zal ik bezien of en op welke manier dit punt kan
worden opgelost.