Bali even krachteloos als Kyoto
VALKENSWAARD, 20071214 -- De conferentie van Bali zal even weinig effect op het milieu hebben als het verdrag van Kyoto. Want zelfs al zou Bali een succes worden, ook deze conferentie pakt slechts de gevolgen aan en niet de oorzaken van de milieuvervuiling. Dat is het standpunt van drs. Paul Gerbrands, historicus en voorzitter van de stichting CVTM die probeert het taboe te doorbreken dat rust op het probleem van de overbevolking.
De economische groei in de wereld zal de voorgenomen vermindering van de vervuiling snel weer teniet doen. Landen als China, Brazilië, India en Rusland hebben nog lang niet die mate van industrialisatie bereikt die Engeland, de Verenigde Staten of Duitsland nu hebben. En zij zullen het voorbeeld van de economische groei in de rijke landen willen blijven volgen om niet verder achterop te raken. Maar ook de rijke landen groeien stug door en gaan op termijn nog meer vervuilen.
En zij zullen het voorbeeld van de economische groei in de rijke landen willen blijven volgen om niet verder achterop te raken. Maar ook de rijke landen groeien stug door en gaan op termijn nog meer vervuilen.
Een klein voorbeeld van de groei inclusief vervuiling is de bestelling van 160 vliegtuigen van Airbus ter waarde van 17 miljard dollar door China dat zelf heeft aangekondigd de komende vijf jaar 48 nieuwe vliegvelden te gaan aanleggen. Om aan de wereldwijde energiebehoefte tegemoet te komen, wordt fors ingeteerd op de totale voorraad fossiele brandstof. De aarde heeft er miljarden jaren over gedaan om die voorraad te vormen en in ruim twee honderd jaar dreigt het merendeel ervan verbruikt te worden. Zolang er olie is, zal er tot de laatste druppel om gevochten worden, ongeacht de hoge vervuilingsgraad van deze grondstof. Grootschalig gebruik van kernenergie als potentiële moordenaar van het milieu staat al in de startblokken.
De wereldbevolking stijgt van ongeveer 6,5 nu naar 11,5 miljard tegen het einde van deze eeuw. Dat betekent een economische groei en minimaal een verdubbeling van het huidige energieverbruik. Van de vervuiling ten gevolge van die verdubbeling kan niemand zich nog een reële voorstelling maken. Terugdringing van uitstoot van voor het milieu schadelijke stoffen, zoals in Kyoto afgesproken, is tegen deze achtergrond een te verwaarlozen stap op weg naar een schoon milieu. Omdat het volgende verdrag van Kyoto noch de economische groei noch de bevolkingsgroei zal kunnen stoppen, is dat verdrag nog vóór de ondertekening al zonder wezenlijke betekenis.
Een maatregel die wel hout zou snijden, is een voortplantingsverbod gedurende vijf jaar voor alle bewoners van alle landen in de wereld. Nu komen er elk jaar netto 80 miljoen mensen op aarde bij. Door een dergelijke maatregel zou in ieder geval de factor mens als vervuiler numeriek worden aangepakt. En als tweede maatregel zou er een absoluut verbod moeten komen op economische groei, gedurende tien jaar. In ieder geval voor alle landen boven een bepaald bruto nationaal inkomen. Dat dwingt nog enige stabilisatie van gebruik van grondstoffen af. Ook de kans op minder vervuiling en enige prijsbeheersing van brandstof wordt daarmee iets groter.
Naast brandstof zullen ook voedsel en drinkwater meer vragen van de portemonnee van ieder individu, waar ook ter wereld. Op de aarde als voedselleverancier zal onder andere vanwege de stijgende zeespiegel een steeds zwaarder beroep moeten worden gedaan. Het aantal ondervoede en arme mensen zal met de huidige vooruitzichten blijven stijgen. Hun overlevingskans zal niet overal even groot blijven. Het nobele beginsel van de sterkste schouders onder de zwaarste lasten zal deze eeuw zwaar op de proef worden gesteld. Ook de vrije concurrentie wordt een meer te verdedigen beginsel, als honger een handelsproduct wordt.
Omdat wij allemaal zijn grootgebracht met het groeiprincipe, zullen de twee door mij genoemde maatregelen grote weerstand en onbegrip opwekken. Die tasten immers onze fundamentele vrijheid aan. Maar zolang onze vrijheid van keuze zich beperkt tot de cirkel van groei en welvaart, gaan we een echte vrije keus uit de weg. We bedenken geruststellende schijnmaatregelen die het predicaat duurzaam niet verdienen. Zodoende blijven we het milieu te zwaar belasten. En we maken de milieuproblematiek ondergeschikt aan groei en welvaart. Maar het milieu verdient juist een hogere prioriteit dan onze zogenaamde vrijheid. Want overleven in vrijheid kan alleen maar op een duurzame manier.
http://www.overbevolking.nl/