Amsterdam wil aanpak daders gedwongen prostitutie
Exploitatie vrouwen in seksindustrie aan banden
14 december 2007
-
Het college van B&W vindt dat het exploiteren van vrouwen in de
seksindustrie niet zonder meer mogelijk moet zijn. De opheffing van
het bordeelverbod (2000) die prostitutie legaal maakte en ruim baan
gaf aan het exploiteren van vrouwen in de seksindustrie heeft niet
gebracht wat er van werd verwacht. Nog steeds worden vrouwen
uitgebuit, is er sprake van vrouwenhandel en gedwongen prostitutie. Om
hier een halt aan toe te roepen pleit het college voor een aantal
maatregelen dat deels door de gemeente zelf en deels door het Rijk
getroffen moet worden. Kern is dat het eenzijdig voordeel trekken uit
de exploitatie van vrouwen in de seksindustrie - zonder tegenprestatie
- verboden moet worden. Bordeelhouders, escortbemiddelaars en
beschermers die door vrouwen worden ingehuurd, mogen in de toekomst
alleen nog hun werk doen nadat zij van de overheid een vergunning
hebben ontvangen. Met verblijfsverboden en financiële maatregelen
(belastingaanslagen, intrekken uitkeringen) gaat het college daders
van gedwongen prostitutie hard aanpakken. De leeftijd van prostituees
moet omhoog van 18 naar 21 jaar.
Deze maatregelen vormen onderdeel van een reeks barrières waarmee de
gemeente een dam wil opwerpen tegen uitbuiting in de seksindustrie.
Hiermee breekt Amsterdam met het verleden waarbij alleen aandacht
uitging naar de slachtoffers van mensenhandel.
De Amsterdamse aanpak bestaat uit drie stappen: preventie,
ontmoediging en opsporing, vervolging. Dit staat in de nota `Oud
Beroep, Nieuw beleid, Prostitutie 2007-2010' die vandaag naar de
gemeenteraad is gestuurd.
Barrièremodel
Het principe van het barrièremodel is het ontmoedigen of tegenhouden
van (potentiële) daders door op verschillende gebieden barrières op te
werpen. Zo wil Amsterdam op ruimtelijk-fysiek terrein
verblijfsverboden opleggen aan souteneurs op de Wallen. Daarvoor moet
een passage worden toegevoegd aan de Algemene Plaatselijke Verordening
(APV). Hierdoor wordt het ondersteunen van prostituees - zoals geld
aannemen en/of doelloos hangen in de deuropening van een raambordeel -
in de overlastgebieden verboden.
Nieuwe wet
Amsterdam wil een nieuwe wet om gedwongen prostitutie beter aan te
pakken. Weliswaar zijn in de seksindustrie uitbuiting en dwang al
strafbaar, maar in de praktijk zijn die misstanden vaak alleen aan te
tonen met een aangifte van het slachtoffer. Helaas klopt slechts een
op de twintig slachtoffers aan bij de politie. De gemeente vraagt
daarom aan het Rijk om de wet zo aan te passen dat `eenzijdig,
rechtstreeks financieel voordeel trekken uit een relatie met een
prostituee' strafbaar wordt, ook als dit niet aantoonbaar tegen de zin
van de prostituee gebeurt. Dit betekent dat het niet langer is
toegestaan geld te verdienen aan prostituees zonder daar iets voor
terug te doen, zoals een raam verhuren, bemiddelen richting klanten of
zorgen voor beveiliging. De met de opheffing van het bordeelverbod
verbonden opheffing van het souteneursverbod uit 2000 wordt hiermee
voor een deel teruggedraaid.
Een andere landelijke maatregel die het college voorstelt is het
verhogen van de minimumleeftijd voor prostituees van 18 naar 21 jaar.
De aard van het beroep vraagt om een zekere mate van volwassenheid en
daar hoort een hogere leeftijd bij.
Escort
Recent onderzoek wijst uit dat de escortbranche in de afgelopen jaren
flink is gegroeid, mogelijk zelfs verdubbeld. Ook hier is sprake van
misstanden. Onvrijwilligheid, uitbuiting en mensenhandel van vooral
Roemeense escorts vragen daarom ook om een aanpak via het
barrièremodel. Ook wil het college een vergunningstelsel invoeren voor
in elk geval escortbemiddelaars waarbij een vast adres en een vast
telefoonnummer vereist is. Het college wil ook dat de wet Bibob, net
als bij de bordelen, voortaan ook op de escortbedrijven wordt
toegepast.
De escortbranche is buitengewoon mobiel en daardoor ongrijpbaar.
Amsterdam benadrukt het belang van landelijke regelgeving, omdat de
branche bovenlokaal opereert. Om die reden heeft Amsterdam tot op
heden geen vergunningsysteem willen invoeren. Nu het Rijk heeft
toegezegd een landelijk vergunningstelsel in te stellen, zal Amsterdam
met een lokale vergunning beginnen om de branche te reguleren.
Positie vrouw
Het college beoogt met deze voorstellen te komen tot een zo
beheersbaar mogelijke prostitutiebranche met bijzondere aandacht voor
de positie van de vrouwen die hierin werkzaam zijn. Het college wil -
de APV biedt hiervoor ruimte - nadere regels vaststellen voor
prostitutiebedrijven in het belang van de veiligheid van deze vrouwen.
Zo kan geëist worden dat er alarmknoppen in de werkkamers worden
aangebracht. Prostituees kunnen zelf een beveiliger inhuren, maar die
zal over een beveiligingsvergunning van het ministerie van Justitie
moeten beschikken. Vanzelfsprekend komt niet iedereen voor een
dergelijke vergunning in aanmerking.
Naast alle maatregelen die genomen worden om de criminaliteit in de
prostitutie tegen te gaan, heeft het college ook grote aandacht voor
de hulpverlening aan prostituees. Zo wil het college een programma
maken om prostituees weerbaar te maken tegen mensenhandelaren. Hierin
zullen zowel zakelijke, gezondheidstechnische als psychologische
aspecten aan bod komen. Het Hulp, Advies en Gezondheidscentrum voor
prostituees, dat begin volgend jaar opengaat, zal dit programma
aanbieden. Het centrum zal een belangrijke rol bij de signalering van
mensenhandel en andere misstanden spelen. Prostituees kunnen er ook
terecht met diverse vragen over gezondheid, arbeidspositie en andere
sociaal-maatschappelijke onderwerpen.
Achtergrond
De voorgestelde aanpak van het college is het resultaat van een
integrale doorlichting van de prostitutiebranche die de gemeente heeft
uitgevoerd. Uit verschillende onderzoeken is gebleken dat misstanden
in de prostitutiebranche nog steeds aan de orde van de dag zijn.
Vooral gedwongen prostitutie door mensenhandelaren is een ernstig
probleem. De drie belangrijkste groepen mensenhandelaren worden
gevormd door de Nederlandse, Oost-Europese en West-Afrikaanse (veelal
Nigeriaanse) daders. De binnenlandse mensenhandel wordt gedomineerd
door de zogenoemde loverboys, ongediplomeerde jonge mannen tussen de
18 en 30 jaar met veelal een criminele achtergrond, en vaak ook met
een Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Antilliaanse achtergrond. De
buitenlandse mensenhandel laat minder alleen opererende souteneurs
zien, maar kenmerkt zich door georganiseerde netwerken in
Oost-Europa/Turkije en West-Afrika.
De achterliggende informatie vindt u hier:
Oud beroep nieuw beleid (doc,713 Kb)
bijlage1: escort in amsterdam (pdf, 901 Kb)
bijlage2: klantenonderzoek (pdf, 130 Kb)
bijlage3: signalenmensenhandel (pdf, 20 Kb)
flap gemeenteraad (pdf, 63 Kb)
Gemeente Amsterdam