26 november 2007
Emoties
Categorie: Actueel, Meekijkers
Door: Dominika Gryz
Ja, 20 november was de ACP de eerste die op internet kenbaar maakte
wat de stand van zaken was. Dat de minister niet wil bewegen en dus
haar eigen visie op alles heeft en houdt.
De uren of dagen erop volgden de overige bonden. Zij brachten ook het
slechte nieuws op hun sites, over wat er de 20^ste november was
uitgekomen.
Veel reacties op de weblog, met erg veel emoties, wat begrijpelijk is.
De CAO onderhandelingen leven onder ALLE politiemensen.
Studenten, in verschillende leeftijdsklassen die gewoon bij moeten
klussen om hun leven draaiende te houden. Die voor DE POLITIE hebben
ingeleverd op hun loon, op hun vrije tijd, maar waarom is dan nu de
vraag ... nou omdat politieagent(e) zijn, een mooi beroep is. Is dit
genoeg om juist die studenten voor een dergelijk miezerig loontje
(beter gezegd zakgeld) 3 of 4 jaar en in sommige gevallen langer naar
school te laten gaan, willen zij dat wel? Studenten moet je blijven
motiveren net als je ervaring. Studenten leren nu en zijn de dienders
van de toekomst en je ervaring moet je binnen de organisatie houden om
die ervaring over te brengen. Nu nog hopen dat het lukken wil en dat
onze minister het ook inziet.
Ook de ervaren collegas op de werkvloer geven de politie een
ultimatum. Ik hoor verschillende kreten: als er niets verandert
volgend jaar dan ben ik weg of ik ga maar minder werken bij de politie
en een baan zoeken die wel meer verdient Begrijpelijk toch? Wij hebben
allen een mooi beroep, maar we leveren er veel voor in en lopen ook
nog eens gevaar en waarvoor eigenlijk voor een werkgever die niet in
ons wil investeren, die ons niet respecteert of waardeert.
Ik merk bij mezelf dat dit alles niet aanstekelijk werkt voor mijn
enthousiasme. Zelf betrap ik me ook wel eens op de gedachte wil ik dit
wel, is dit genoeg? Dat weet ik dus niet, de tijd zal het leren
---
Politiebond ACP