De keuze tussen Noordzee polder, -eiland of -binnenzee
NOORDZEEPOLDER, 20071113 -- De premier en de tweede kamer zijn enthousiast over een polder in de Noordzee. Het bezwaar van een polder of eiland is dat de stijging van het zeeniveau langs de kust en van de rivieren in onze polders daarmee niet wordt opgelost. Beter is het om voor de kust binnenzeeën aan te leggen, waarin het (binnen)zeeniveau in de komende eeuwen gehandhaafd blijft op het huidige niveau. De huidige bestaande waterwerken, zoals o.a. de Deltawerken, sluizen, spuigemalen, etc, behoeven dan niet aangepast te worden. Een waterkrachtpomp-centrale en een vliegveld kunnen ook zonder moeilijkheden erin verwerkt worden.
Onze Deltawerken, inclusief de Maeslandtkering zijn t.g.v. de 13 cm zeeniveaustijging sinds 1953 inmiddels van een veiligheid van 1: 10000 gezakt naar 1:7000 en zullen naar verwachting eind van de eeuw gezakt zijn naar een veiligheid van 1: 1000. Aan de Deltakunstwerken zoals rivierdijken, duinen, zeedijken en spuigemalen, zullen in de toekomst vele tientallen miljarden gespendeerd moeten worden om ze weer tot de juiste veiligheidsnorm te brengen. De zandsuppletiekosten zullen aan het eind van de eeuw waarschijnlijk tot een totaalbedrag van 100 miljard Euro zijn gestegen. De verzilting, alsmede de grondwaterdruk, zal dramatische vormen aannemen. Kortom als we blijven bezuinigen op deze noodzakelijke investeringen, zullen onze nakomelingen het in de toekomst zwaar te verduren hebben. Bij een duin/dijk-doorbraak is geschat dat er minstens 71000 doden zullen vallen en een schade van minstens 700 miljard euro zal ontstaan. 15 Procent van de primaire waterkeringen voldoet nu niet aan de normen. Van nog eens 35 procent is niets bekend. De golven in de Noordzee zijn langer en krachtiger geworden.
In feite zal de enige oplossing blijken te zijn om voor de kust binnenzeeën aan te leggen, waarin het huidige zeeniveau gehandhaafd kan blijven. Geen hogere verzilting, geen hogere grondwaterdruk, opvoeren van poldergemalen niet nodig, geen ophoging van rivierdijken, betere doorstroming van de rivieren, geen dure zandsuppletie meer (zie later), geen upgrading van onze Deltakunstwerken.
De 3,5 kilometer brede Haakse Zeedijk, haaks op de aanvaarwegen naar Hoek van Holland en IJmuiden, creëert drie binnenzeeën, die op nul meter NAP of lager worden gehouden. In de twee zuidelijke binnenzeeën wordt in elke binnenzee nog een extra, apart meer geschapen met een NAP van ongeveer min honderd meter. Onze rivieren stromen dan in de beide binnenzeeën uit, wekken overdag via in die meren geplaatste waterkracht-pompcentrales stroom op. De binnenzeeën worden continu ververst door vanaf de noordelijke dwarsdijk zeewater in te laten. In combinatie met de instromende rivieren verkrijgen we zo een verversende circulatiestroom. Het ophogen van de duinen aan onze kust, vooral ook bij de kustboulevards is dan niet meer nodig, of kan, als de HAAKSE ZEEDIJK over 34 jaar gereed is, weer teruggebracht worden in de oude staat. De door kuststeden gewenste jachthavens kunnen dan aangelegd worden. Veel watersporters zullen deze binnenzeeën verkiezen boven onze overvolle binnenwateren. Vanaf de huidige kust is de dijk niet zichtbaar.
Van RWS kregen we een zeer grove schatting van de kosten voor de benodigde nieuwe spuisluizen voor de Haakse Zeedijk. Doordat het benodigde zand aan de landzijde van de aan te leggen dijk wordt opgezogen, bedragen de kosten voor het opspuiten van de dijk slechts een vijfde van de huidige met hopperzuigers uitgevoerde zandsuppletiekosten ( zie het volledige rapport over kubieke meter prijs, blz 8 t/m 12 in www.haaksezeedijk.nl). De dijk wordt ongeveer twee en een half tot drie kilometer breed en de aanleg zal, inclusief de kunstwerken, met inzet van 15 standaard diepzuigers ca 34 jaar duren. De aanlegkosten met twee grote inwateringssluizen zijn op ongeveer 34 miljard euro begroot. Met een kleinere (zie linksonder) wordt dat 22,5 miljard.
Door verkoop van bouwgrond voor de Sociale Woningbouw, de Marktsector en Bedrijven, zal uiteindelijk een flink positief saldo op het totale werk worden verkregen, waardoor de inflatie nauwelijks een rol zal spelen. De Haakse Zeedijk vormt een sterke buffer en kan ook aangepast worden aan de over vele millennia te verwachten zeeniveaustijging van zes en een halve meter. De Nieuwe Waterweg behoeft pas over 40 à 60 jaar te worden voorzien van een sluizencomplex. De totale kosten van de huidige (toenemende) zandsuppletie zal aan het eind van de eeuw 10 miljard euro bedragen. Bij de HAAKSE ZEEDIJK wordt het suppletiezand direct van achter de dijk door de eerder genoemde diepzuigers over de nieuwe dijk in zee gespoten, waardoor de totale kosten tot het eind van de eeuw slechts 2 miljard zullen bedragen. Sinds het verschijnen van het eerste artikel in "De Ingenieur" in nr. 12 van 18 juni 2000 zijn er vele lezingen, ook bij RWS, gehouden en artikelen daarover in de kranten verschenen. Verschillende ingenieurs hebben ons toegefluisterd dat het de enige oplossing is. Wanneer 500000 inwoners, met een gemiddelde gezinsgrootte van drie, 240 vierkante meter grond zouden kopen voor een gemiddelde prijs van 180 euro per vierkante meter, dan zouden de aanlegkosten volledig gedekt worden.
Wanneer de waterkrachtpompcentrales gelijk met de dijk zouden worden aangelegd zou het opgezogen zand direct weer hergebruikt kunnen worden voor de Haakse zeedijk. Voor beide partijen voordelig.
De toekomstige dreiging van overstromingen zal voor de Noordzee omringende landen en goede motivatie zijn om de grenzen van de territoriale wateren zeewaarts te verleggen.
zie ook www.Haaksezeedijk.nl
R van den Haak