Groen!

Brussel, 25 oktober 2007

Klimaatminister in een anti-klimaatregering?

Oranjeblauw creëert een superminister voor klimaat. Maar hoe geloofwaardig is die functie, als men voor de rest kiest voor een 'anti-klimaatregering' en voor het openhouden van de kerncentrales? Voor Groen! dekt de mooie titel de lading niet. Ambitieuze doelstellingen en middelen voor een echt klimaatbeleid ontbreken. Maatregelen worden begraven in commissies en een task force.

Nood aan ambitie Om te vermijden dat de temperatuur op aarde stijgt met meer dan 2° Celsius is een drastische vermindering nodig van de uitstoot van CO2. De komende 10 à 15 jaar zijn daarvoor cruciaal. De oranjeblauwe partijen beloofden voor de verkiezingen werk te maken van het klimaatbeleid. Maar nu blijkt dat de ambitie bijzonder mager uitvalt. Men gaat geen millimeter verder dan Europa. Voor Groen! zijn de Europese doelstellingen: 20% minder uitstoot van CO2, 20% meer hernieuwbare energie en 20% meer energie-efficiëntie tegen 2020 de absolute minimumdoelstellingen. Groen! volgt het VN Klimaatpanel dat tegen 2020 zeker een reductie van 30% broeikasgassen moet bereikt worden. Zo staat het ook in het Nederlandse regeerakkoord. België kan niet minder doen. De regering wil haar invloed aanwenden binnen Europa om tot een sterkere doelstelling te komen. Dat overtuigt niet. Zeker als men in één adem ook zegt dat men binnen de Europese lastenverdeling wil pleiten voor minder Belgische inspanningen. Over concrete maatregelen op het vlak van energiebesparing in woningen en gebouwen en voor duurzame producten is er nog geen akkoord: men gaat nog veel studeren en instrumenten tegen mekaar afwegen. Wat het resultaat daarvan zal zijn, moet nog blijken.

Nood aan meer middelen Voor een ambitieus klimaatbeleid zijn ook ambitieuze middelen nodig. Het Sternrapport opgemaakt in opdracht van de Britse regering heeft aangetoond dat voortdoen zoals vandaag zou resulteren in een economische schade van 5 à 20% van het BNP. Vandaag betalen we al de kost van niets te doen: voor elke 20 dollar die de olieprijs stijgt, stijgt de prijs van de totale Europese gasimport met 15 miljard dollar per jaar. Een bedrag dat de consumenten en bedrijven betalen voor de afwezigheid van een echte energierevolutie die inzet op energiebesparing, energie-efficiëntie en hernieuwbare energie. Voor Groen! moet de klimaatminister beschikken over een budget van minstens
1% van het BNP of 3 miljard EUR. Alleen zijn de begrotingsbesprekingen zelfs nog niet aangevat. In elk geval moeten de superwinsten van afgeschreven kern- en steenkoolcentrales afgeroomd worden.

Kernenergie: doodlopend spoor Voor Groen! kan er geen sprake zijn om de kerncentrales langer open te houden. Vandaag is 60% van onze elektriciteitsproductie in handen van het Franse Suez. Dit verhindert een echte marktwerking, de overgang naar duurzame en hernieuwbare energie en competitieve prijzen. De beste garantie om te komen tot een moderne, competitieve elektriciteitsmarkt is om de kerncentrales zeker te sluiten. Hierover onduidelijkheid laten bestaan ondermijnt het investeringsvertrouwen en dus de toekomst van hernieuwbare energie. Het zou een pak ambitieuzer zijn om te bekijken of België zou kunnen aansluiten bij de Supergrid: de ontwikkeling van een windmolenproject in de Noordzee waarmee Engeland, Nederland en Duitsland verbonden worden. Een eerste basisproject van 3000 km2 zou voorzien in 10 gigawatt elektriciteit. Dit bespaart 30 miljoen ton CO2 per jaar (het equivalent van 4 miljoen auto's.

De opbrengst van de belasting op de winsten van de afgeschreven kerncentrales moet voor Groen! gaan naar investeringen in hernieuwbare energie en energiebesparing. Onderzoeksgeld draineren naar de 4de generatie kerncentrales is volgens Groen! geld vergooien.

Besluit Klimaat is voor de oranjeblauwe partners absoluut geen prioriteit. Men pakt uit men een ronkende titel. En daar blijft het bij. Door terug te kiezen voor kernenergie zet men de milieuklok jaren terug.

Tinne Van der Straeten, Kamerlid Groen!