Raad van State
Uitspraak
Zaaknummer: 200705538/2
Publicatie datum: donderdag 4 oktober 2007
Tegen: het college van gedeputeerde staten van Noord-Brabant
Proceduresoort: Voorlopige voorziening
Rechtsgebied: Kamer 1 - RO - Noord-Brabant
---
200705538/2.
Datum uitspraak: 4 oktober 2007
AFDELING
BESTUURSRECHTSPRAAK
Uitspraak van de Voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de
Raad van State op een verzoek om het treffen van een voorlopige
voorziening (artikel 8:81 van de Algemene wet bestuursrecht) in het
geding tussen:
{verzoeker}, wonend te {woonplaats},
en
het college van gedeputeerde staten van Noord-Brabant,
verweerder.
1. Procesverloop
Bij besluit van 21 december 2006 heeft de gemeenteraad van Oss, op
voorstel van het college van burgemeester en wethouders van 19
december 2006, het bestemmingsplan "Megen Kapelstraat/Meerstraat"
vastgesteld.
Verweerder heeft bij zijn besluit van 4 juni 2007, no. 1256015,
beslist over de goedkeuring van het bestemmingsplan.
Tegen dit besluit heeft verzoeker bij brief van 2 augustus 2007, bij
de Raad van State ingekomen op 3 augustus 2007, beroep ingesteld. Bij
deze brief heeft verzoeker de Voorzitter verzocht een voorlopige
voorziening te treffen.
De Voorzitter heeft de zaak ter zitting behandeld op 20 augustus 2007,
waar verzoeker, in persoon en bijgestaan door J.A.J.M. van Houtum, is
verschenen. Voorts is daar de gemeenteraad van Oss gehoord,
vertegenwoordigd door C.M. Aarns-Hurenkamp en J.J.A.M. Wingens,
ambtenaren van de gemeente. Verweerder is met bericht van afwezigheid
niet verschenen.
2. Overwegingen
2.1. Het oordeel van de Voorzitter heeft een voorlopig karakter en is
niet bindend in de bodemprocedure.
2.2. Met het plan wordt beoogd de bouw van ongeveer 70 woningen
mogelijk te maken aan de zuidelijke rand van de bestaande dorpskern
Megen.
2.3. Verzoeker stelt zich op het standpunt dat verweerder ten onrechte
goedkeuring heeft verleend aan het plan en verzoekt om schorsing van
het bestreden besluit.
Verzoeker voert onder andere aan dat verweerder zich geen zelfstandig
oordeel heeft gevormd terzake van het aspect geurhinder.
Verzoeker is van mening dat ter plaatse van de in het plan voorziene
woningen geen aanvaardbaar woon- en leefklimaat kan worden
gegarandeerd, aangezien de woningen binnen de invloedssfeer van zijn
agrarische bedrijf zijn voorzien. Tevens stelt verzoeker dat de
geurhindercirkel vanwege zijn bedrijf ten onrechte niet vanaf de grens
van het bouwblok is gemeten.
Verder wijst verzoeker erop dat de voorziene woningen een
geurbelasting van tussen de 3,0 en 6,0 odour units per kubieke meter
lucht zullen ondervinden. Nu geen verordening als bedoeld in de Wet
geurhinder en veehouderij (hierna: de Wet geurhinder) is opgesteld
betekent een dergelijke geurbelasting een overschrijding van de in
deze wet opgenomen norm.
Voorts is volgens verzoeker geen rekening gehouden met de cumulatieve
geurhinder op de in het plan voorziene woningen.
Tevens vreest verzoeker dat de bewoners van de in het plan voorziene
woningen zullen klagen over geurhinder, waardoor hij in zijn
bedrijfsvoering zal worden beperkt.
2.4. Het bestreden besluit strekt tot goedkeuring van het
bestemmingsplan. Verweerder stelt dat de gemeenteraad ten tijde van de
vaststelling terecht heeft getoetst aan de Richtlijn Veehouderij en
stankhinder 1996 en de Brochure veehouderij en hinderwet 1985. Gelet
op inmiddels inwerking getreden Wet geurhinder heeft verweerder bij de
voorbereiding van het bestreden het gemeentebestuur verzocht een
onderzoek te laten verrichten naar de gevolgen van de Wet geurhinder
voor het onderhavige plan.
Omdat de gemeenteraad de gewenste inrichting van het plangebied heeft
aangegeven en de gemeenteraad in het kader van een nog op te stellen
gebiedsvisie een verordening overweegt als bedoeld in de Wet
geurhinder kan bij de eventuele aanvraag om een milieuvergunning voor
het bedrijf van verzoeker worden voldaan aan de normen van de Wet
geurhinder, aldus verweerder. Wat betreft de in het plan voorziene
woningen binnen de contour van 6,0, dan wel 3,0 odour units per
kubieke meter lucht, heeft verweerder overwogen dat een dergelijk
geurbelasting ter plaatse aanvaardbaar is.
2.5. Gelet op de stukken en het verhandelde ter zitting is niet in
geschil dat op het bedrijf van verzoekster de in artikel 3, eerste
lid, aanhef en onder a, van de Wet geurhinder opgenomen norm van
toepassing is, hetgeen met zich brengt dat een vergunning voor een
veehouderij zal worden geweigerd indien de geurbelasting van die
veehouderij op een geurgevoelig object meer dan 3,0 odour units per
kubieke meter lucht bedraagt.
Ingevolge artikel 6, eerste lid, van de Wet geurhinder, voor zover
hier van belang, kan bij gemeentelijke verordening worden bepaald dat
binnen een deelgebied van de gemeente een andere waarde van toepassing
is dan de desbetreffende waarde, genoemd in artikel 3, eerste lid, van
de Wet geurhinder.
2.6. Op 1 januari 2007 is de Wet geurhinder in werking getreden. Het
bestreden besluit dateert van na genoemde datum, zodat verweerder deze
wet aan het bestreden besluit ten grondslag diende te leggen.
Gelet op het overwogene onder 2.4. is onderzoek gedaan naar de
gevolgen van de inwerkingtreding van de Wet geurhinder voor het
onderhavige bestemmingsplan. De resultaten daarvan zijn neergelegd in
het rapport van het RMB van 23 mei 2007. Volgens dit rapport ligt
uitgaande van het zogenoemde "worst case scenario" dan wel het
"default scenario", (vrijwel) het gehele plangebied binnen de contour
van 3,0 odour units per kubieke meter lucht. Volgens het rapport ligt
het plangebied wanneer wordt uitgegaan van de feitelijke situatie
grotendeels tussen de contour van 6,0 en 3,0 odour units per kubieke
meter lucht.
Gelet op het vorenstaande heeft de Voorzitter de verwachting dat noch
in de "worst case-situatie", noch in de "de default-situatie", noch
uitgaande van de werkelijke situatie wordt voldaan aan artikel 3,
eerste lid, aanhef en onder a, van de Wet geurhinder.
Blijkens de stukken en het verhandelde ter zitting was ten tijde van
het bestreden besluit geen verordening van kracht als bedoeld in
artikel 6, eerste lid, van de Wet geurhinder. Voorts is naar het
oordeel van de Voorzitter in de stukken en ter zitting niet, dan wel
onvoldoende gemotiveerd waarom met betrekking tot de geurbelasting op
de in het plan voorziene woningen kan worden afgeweken van de op grond
van de Wet geurhinder geldende normen die voor die woningen gelden bij
vergunningverlening voor veehouderijen. Gezien het vorenstaande
bestaat thans geen aanleiding om op voorhand de verwachting uit te
spreken dat de goedkeuring van het bestemmingsplan in de
bodemprocedure in stand zal blijven. Gelet hierop acht de Voorzitter,
mede gezien de onomkeerbare gevolgen die kunnen ontstaan als gevolg
van de inwerkingtreding van het plan, aanleiding om bij wijze van
voorlopige voorziening tot schorsing van het bestreden besluit over te
gaan.
2.7. Verweerder dient op na te melden wijze in de proceskosten van
verzoeker te worden veroordeeld.
3. Beslissing
De Voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van
State:
I. schorst bij wijze van voorlopige voorziening het besluit van het
college van gedeputeerde staten van Noord-Brabant van 4 juni 2007,
kenmerk 1256015;
II. veroordeelt het college van gedeputeerde staten van Noord-Brabant
tot vergoeding van bij verzoeker in verband met de behandeling van het
verzoek opgekomen proceskosten tot een bedrag van 677,93 (zegge:
zeshonderdzevenenzeventig euro en drieënnegentig cent), waarvan een
gedeelte groot 644,00 is toe te rekenen aan door een derde
beroepsmatig verleende rechtsbijstand; het dient door de provincie
Noord-Brabant aan verzoeker onder vermelding van het zaaknummer te
worden betaald;
III. gelast dat de provincie Noord-Brabant aan verzoeker het door hem
voor de behandeling van het verzoek betaalde griffierecht ten bedrage
van 143,00 (zegge: honderddrieënveertig euro) vergoedt.
Aldus vastgesteld door mr. R.J. Hoekstra, als Voorzitter, in
tegenwoordigheid van mr. P.F.W. Tuit, ambtenaar van Staat.
w.g. Hoekstra w.g. Tuit
Voorzitter ambtenaar van Staat
Uitgesproken in het openbaar op 4 oktober 2007
425.