De Unie


28/09/2007
Maatwerk in Mens â en - Werk.

Algemeen Arbeidsvoorwaardenbeleid 2008

28 september 2007 - In Nederland zijn er op diverse niveaus structuren waarbinnen werkgevers en werknemers (en op landelijk niveau ook de overheid) onderhandelen over arbeidsrelaties en arbeidsverhoudingen. Achtereenvolgens zijn dit het centraal overleg tussen de landelijke sociale partners, de cao-onderhandelingen in sectoren en bedrijven, het personeelsbeleid in ondernemingen en ten slotte de individuele onderhandelingen tussen werknemers en hun leidinggevende.

Het algemeen arbeidsvoorwaardenbeleid van De Unie wordt ieder najaar door de leden vastgesteld. De miljoenennota van het kabinet bepaald voor een groot deel de financiële kaders voor het arbeidsvoorwaardenbeleid. Binnen deze financiële kaders formuleert De Unie haar beleid waarbij er een keuze wordt gemaakt naar speerpunten. De huidige trend wijst in de richting van meer en meer zelfregulering en raamwerkregelingen, in plaats van centrale, collectieve regels. Kortom: De Unie kiest voor maatwerk in mens-en-werk. De speerpunten van het algemeen arbeidsvoorwaardenbeleid 2008 samengevat:

* inzetten op koopkrachtverbetering

* inzetten op inzetbaarheid

* eigentijdse arbeidsverhoudingen

Nivelleren, nivelleren en nog eens nivelleren!
Nederland moet inleveren terwijl de economie op volle toeren draait. Dit is voor De Unie niet te aanvaarden. Miljarden heeft het Kabinet Balkenende IV extra te besteden, maar op de minima en armlastige na gaat vrijwel iedereen er in 2008 op achteruit. We moeten meer BTW betalen, meer eigen risico in de zorg, de energienota gaat omhoog en de accijns voor brandstof, alcohol en tabak zullen voor de zoveelste keer stijgen. Om de gaten in de begroting te dichten van de gezondheidszorg zullen hogere inkomens meer geld gaan betalen aan de AWBZ. Op de kinderbijslag wordt 100 miljoen euro bezuinigd, door een deel daarvan over te hevelen naar een inkomensafhankelijke âkindertoeslagâ, waarvan de lagere inkomens gaan profiteren. De fiscale bijtelling voor de dure woningen gaat fors omhoog. En ook de bijtelling voor de lease- auto stijgt van 22% naar 25%. De 65-plussers met een aanvullend pensioen van minstens 18.000 euro gaan vanaf 2010 aan de AOW meebetalen. Eerder was al besloten om de huidige arbeidskorting â die nu nog voor iedereen gelijk is â gedeeltelijk om te zetten in een inkomensafhankelijke belastingkorting die lager wordt naarmate het inkomen stijgt. En dan is het nog maar afwachten wat de gemeenten gaan doen met hun herwonnen vrijheid op terreinen als de onroerende zaakbelasting. Steeds meer gemeenten kiezen voor een actief inkomensbeleid.

Wie zijn nu de pineut?
De nivelleringsmaatregelen tegen de topinkomens leveren te weinig op. Berekeningen hebben aangetoond dat de ingrepen van het kabinet Balkenende â Bos bij de grootverdieners slechts 25 miljoen euro opbrengen. En dus mogen de hard werkende middengroepen opnieuw de rekening betalen. Nederland is nu al een van de meest genivelleerde landen ter wereld. Alleen in de Scandinavische landen is het verschil tussen rijk en arm nog geringer.
Zelfs SP-kamerlid Ewout Irrgang concludeerde na eigen onderzoek dat: âDe inkomensongelijkheid in Nederland internationaal gezien op een relatief laag niveau ligtâ. Wie in Nederland minder dan 16 duizend euro verdient bedraagt het marginale belastingtarief slechts 1 procent. Tot 30 duizend euro per jaar ( modaal) geldt een belastingtarief van nog geen 8 procent. Daarboven wordt er straf afgerekend door de fiscus: 42% tot 50 duizend euro en 52 procent voor het jaarinkomen daarboven.

Kabinet zelf oorzaak economische stagnatie.
Ter gelegenheid van de opening van het Academisch jaar, begin september, hield premier Balkenende een vurig pleidooi. "Nederland moet terug naar de mentaliteit van de VOC periode, dan komt het economisch succes van zelf". De Unie is het eens met de premier. Moed, ondernemingszin en ambitie zijn de voorwaarden voor economisch succes. Maar wat zien we? In de achterliggende jaren hebben de diverse kabinetten gekozen voor het afromen van de middeninkomens. Met het kabinetsbeleid 2008 wordt in versterkte mate ingezet op nog meer nivellering. Dit is volgens De Unie het recept dat uiteindelijk leidt tot economische stagnatie. Economisch succes moet lonen, anders worden talenten niet geprikkeld, kiezen ondernemende Nederlanders voor loonslaaf en ruilen gewaardeerde werknemers opslag liever in voor een dagje extra vrij. Nivelleren maakt de grote groep middeninkomens niet rijker maar armer. Dit is voor De Unie onaanvaardbaar. Mocht het ons niet lukken via de vakcentrale, het kabinetsbeleid te stoppen dan zal de Unie kiezen voor een arbeidsvoorwaardenbeleid waarin koopkrachtverbetering prioriteit nummer 1 zal zijn.

Inzetten op inzetbaarheid.
Fusies, reorganisaties, overnames van bedrijven zijn aan de orde van de dag. Niemand kan ontkomen aan de vele processen van veranderingen. Dat maakt het nodig dat in de cao-onderhandelingen goede afspraken gemaakt worden over de inzetbaarheid van werknemers. Ieder organisatie kent zijn eigen context. Daarbij zijn de verschillen groot. Leeftijdsopbouw, opleidingsniveau, de mate waarin organisaties samenwerken met andere bedrijven, het zijn slechts enkele voorbeelden. De Unie zet daarom in op het leveren van maatwerk. De afbouw van de sociale zekerheid en de aangekondigde ingrepen in het ontslagstelsel maken een krachtige positie aan de cao tafel nodig. De aard van de afspraken maken het tevens noodzakelijk dat ondernemingsraden of andere vormen van personeelsvertegenwoordiging actief en professioneel betrokken worden bij het arbeidsvoorwaardenbeleid. Inzetten op inzetbaarheid wordt door De Unie verder ingevuld met:
* een levensfase bewust personeelsbeleid

* integraal gezondheidsmanagement

* employability beleid

* ruimte voor diversiteitbeleid

Eigentijdse arbeidsverhoudingen.
De dynamische werelden van organisaties en hun medewerkers maken dat gedetailleerde, statische, collectieve cao-afspraken gemakkelijk kunnen gaan knellen, zowel voor de organisatie als voor het individu. De beste manier om de veranderlijke belangen van organisaties en medewerkers op elkaar af te stemmen is daarom, in de visie van De Unie, om medewerkers arbeidsrelaties-op-maat te bieden. Het nieuwe in de weg naar arbeidsrelaties-op-maat zit âm in het belang van onderhandelingen tussen medewerkers en leidinggevenden. Arbeidsrelaties krijgen minder vorm in de cao, maar des te meer in de individuele onderhandelingsprocessen. Dit is een dynamisch proces vol nieuwe risicoâs en kansen. De Unie ondersteunt haar leden hierbij als adviseur, belangenbehartiger of als zaakwaarnemer.

De Unie houdt een pleidooi voor arbeidsrelaties die medewerkers grotendeels zelf kunnen vormgeven. Dit motiveert medewerkers om het beste uit zichzelf te halen, in het belang van de eigen persoonlijke ontwikkeling en in het belang van de organisatie. Zulke volwaardige arbeidsrelaties vergen vertrouwen en wederzijds respect tussen medewerker en leidinggevende.

Unieleden bepalen het algemeen arbeidsvoorwaardenbeleid 2008 Op de website van De Unie treft u de data aan voor de regionale bijeenkomsten. Daar kunnen de leden van gedachten wisselen over het arbeidsvoorwaardenbeleid 2008. Ook is het mogelijk vanaf dan via de website ideeën, reacties en opvattingen kenbaar te maken. Uiteindelijk zullen alle reacties worden samengevat en worden geïntegreerd in de beleidsnota 2008. Van harte hopen wij dat wij ook dit jaar mogen rekenen op uw bijdrage. Namens de afdeling Beleid en Advies wil ik u daarvoor bij voorbaat danken.

Licisca Kruse,
Coördinator Arbeidsvoorwaardenbeleid.