KNHS
Dubbelslag voor Prinsminster
10 september 2007
Prinsminister
Luttenberg - (KNHS) Afgelopen zaterdag vond in Luttenberg de vierde
editie plaats van het tuigpaardenconcours. In een vlot tempo voltrok
zich een aantrekkelijk programma met tuigpaarden categorie twee, drie
en vier. Een aantal rubrieken werd afzonderlijk verreden en een aantal
gescheiden. Voor het eerst dit jaar waren ook de hackneys categorie
twee uitgenodigd. De tuigpaarden categorie drie Midden verreden hun
damesklasse kampioenschap. Maria Schaap was met Prinsminster (v.
Fabricius) titelverdediger en wist deze te prolongeren.
Negen aanspanningen deden mee aan de titelstrijd, waarvan er vier over
mochten rijden. Vanaf het begin pakte Prinsminster goed aan. Hij
toonde zeer veel oprichting, ging voor mooi vanuit de schouder en trad
daarbij mooi vanuit de achterhand aan. Toch was het geen makkie, want
Thea de Gooyer bleek met Olievier (v. Wilhelmus) in de wedstrijd te
groeien en wist beslag te leggen op de tweede plaats. Door Raymond M
(v. Larix) en Evelien Corbeek werd ook nog de nodige concurrentie
geboden, waarna zij op de derde plaats opgesteld konden worden. Bianca
van der Kolk completeerde met de ook zeer goed gaande Urson (v.
Jonker) de kopgroep.
Prinsminster sloeg deze dag een dubbelslag.In de openklasse, die op
volle sterkte aanwezig was, ging de overwinning eveneens naar
Prinsminster. Hierin werd hij zoals gebruikelijk gereden door Ben
Schaap. Oscar (v. Renovo) van Wim Kosse werd met Egbert Emmink tweede,
gevolgd door Besterly Oberon (v. Renovo) van Leendert Veerman. Daarna
werden o.a. Nandro (v. waterman) met Stef van den Bergh, Rik (v.
Renovo) met Albert Spijkerman en Rameau (v. Harald) met Meinte Jensma
opgesteld.
Prinsminster was overigens niet gespaard voor het kampioenschap. Nadat
hij de openklasse had gelopen, volgde eerst ook nog de
tweespanrubriek. Daarin werd hij samen met stalgenoot VT Minster (v.
Hofmeester) derde. De overwinning ging daarbij naar Walando (v.
Seinman) van Wim Kosse en Verdonk (v. Lorton) van Willem de Heul.
Beide bruinen werden door Egbert Emmink als een bijzonder mooie
eenheid gepresenteerd. Als de spreekwoordelijke klok gingen Olievier
en Sander (v. Renovo) van Eric de Gooyer, die op de tweede plaats
eindigde.
In zowel de openklasse als de tweespanrubriek moest behalve de eerste
wedstrijd ook over gereden worden. Voordat Prinsminster aan het
damesklasse kampioenschap begon, had hij dus eigenlijk al vier
wedstrijden in de benen.
Behalve de trotse eigenaren, zijn Ben en Maria Schaap ook de fokkers
van Prinsminster. Hij is een zoon van hun preferente merrie
Kateminster (Donau x Indiaan). Zij heeft nu een heel mooi veulen van
Saffraan aan de voet. Ook vorig jaar bracht ze een veulen van
Saffraan, maar deze is inmiddels naar Noord Holland verkocht. Al
brengt ze kinderen die opvallen door het imposante front, denk daarbij
aan bv. Lordminster en Oostminster die tegenwoordig bij Boyd Excel in
de marathonsport lopen, Kateminster heeft zelf nooit het sterpredikaat
weten te bemachtigen. Meerdere pogingen ten spijt. Bij haar kinderen
ging dat des te makkelijker.
Als driejarige meette Prins op de hengstenkeuring al 1.72m. Hij werd
voor het verrichtingsonderzoek aangewezen, maar behaalde voor het
achterbeengebruik een 6,5 in plaats van de minimaal benodigde 7.
Dergelijke grote paarden hebben vrijwel allemaal een jaar één of twee
extra nodig om op krachten te komen, maar daar werd bij het
verrichtingsonderzoek niet doorheen gekeken. Ben: De toelichting van
Henk Rootveld na de plaatsing van het kampioenschap deed ons goed. Hij
vertelde dat de jury het natuurlijke front waardeerde en dat het
achterbeen ver genoeg en correct onder de massa wordt gezet. Dat het
achterbeengebruik al lang geen probleem meer is, weten we zelf wel,
maar ik ben er toch heel blij mee om te horen dat anderen hem daarom
ook waarderen. Het enige wat wij jammer vinden is dat hij niet een
paar witte benen achter heeft. Dan zouden de bewegingen achter meer
opvallen. De stam waar Kateminster uit komt is te traceren tot circa
1906. Ben: We hadden het heel mooi gevonden als deze ons een
goedgekeurde hengst had opgeleverd. Aan de andere kant zijn we wel
blij dat Prins nooit is goedgekeurd. Was hij dat wel geweest, dan
hadden we nooit zoveel plezier aan hem kunnen beleven als nu het geval
is.
Dat plezier begon overigens in 2003 al, toen Prinsminster samen met
Sealieza (v. Manno) van Jan Reitsma de tweespancompetitie won en het
jaar daarop bleef het span in de limietklasse eenzaam aan de top. In
de aanloop naar dit kampioenschap zijn overigens geen aanpassingen in
de training geweest als voorbereiding. Hij heeft alleen maandag en
donderdag in de trainingsmolen gelopen en daarvoor zijn we twee weken
op vakantie geweest. In de training doen we trouwens nooit iets
bijzonders met hem. Al zoek je alles af, je kunt bij ons geen
trainingsringen of schoenen vinden. Mensen willen dat soms niet
geloven, maar het is echt zo. De dag na Luttenberg hadden ze ook nog
naar Buurse gekund, maar kozen er voor om thuis te blijven. Ik kon aan
Prins merken, dat hij in het laatst moe begon te worden. Mijn opa
heeft me geleerd, dat een paard blij moet zijn om met je mee te gaan.
Ik kijk naar mijn paard. Ik sta dan liever één keer derde dan zes keer
vijfde. Het moet ook een keer genoeg wezen!
Tekst en foto: Rijk van Vulpen