KNHS


Dubbelslag voor Prinsminster
10 september 2007
Prinsminister

Luttenberg - (KNHS) Afgelopen zaterdag vond in Luttenberg de vierde editie plaats van het tuigpaardenconcours. In een vlot tempo voltrok zich een aantrekkelijk programma met tuigpaarden categorie twee, drie en vier. Een aantal rubrieken werd afzonderlijk verreden en een aantal gescheiden. Voor het eerst dit jaar waren ook de hackneys categorie twee uitgenodigd. De tuigpaarden categorie drie Midden verreden hun damesklasse kampioenschap. Maria Schaap was met Prinsminster (v. Fabricius) titelverdediger en wist deze te prolongeren.

Negen aanspanningen deden mee aan de titelstrijd, waarvan er vier over mochten rijden. Vanaf het begin pakte Prinsminster goed aan. Hij toonde zeer veel oprichting, ging voor mooi vanuit de schouder en trad daarbij mooi vanuit de achterhand aan. Toch was het geen makkie, want Thea de Gooyer bleek met Olievier (v. Wilhelmus) in de wedstrijd te groeien en wist beslag te leggen op de tweede plaats. Door Raymond M (v. Larix) en Evelien Corbeek werd ook nog de nodige concurrentie geboden, waarna zij op de derde plaats opgesteld konden worden. Bianca van der Kolk completeerde met de ook zeer goed gaande Urson (v. Jonker) de kopgroep.
Prinsminster sloeg deze dag een dubbelslag.In de openklasse, die op volle sterkte aanwezig was, ging de overwinning eveneens naar Prinsminster. Hierin werd hij zoals gebruikelijk gereden door Ben Schaap. Oscar (v. Renovo) van Wim Kosse werd met Egbert Emmink tweede, gevolgd door Besterly Oberon (v. Renovo) van Leendert Veerman. Daarna werden o.a. Nandro (v. waterman) met Stef van den Bergh, Rik (v. Renovo) met Albert Spijkerman en Rameau (v. Harald) met Meinte Jensma opgesteld.

Prinsminster was overigens niet gespaard voor het kampioenschap. Nadat hij de openklasse had gelopen, volgde eerst ook nog de tweespanrubriek. Daarin werd hij samen met stalgenoot VT Minster (v. Hofmeester) derde. De overwinning ging daarbij naar Walando (v. Seinman) van Wim Kosse en Verdonk (v. Lorton) van Willem de Heul. Beide bruinen werden door Egbert Emmink als een bijzonder mooie eenheid gepresenteerd. Als de spreekwoordelijke klok gingen Olievier en Sander (v. Renovo) van Eric de Gooyer, die op de tweede plaats eindigde.
In zowel de openklasse als de tweespanrubriek moest behalve de eerste wedstrijd ook over gereden worden. Voordat Prinsminster aan het damesklasse kampioenschap begon, had hij dus eigenlijk al vier wedstrijden in de benen.
Behalve de trotse eigenaren, zijn Ben en Maria Schaap ook de fokkers van Prinsminster. Hij is een zoon van hun preferente merrie Kateminster (Donau x Indiaan). Zij heeft nu een heel mooi veulen van Saffraan aan de voet. Ook vorig jaar bracht ze een veulen van Saffraan, maar deze is inmiddels naar Noord Holland verkocht. Al brengt ze kinderen die opvallen door het imposante front, denk daarbij aan bv. Lordminster en Oostminster die tegenwoordig bij Boyd Excel in de marathonsport lopen, Kateminster heeft zelf nooit het sterpredikaat weten te bemachtigen. Meerdere pogingen ten spijt. Bij haar kinderen ging dat des te makkelijker.

Als driejarige meette Prins op de hengstenkeuring al 1.72m. Hij werd voor het verrichtingsonderzoek aangewezen, maar behaalde voor het achterbeengebruik een 6,5 in plaats van de minimaal benodigde 7. Dergelijke grote paarden hebben vrijwel allemaal een jaar één of twee extra nodig om op krachten te komen, maar daar werd bij het verrichtingsonderzoek niet doorheen gekeken. Ben: De toelichting van Henk Rootveld na de plaatsing van het kampioenschap deed ons goed. Hij vertelde dat de jury het natuurlijke front waardeerde en dat het achterbeen ver genoeg en correct onder de massa wordt gezet. Dat het achterbeengebruik al lang geen probleem meer is, weten we zelf wel, maar ik ben er toch heel blij mee om te horen dat anderen hem daarom ook waarderen. Het enige wat wij jammer vinden is dat hij niet een paar witte benen achter heeft. Dan zouden de bewegingen achter meer opvallen. De stam waar Kateminster uit komt is te traceren tot circa 1906. Ben: We hadden het heel mooi gevonden als deze ons een goedgekeurde hengst had opgeleverd. Aan de andere kant zijn we wel blij dat Prins nooit is goedgekeurd. Was hij dat wel geweest, dan hadden we nooit zoveel plezier aan hem kunnen beleven als nu het geval is.

Dat plezier begon overigens in 2003 al, toen Prinsminster samen met Sealieza (v. Manno) van Jan Reitsma de tweespancompetitie won en het jaar daarop bleef het span in de limietklasse eenzaam aan de top. In de aanloop naar dit kampioenschap zijn overigens geen aanpassingen in de training geweest als voorbereiding. Hij heeft alleen maandag en donderdag in de trainingsmolen gelopen en daarvoor zijn we twee weken op vakantie geweest. In de training doen we trouwens nooit iets bijzonders met hem. Al zoek je alles af, je kunt bij ons geen trainingsringen of schoenen vinden. Mensen willen dat soms niet geloven, maar het is echt zo. De dag na Luttenberg hadden ze ook nog naar Buurse gekund, maar kozen er voor om thuis te blijven. Ik kon aan Prins merken, dat hij in het laatst moe begon te worden. Mijn opa heeft me geleerd, dat een paard blij moet zijn om met je mee te gaan. Ik kijk naar mijn paard. Ik sta dan liever één keer derde dan zes keer vijfde. Het moet ook een keer genoeg wezen!

Tekst en foto: Rijk van Vulpen