European Union



ECA/07/12

Luxembourg, 2007/07/17

Persbericht van de Europese Rekenkamer betreffende Speciaal verslag nr. 3/2007 over het beheer van het Europees Vluchtelingenfonds (2000 - 2004)

Het Verdrag van Amsterdam beoogt de geleidelijke totstandbrenging van een ruimte van vrijheid, veiligheid en rechtvaardigheid. Het Europees Vluchtelingenfonds (ERF) werd in september 2000 ingesteld voor een eerste periode van vijf jaar die afliep in 2004, met een financieel referentiebedrag van 216 miljoen euro. Het ERF diende tot steun en aanmoediging van de inspanningen die de lidstaten zich getroostten om vluchtelingen en ontheemden op te vangen en de gevolgen van de opvang te dragen. De instelling van het Fonds vond plaats in een tijd van toenemende EU-activiteit op het snel evoluerende gebied van asielverlening en immigratie.

De Rekenkamer verrichtte een controle van het beheer in de eerste fase van het ERF (2000 tot 2004). Daarmee werd beoogd, antwoord te krijgen op de volgende vragen:

* Was de verdeling van de middelen over de lidstaten correct?
* Voerden de Commissie en de lidstaten een goed beheer?
* Welk effect had het ERF op de nationale inspanningen inzake asielverlening?

De verdeling van de middelen was hoofdzakelijk gebaseerd op het aantal onderdanen van derde landen en staatlozen, overeenkomstig de definitie van het ERF, dat de lidstaten was binnengekomen. Het Bureau voor de statistiek van de Europese Gemeenschappen (Eurostat) moest bij de lidstaten statistische gegevens over het aantal asielzoekers inzamelen. Er bestonden geen geharmoniseerde definities van de in de ERF-regels genoemde doelgroepen en de lidstaten volgden verschillende interpretaties. De voor de ERF-toewijzingen gebruikte gegevens waren derhalve niet volledig, consistent, vergelijkbaar en betrouwbaar. Pas in 2005 kwam de Commissie, na vele jaren van voorbereiding, met een voorstel voor een verordening tot harmonisering van de statistieken.

De lidstaten waren alleen verantwoordelijk voor het beheer en de administratie van de projecten, terwijl de Commissie ervoor moest zorgen dat de lidstaten beschikten over goed lopende beheers- en controlesystemen. Maar de Commissie kon niet altijd garanderen dat alle lidstaten goede beheerspraktijken hadden. De belangrijkste tekortkomingen zijn:


- Sommige uitvoeringsvoorschriften werden door de Commissie te laat bekendgemaakt, zodat de lidstaten in de beginfase van het ERF geen duidelijke instructies hadden.


- De hele jaarlijkse toewijzingsprocedure was omslachtig en veroorzaakte vertragingen bij de betalingen in de lidstaten.


- Uit de controle van de Rekenkamer is gebleken dat sommige bepalingen van ERF I, en met name de subsidiabiliteitsregels, vatbaar waren voor sterk verschillende interpretaties. De Commissie bood de lidstaten niet altijd de nodige steun om dubbelzinnige interpretaties van de regels te vermijden.

Met betrekking tot het effect van het ERF op de nationale financiering was er zowel in de lidstaten als bij de Commissie weinig informatie beschikbaar. Bij sommige van de gecontroleerde projecten werden enige positieve veranderingen in de nationale inspanningen vastgesteld, vooral wat betreft het uittesten van innovatieve projecten en het verwerken van de resultaten daarvan in nationale strategieën.

De Rekenkamer doet een aantal aanbevelingen om het beheer van soortgelijke fondsen in de toekomst te verbeteren:


- De Commissie moet zich blijven inspannen om de statistische gegevens te verbeteren en verificatieprocedures vaststellen. Indien de Commissie niet kan garanderen dat de statistieken betrouwbaar zijn en dat de toewijzing van middelen evenredig is aan het aantal opgevangen vluchtelingen en asielzoekers, dienen andere manieren van middelentoewijzing te worden overwogen, zoals de uitkering van vaste bedragen.


- In verband met de verschillende interpretaties van de ERF-regels beveelt de Rekenkamer aan, passende maatregelen te treffen om ervoor te zorgen dat het ERF in de toekomst duidelijker en doelgerichter werkt.


- De Commissie wordt aangemoedigd de beste praktijken onder de lidstaten te verspreiden, zodat zowel op het niveau van de nationale autoriteiten als op dat van de projecten kennis kan worden gedeeld.

Speciaal verslag nr. 3/2007: http://www.eca.europa.eu/audit_reports/special_reports/docs/2007/rs03_ 07nl.pdf

---

Dit persbericht wil slechts een samenvatting geven. Het door de Rekenkamer vastgestelde speciaal verslag is beschikbaar op haar internetsite (http://www.eca.europa.eu) en zal binnenkort in het Publicatieblad van de Europese Unie, serie C, verschijnen.