Pakistan: het leven van Imtiaz zal nooit meer hetzelfde zijn 18 juli 2007, Kamp Nasir Abad, Baluchistan - "Het was donker en het regende heel hard. Ik was helemaal nat en ik was bang." Dat is alles wat de zevenjarige Imtiaz nog weet van de gebeurtenissen in de nacht van 26 juni.

De zevenjarige Imtiaz verblijft met zijn moeder en zusjes in een opvangkamp. Hij heeft door de hoge temperaturen en de slechte hygiëne in het kamp een huidziekte gekregen. Foto: Unicef Pakistan/2007 De zevenjarige Imtiaz verblijft met zijn moeder en zusjes in een opvangkamp. Hij heeft door de hoge temperaturen en de slechte hygiëne in het kamp een huidziekte gekregen. Foto: Unicef Pakistan/2007

Een paar dagen eerder, op 23 juni, had cycloon Yemyin toegeslagen in de provincies Baluchistan en Sindh in het zuidwesten van Pakistan. De cycloon zorgde voor ongekend veel regen en overstromingen. Imtiaz woonde samen met zijn moeder en zijn twee zusjes in de Kech-vallei in Baluchistan, een van de gebieden die het zwaarst door de overstromingen zijn getroffen. De dam in de vallei kon het water niet meer tegenhouden en Imtiaz moest met zijn familie vluchten. "Het regende in die ene nacht meer dan normaal in een heel jaar," vertelt Murad Bibi, de moeder van Imtiaz.

Kleine kinderen zijn kwetsbaar In Baluchistan en Sindh lijden ongeveer 2 miljoen mensen onder de gevolgen van de overstromingen. Minstens 300.000 kinderen jonger dan vijf jaar lopen het risico ziek te worden of ondervoed te raken. Unicef werkt samen met de provinciale en landelijke autoriteiten, andere VN-organisaties en hulporganisaties om deze kinderen te helpen. Ze hebben vooral voedsel, schoon water en medicijnen nodig.

De overstroomde Kech-vallei in Baluchistan. Foto: Unicef Pakistan/2007 De overstroomde Kech-vallei in Baluchistan. Foto: Unicef Pakistan/2007

Huidziekte

Imitiaz woont al ruim twee weken met zijn moeder en zusjes in een opvangkamp in Nasir Abad. Hier verblijven 25.000 mensen; het water dat ze dagelijks nodig hebben moeten ze uit een bron en een rivier op een kilometer afstand van het kamp halen. Imtiaz heeft een huidziekte opgelopen, veroorzaakt door de extreem hoge temperaturen (het wordt hier overdag gemiddeld 50 graden) en de slechte hygiënische omstandigheden in het kamp. Zijn moeder maakt zich zorgen."We hebben vorige week voor het laatst een echte maaltijd gehad. We eten nu alleen maar dadels."

Vóór de overstromingen vormde het kweken van dadels de belangrijkste inkomstenbron voor de mensen in de Kech-vallei. Door de ramp is bijna de hele oogst van dit jaar verloren gegaan. In Baluchistan waren de levensomstandigheden voor kinderen al voor de komst van de cycloon niet best. Een op de tien kinderen overlijdt hier voor de eerste verjaardag en 40 procent van de kinderen jonger dan vijf jaar is ondervoed.

In het opvangkamp in Nasir Abad staan maar een paar tenten. De meeste gezinnen moeten buiten slapen. Foto: Unicef Pakistan/2007 In het opvangkamp in Nasir Abad staan maar een paar tenten. De meeste gezinnen moeten buiten slapen. Foto: Unicef Pakistan/2007

Bang om terug te gaan

"Mijn man heeft me in de steek gelaten voor een andere vrouw," zegt de moeder van Imtiaz. "We woonden in het huis van mijn broer en hij zorgde voor me. Maar nu zijn we alles kwijt. We dragen nog steeds de kleren die we aan hadden toen we moesten vluchten." Imtiaz durft niet meer naar huis. "Zelfs als het water weg is, wil ik niet terug. Ik ben te bang."

Niet alle ontheemden in het vluchtelingenkamp hebben een tent. Als ze er wel een hebben, moeten ze die met vijf andere gezinnen delen. Imtiaz en zijn familie zijn dag en nacht buiten. Volgens de moeder van Imtiaz zal hun leven nooit meer hetzelfde zijn. "Ik hoop dat we snel een nieuw huis hebben, maar niet meer op dezelfde plek," zegt Imtiaz. "Dan ben ik weer veilig."