2 jul 2007
Onderdeel: Wageningen Universiteit
Nummer: 045
Ondervoeding is nog altijd de ernstigste bedreiging voor de gezondheid
van de wereldbevolking en de belangrijkste oorzaak van kindersterfte
in de wereld. Ongeveer een derde van de bevolking in
ontwikkelingslanden kampt met tekorten aan micronutriënten, zoals
vitaminen en mineralen. Investeren in het oplossen van dat tekort kan
veel opleveren, maar de aanpak daarvan is tot nu toe teveel
versnipperd en te weinig innovatief. Dat zegt prof.dr. Michael
Zimmermann op 5 juli bij de aanvaarding van het ambt van bijzonder
hoogleraar Micronutriënten en gezondheid in ontwikkelingslanden aan
Wageningen Universiteit. Unilever financiert grotendeels zijn
leerstoel en is partner bij zijn onderzoek.
Zimmermann pleit in zijn inaugurele rede, Global control of
micronutrient deficiencies; divided they stand, united they fall voor
een integrale aanpak van het hongerprobleem. Dat moet volgens hem door
de tekorten van verschillende micronutriënten in samenhang te bezien.
Ook moeten de verschillende strategieën die tot dusverre gescheiden
werden gevolgd op elkaar af worden afgestemd. En tenslotte moeten de
verschillende organisaties - overheid, bedrijfsleven en wetenschap -
beter samenwerken. Een gecombineerde benadering werkt beter, stelt
hij.
Innovatie
Programmaâs van overheden en internationale organisaties gericht op
het afzonderlijk oplossen van bijvoorbeeld tekorten aan Vitamine A,
ijzer, jodium of zink hebben ondanks grote inspanningen maar relatief
weinig effect gehad: het tekort aan Vitamine A draagt nog altijd bij
aan de dood van een miljoen kinderen per jaar en jodiumtekort bij de
moeder tijdens de zwangerschap veroorzaakt een achterstand in
verstandelijke ontwikkeling bij 18 miljoen kinderen per jaar.
Â
Onderzoek wijst uit dat veel van deze tekorten in samenhang voorkomen,
aldus Zimmermann. Jodiumzout heeft bijvoorbeeld weinig effect in
gebieden waar tekorten aan vitamine A en ijzer voorkomen. Volgens hem
is duidelijk dat de beste manier om tekorten aan verschillende
micronutriënten te voorkomen een samenhangende en meervoudige aanpak
is.
Versnippering
Programmaâs van overheden en internationale organisaties gericht op
het afzonderlijk oplossen van bijvoorbeeld tekorten aan Vitamine A,
ijzer, jodium of zink hebben ondanks grote inspanningen maar relatief
weinig effect gehad: het tekort aan Vitamine A draagt nog altijd bij
aan de dood van een miljoen kinderen per jaar en jodiumtekort bij de
moeder tijdens de zwangerschap veroorzaakt een achterstand in
verstandelijke ontwikkeling bij 18 miljoen kinderen per jaar.
Onderzoek wijst uit dat veel van deze tekorten in samenhang voorkomen,
aldus Zimmermann. Jodiumzout heeft bijvoorbeeld weinig effect in
gebieden waar tekorten aan vitamine A en ijzer voorkomen. Volgens hem
is duidelijk dat de beste manier om tekorten aan verschillende
micronutriënten te voorkomen een samenhangende en meervoudige aanpak
is.
Hetzelfde geldt voor de strategieën om dat te bereiken. Het helpt
niet zoveel, aldus Zimmermann, als afzonderlijk wordt ingezet op het
toevoegen van vitaminen en mineralen aan de voeding (fortification),
of via tabletten of drankjes buiten de voeding om (supplementation),
of via gevarieerde voeding (dietary diversification). Hoewel de
dietary diversification op de langere termijn het de beste is, zijn
fortfication en supplementation voor de kortere termijn onmisbaar.
Michael Bruce Zimmermann (1958), die zowel de Zwitserse als
Amerikaanse nationaliteit heeft, studeerde onder meer
voedingswetenschappen in Berkeley, Californië en promoveerde cum
laude in de medicijnen, aan de Vanderbilt University, Nashville,
Tennessee (VS). Hij is thans, vanaf 1997, docent en onderzoeker aan
het Instituut voor levensmiddelen- en voedingswetenschappen van de
Zwitserse Federale Technische Hogeschool in Zürich (ETHZ).
De leerstoel van prof. Zimmermann en diens staf is mede mogelijk
gemaakt door Unilever. Het bedrijf financiert ook drie
promotieplaatsen en zes masterbeurzen; in alle gevallen voor studenten
uit ontwikkelingslanden. Daarnaast zal er een wetenschappelijke
samenwerking opgezet worden tussen Unilever en de groep van prof.
Zimmermann. Deze financiële ondersteuning en wetenschappelijke
samenwerking vloeit voort uit de ambitie om bij te dragen aan een
verbeterde voeding in ontwikkelingslanden, met name door het
terugdringen van tekorten aan micronutriënten via voedingsmiddelen.
Wageningen Universiteit