Gemeente Zandvoort
Burgemeester neemt afscheid met speech (29 juni 2007)
Met een speech sloot burgemeester M.R. van der Heijden het programma van zijn officiële afscheid af. 'Weinig heeft mij de laatste fase van mijn werkzame leven meer aangegrepen dan het feit dat ik vanaf de zomer 2006 in ernstige mate werd gehinderd mijn functie te kunnen uitoefenen.'
Hieronder volgt de speech van Burgemeester M.R. Van der Heijden ter gelegenheid van de bijzondere raadsvergadering , 29 juni 2007 in de Protestantse Kerk te Zandvoort.
Leden van de raad, geachte genodigden;
Enige weken geleden besteedde het blad Binnenlands Bestuur ruime aandacht aan de verhouding Burgemeester, gemeenteraad, Commissaris van de Koningin, tegen de achtergrond van het inmiddels beproefde model van de benoemingsprocedure voor burgemeesters.
De rol van ieder van de partijen, ook met betrekking tot functioneringsgesprekken en herbenoemingen, werd breed uitgemeten en voorzien van commentaar.
Op dit soort momenten, lezende dergelijke artikelen, realiseer je je nog eens extra wat er in een ambtsperiode van 25 jaar verandert en waar de accenten in de verhoudingen tussen de hoofdrolspelers in het openbaar bestuur zich in de loop van de jaren wijzigen.
Je gedachten gaan dan uit naar de eerste eigen ervaringen in het begin van de jaren 80, toch nog slechts ruim 2 decennia geleden. Het bouwwerk van Thorbecke werd in relatief korte tijd duchtig opgeschud en zeer zeker verlevendigd.
De rollen van de hoofdrolspelers werden tegen het licht gehouden en aan de verlangens van een nieuw tijdsgewricht aangepast. In een continue proces van oordeelsvorming omtrent de effectiviteit van de inrichting van het lokaal openbaar bestuur zal het einde van bestuurlijke ontwikkelingen niet snel in zicht zijn.
Dat ikzelf deze nieuwe fases in de ontwikkelingen, in de directe zin van het woord, niet meer zal meemaken, behalve als meer dan gemiddelde geïnteresseerde burger, zal, een vreemde gewaarwording zijn.
Dames en heren, in een reeks van vertrekkende collega's in deze regio gedurende de laatste paar jaar, is het vandaag mijn beurt. Een definitief afscheid na 25 jaar dit mooie en bijzondere ambt te hebben mogen vervullen, waarvan 19 jaar in Zandvoort, is toch afscheid nemen van een essentieel deel van je leven.
Of liever gezegd: van óns leven, immers: het burgemeestersambt doe je in belangrijke mate samen met je echtgenote, of zoals dit tegenwoordig vaker heet: je partner.
Een wezenlijk deel van je leven wordt bepaald en ingekleurd door de wegen die door het ambt worden belopen en vaak dwars door het privé-leven heen gaan.
Je had er ooit voor gekozen, en alhoewel het adagium "eens burgemeester, altijd burgemeester" al enige tijd niet meer opgaat, is het voor veel beroepsgenoten een levenswijze geworden.
Dames en heren, ik ga u niet vermoeien met al datgene dat er gedurende mijn ambtstermijnen allemaal tot stand is gebracht. Deels doe ik dit niet omdat ik mij realiseer dat je deel uitmaakt van een team van bestuurders, politici en ambtenaren, waarzonder gemaakte ontwikkelingen nooit tot stand kunnen komen. Dus past mij de nodige bescheidenheid.
Deels zal ik mij er niet aan willen bezondigen omdat zoals de uitdrukking zegt: "Succes vele vaders kent". Derhalve ook hier stel ik mij bescheiden op.
Desalniettemin is een korte terugblik op mijn Zandvoortse periode door de eigen bril bekeken, op zijn plaats, ook al heb ik voldoende realiteitszin om te beseffen dat veel van wat ik vanmiddag vind of meen te vinden, U, bij het uitgaan van deze kerk, alweer zal zijn ontschoten.
Er zijn weinig gemeenten in ons land die zo sterk appelleren aan het gevoel en de beleving van mensen, als Zandvoort.
Gemeente, badplaats, autoraces, ruime internationale bekendheid, en toch..... een dorp. Levendig, miljoenen bezoekers, actief op een veeltal van terreinen, maar toch..... een dorp.
En dat was nu net de reden om in 1988 zo enthousiast te zijn over deze gemeente, komende vanaf het platte land van Groningen waar ik een kleine zes jaar met zo veel plezier het ambt had vervuld, en waar wij met groot genoegen woonden.
Dat enthousiasme en dat plezier is in feite nooit meer weggeweest. En dat verklaart dan ook de lengte van de periode dat ik het voorrecht had in deze gemeente te mogen functioneren.
Dat dit niet altijd een eenvoudige opgave was, weten zij die niet blind zijn voor de bijzondere karaktereigenschappen van Zandvoort en de spanningsvelden die hier af en toe de kop opsteken.
Een complexe gemeente met een complexe geschiedenis, met veelal complexe vraagstukken, waar mensen het hart op de tong dragen en zeggen wat zij vinden.
Open en onstuimig, zoals een Zandvoortse ingezetene onlangs zei, maar wel met humor. Vaak ook onnavolgbaar, maar ook doelgericht.
Zo staan wij niet alleen binnen de eigen gemeentegrenzen bekend, maar meer nog, en in het bijzonder, in de regio.
Zandvoort is daar een bestuurlijk levendige partner, die veelal een eigenstandige rol vervult, maar wel samenwerkingsgericht; zowel in de politieregio, als bij de Hulpverleningsdiensten, maar ook binnen de interlokale overlegorganen, is deze gemeente gericht op het optimaliseren van de effecten van samenwerking, met erkenning van de eigenheid van de eigen statuur.
Zelf heb ik enkele jaren geleden gemeend een bestuurlijk eigenstandige mening te moeten laten horen. Vanuit de gedachte dat een méér verregaande stap dan gemeentelijke samenwerking op termijn niet valt uit te sluiten, misschien wel gewenst is, heb ik deze visie op een daartoe gelegen moment gelanceerd.
Dat daarover bij sommige beroering is ontstaan is niet geheel en al onbegrijpelijk. Maar in een dualistisch tijdperk als waarin wij op lokaal niveau thans verkeren moeten bestuurders en politici niet te huiverig zijn om standpunten te verwoorden, ook al staan ze soms op gespannen voet met elkaar, of zijn zij onderwerp van kritiek.
Ook dat kan de helderheid bevorderen. Ook al worden lokale politici en bestuurders lokaal gekozen of benoemd, het getuigt van durf om bij bepaalde ontwikkelingen óók over de eigen schutting heen te willen kijken.
Immers, de wereld houdt niet op bij de veelal bij toeval vastgestelde gemeentegrenzen.
Burgers herkennen arbitraire, formele gemeentegrenzen vaak niet eens. Bestuurskracht wordt veelal niet alléén ontleend aan bestaande gevestigde bestuursorganenorganen, maar zeer zeker ook, en steeds vaker, aan de maatschappelijke en economische functies die voortvloeien uit een bundeling van regionale kracht.Het maatschappelijk veld kan een meer prominente rol vervullen door hun van nature ontwikkelde krachten te bundelen met de politiek-bestuurlijke entiteiten. Dit alles kan slagkracht en effectiviteit bevorderen, en regio's versterken
Zo, nu ik vandaag afscheid neem, heb ik nog eenmaal de gelegenheid te baat genomen hier met overtuiging iets van te vinden!
Als belangstellend burger zal ik in de toekomst via de media graag blijven volgen datgene wat over dit belangwekkend onderwerp aan de orde komt.
Dames en heren, enkele opmerkingen van zeer persoonlijke aard.
Weinig heeft mij de laatste fase van mijn werkzame leven meer aangegrepen dan het feit dat ik vanaf de zomer 2006 in ernstige mate werd gehinderd mijn functie te kunnen uitoefenen.
Voor mijn vrouw en mij waren het zware tijden waarmee wij zo plotseling werden overvallen. Wij hebben dit doorstaan, mede dankzij allen die ons in deze laatste periode zo tot steun zijn geweest. In het kader van mijn afscheid denk ik daarbij in het bijzonder aan u, leden van de gemeenteraad, aan de leden van het college, ieder afzonderlijk en de loco-burgemeester in het bijzonder, aan de waarnemend burgemeester, aan de waarnemend voorzitter van de Raad en aan het bestuurssecretariaat.
De continue aandacht voor ons wel en wee was hartverwarmend en heeft er ongetwijfeld toe bijgedragen dat ik gedurende de laatste paar maanden mijn werkzaamheden op een zorgvuldige wijze heb kunnen afronden.
De herinneringen aan deze loopbaan en daarbij in het bijzonder aan de Zandvoortse periode zullen mede daarom in ons geheugen gegrift blijven.
Ik ben u erkentelijk dat, zoals ik dit ook op 7 juni tijdens de laatste reguliere raadsvergadering mocht zeggen, u en uw voorgangers mij alle gelegenheid hebben geboden mijn taak en overige functies op eigen wijze te hebben kunnen vervullen.
Het ga u allen goed.
Dank u zeer.