Taalproblemen en cultuurverschillen belemmeren participatie
Allochtone vrouwen willen wel
"Na een paar uur vliegen wist ik wat Nederland was. Elke dag zat ik te huilen en iedere dag had ik ruzie met mijn man. Ik had niets in Nederland. Zelfs geen zon. De lucht was iedere dag grijs." Het verhaal van Fatima is een voorbeeld van de vele eerste generatie allochtone vrouwen die wel mee wíllen doen, maar niet weten hoe. Haar verhaal illustreert de uitkomst van het onderzoek 'Allochtone vrouwen doen mee!', dat vrijdag in wijktheater Pendrecht werd gepresenteerd.
Persoonlijke verhalen van vrouwen vormden vrijdag een intermezzo. En ook bij een forumdiscussie tot slot kwamen ze weer aan bod. Tussendoor was al duidelijk geworden dat veel allochtone vrouwen hun wereld best willen verruimen. Maar ook dat daarvoor nog wel wat voorwaarden geschapen moeten worden. In opdracht van het Sociaal Platform Rotterdam (SPR) deed het Verwey-Jonker Instituut onderzoek naar de sociale activiteiten van deze vrouwen en hun perspectieven voor de toekomst. Allochtone studentes van de Hogeschool Rotterdam gingen met vragenlijsten op pad en namen bijna 500 interviews af. Daaruit bleek bijvoorbeeld dat de buurt voor de betrokken vrouwen erg belangrijk is. "Opvallend daarbij is dat de vrouwen erg tevreden zijn over hun buurt," vertelt onderzoeker Nanne Boonstra. Hoewel de vrouwen volgens het onderzoek wel degelijk sociale activiteiten ontplooien, maken ze veel minder gebruik van de voorzieningen, die door diverse instellingen in de buurt worden aangeboden. "De belangrijkste belemmering daarbij is toch de taal," aldus Boonstra. "Op de tweede plaats gevolgd door de cultuur van de instelling, die niet aansluit bij hun eigen cultuur." Gezien de bereidheid van vrouwen om actief te zijn, ziet Boonstra volop kansen. Godfried Engbersen van het SPR ziet die ook, getuige zijn toelichting op het SPR-advies aan het college van B&W. "Het sombere beeld van allochtone vrouwen verdient een correctie. Uit het onderzoek blijkt dat de vrouwen wél meedoen. Alleen zijn hun activiteiten in sterke mate buurtgerelateerd." In het advies geeft het SPR aan dat het aanwezige potentieel veel beter benut kan worden. "Daar is wel een stevig programma voor nodig," aldus Engbersen, "gericht op de verbetering van de positie van de vrouwen en een verbeteren van hun participatie." Het SPR pleit voor een proeftuin in Pendrecht. Bij wijze van test zouden allochtone vrouwen daar een jaar lang 'op maat' benaderd moeten worden om de participatie te vergroten. Want: "We hebben het over zeer diverse groepen vrouwen. Van laagopgeleide vrouwen tot vrouwen met een goede opleiding en van analfabeten tot vrouwen die de Nederlandse taal prima beheersen." In een eerste reactie blijkt wethouder Orhan Kaya wel wat voor het idee te voelen. "Ik heb al heel wat certificaten bij de afsluiting van inburgeringstrajecten uit mogen reiken. Steeds weer krijg ik verhalen te horen van mensen dat een wereld voor ze opengegaan is. Maar helaas klapt die wereld ook weer dicht bij een gebrek aan vervolgstappen. Daar moeten we werk van maken." En dus beloofde Kaya de adviezen ter harte te zullen nemen. "We werken er graag aan mee. Het moeten niet alleen mooie woorden blijven, het moet in de praktijk gebracht worden." Volgens Kaya overigens wel in kleine stapjes. "Het gaat het beste in een voor de vrouwen veilige omgeving." Waar Kaya niet bepaald in alle gevallen Leefbaar Rotterdam aan zijn zijde vindt, lijkt hij in dit geval de oppositie mee te kunnen krijgen. Leefbaar Rotterdam-raadslid Daphne van Houte pleitte tijdens een forumdiscussie ter gelegenheid van de presentatie van het onderzoek ook voor het krachtig voortzetten van het participatieproces. Met de daadkracht die van Leefbaar Rotterdam verwacht kan worden. Zij kwam dan ook al direct met concrete ideeën om vrouwen via bewegingscursussen of via werk verder te helpen.
Sociaal Platform Rotterdam (SPR)
bezoekadres: Blaak 16
postadres: Postbus 70014
3000 KS Rotterdam
Telefoon (010) 8 91 44 17
Fax (010 8 91 45 55
---- --