Gemeente Meppel
Postbus 501
7940 AM Meppel
Stadhuis Grote Oever 26
tel. (0522) 850500
Het centrum van onze belangstelling (7-6-2007)
Het centrum van onze belangstelling
Inleiding bij de mini-conferentie Centrum van Jeugd en Gezin door
Wethouder Ko Scheele
7 juni 2007
Onze samenleving houdt niet van problemen. Misschien houden we zelfs
niet van de alledaagse werkelijkheid. Die is natuurlijk ook niet
altijd vrolijk. Bovendien maken alle media die ons van uur tot uur
omringen het wel heel erg gemakkelijk om te ontsnappen aan vervelende
ervaringen. Zijn we daarom minder bestand tegen onprettig nieuws? Zijn
we daarom eerder geneigd om ons over te geven aan al die moderne
tovenaars in media en politiek die ons voorspiegelen dat zij een
oplossing hebben voor alle, of in ieder geval toch één van onze
problemen?
De tovermiddelen zijn in Nederland natuurlijk vaak dezelfde. We moeten
het samen doen. Waarom ook niet? We hebben prima opgeleide
professionals. Met hun schat aan ervaring. Waarom zitten die niet dag
in dag uit aan tafel om oplossingen te bedenken voor de
maatschappelijke kwalen? Met al hun denkkracht en ervaring moet het
ideale leven zeker nog deze collegeperiode bereikbaar zijn. En toch
lijkt dat lastig, waarom? Elke dag moeten we erkennen dat we weer iets
tegenkomen, waarop we maar heel matig zijn voorbereid. Dan is werk,
hoe magisch ook, gewoon werk. Iedere dag worden we geconfronteerd met
zaken die we liever niet zien, die we liever niet mee zouden maken.
Zaken waarvan we hoopten dat we ze eindelijk volledig hadden
uitgebannen.
Dat zien we ook in het jeugdbeleid. Kijk naar het mission statement
dat wij straks bespreken. Daar is helemaal niets mis mee. Dat kan
iedereen zonder meer onderschrijven. Maar waarom verdwijnt alle leed
dan niet plotsklaps? Misschien wel omdat we zoân statement moeten
maken.
Het is voor gewone mensen toch te idioot om te lezen dat wij â
volwassenen met talrijke diplomaâs â moeten afspreken dat we elkaar
als collegaâs zien, dat we het kind centraal stellen. Dat we het in
noodgevallen eerst over verantwoordelijkheden moeten hebben. Neen, dat
gelooft niemand. Gelukkig is het ook niet waar. Wij werken ons uit de
naad, wij kijken niet op een uurtje meer of minder. Wij leven voor de
anderen die onze hulp nodig hebben. Een centrum voor jeugd en gezin is
dan ook niet het middel zijn om al onze problemen in één keer op te
lossen. Laten we dat maar snel vergeten. Het blijft ploeteren, zweten,
het ene gat met andere dichten.
De techniek, de organisatie en het geld zijn belangrijk en we gaan het
regelen, maar toch het is secundair. Wij zijn er voor onze klanten,
voor onze jeugd. Wij vermijden de bemoeizucht, het ons beter voelen
dan anderen, wij zetten ons eigen belang opzij. Wij kunnen niet
anders, want wij staan midden in die samenleving. Wij maken er zelf
deel van uit. Wij wonen in die wijk van ons, wij zien en voelen hoe
zij die op ons vertrouwen leven. Wij staan voor, achter, naast en bij
onze jeugd. Het zijn geen vreemden voor ons. Geen passanten of
objecten. Wij voelen ons niet te goed voor de ander. De ander dat zijn
wij zelf.
Dat is wat het gemeentebestuur van Meppel wil. Dat wij ons kunnen
inleven in alle inwoners. Ook en vooral in mensen die het moeilijk
hebben. In mensen die op ons moeten kunnen rekenen. Die van ons
afhankelijk zijn. En dat zijn kinderen met problemen natuurlijk op de
eerste plaats. Voor hen kunnen we ons niet verschuilen achter âgeen
tijdâ, âgeen geldâ of ânog erger- âgeen belangstellingâ. De
samenleving eist terecht dat wij ons om hen bekommeren. En natuurlijk
weet ik dat dit geen garantie geeft op het voorkomen van alle leed,
maar wat houdt ons tegen om er nu direct wat aan te gaan doen?
Niets dus!
En dat gaan we dus doen. Geweldig dat dit in Meppel kan, en dat dit in
no time kan worden georganiseerd. Met dat goede gevoel ga ik graag het
gesprek met u aan.