Nederlandse Tafeltennisbond
Nederlandse kampioenschappen jeugd A
30-04-2007
Wai Lung Chung en Simone de Klerk winnen NJK
De Nederlandse kampioenschappen jeugd 2007 hebben wederom een aantal
verrassende winnaars opgeleverd. Het ééndaagse toernooi brengt altijd
een speciale spanning met zich mee, waar niet iedereen tegen bestand
blijkt te zijn.
Dat bleek vooral bij de junioren. Niemand had vooraf getwijfeld aan
een overwinning van Nicky Zetsen. De Westa-speelster is dit jaar ver
uitgelopen op alle concurrenten en had de beide A-toernooien makkelijk
gewonnen. Tot de finale leek er ook geen vuiltje aan de lucht. Zelfs
Monique Posthuma werd in de halve finale met een duidelijke 3-0 opzij
gezet. De tegenstandster in de finale was een vertrouwde. Simone de
Klerk won vrij eenvoudig met 3-0 van teamgenote Charell Schoonbrood en
zette vervolgens ook de kampioene van 2005 Maaike v.d.Pavoordt met 3-1
aan de kant.
Tot zover niets wat afweek van de eerdere toernooien dit jaar. Maar in
de finale gebeurde er iets volkomen onverklaarbaars. Na vier minuten
had Simone de eerste game met 11-1 gewonnen. Nicky leek in de tweede
game de zaak recht te zetten, maar raakte verstrikt in de gevarieerde
combinaties van Simone, die met 10-12 weer won. De derde game was voor
Nicky en er leek een vijfde game aan te komen. Maar aan het slot van
de vierde game blokkeerde Nicky opnieuw. Twee zeer merkwaardige punten
brachten Simone vervolgens met 12-10 haar derde Nederlandse
kampioenschap, haar eerste sinds 2002. Nicky blijft bij de jeugd
steken op één nationale titel uit 2004.
Simone won met teamgenote Monique Posthuma ook de dubbeltitel, al was
daar een hard gevecht voor nodig met Maaike v.d.Pavoordt en Tali
Cohen.
Bij de jongens junioren kwam de verrassing niet van iemand die faalde,
maar van iemand met een superdag. Dat was niet favoriet Martijn de
Vries die de beide A-toernooien had gewonnen en ook niet broer Boris
die tweemaal finalist was. Het was Wai Lung Chung. De speler van De
Toekomst heeft af en toe dagen dat hij alle verlegenheid van zich af
schudt en ver boven zijn normale niveau uit stijgt. `s Morgens leek
het daar nog niet op, want hij won in de groep maar net van Milan
Stepanovski. Maar vanaf de kwartfinale was er een hele andere Wai Lung
te zien. Olivier Altenburg, die het hele jaar verstoppertje had
gespeeld, maar er bij een NJK altijd staat, kon het tempo niet
bijbenen. Boris de Vries slaagde daar één game in, maar werd na 12-10
met 11-3 en 11-5 totaal weggespeeld. En ook Martijn, die Joep
Raemaekers en Casper ter Luun nog vrij eenvoudig had verslagen, kon
Wai Lung niet stuiten. Met 3-1 zorgde Wai Lung in zijn laatste jaar
bij de jeugd voor een fraaie afsluiting van een lange NJK-carriere.
Wai Lung speelde de NJK-A maar liefst 10 maal, stond al bij zijn
debuut in 1998 in de finale, won in 1999 de welpen en stond ook in
2004 in de finale.
Wai Lung veroverde in één moeite door ook de dubbeltitel. Boris had
het geluk aan zijn zijde te mogen staan, broer Martijn kwam er met
Wesley Wegman ook in deze finale niet echt aan te pas.
De strijd bij de meisjes kadetten was interessant omdat Britt Eerland,
winnares van de beide A-toernooien bij de NJK niet bij de kadetten
speelt, maar bij de pupillen, haar eigen leeftijdsklasse. Suzanne
Dieker en Kimberly Smeenk werden nu de favorieten, met Dianne
Overbeeke als outsider. Maar ook deze klasse leverde aan de lopende
band verrassingen op. Suzanne en Kimberly kwamen eenvoudig door de
groep heen. Dianne had daar de grootst mogelijke moeite mee. Ze
verloor van Jacintha de Hoop en stond 0-2 achter tegen Nikki Snapper.
Net op tijd herstelde ze zich waardoor ze nog als tweede naar de
volgende ronde mocht. Merel Broers, nummer 3 van de plaatsingslijst,
had een totale off-day en wist zelfs in de groep niets te winnen.
Floor Fennis profiteerde hiervan, maar de echte winnares van deze
tombola was Suzanne Docter. De Leogang-speelster versloeg Jacintha en
Floor en haalde zo de halve finale, veruit haar beste resultaat ooit.
Met de tweede plaats in de groep kwam de confrontatie tussen Suzanne
Dieker en Dianne al in de kwartfinale. Inmiddels was Dianne weer
helemaal bij de les en liet ze weer haar vooral tactisch bijzonder
sterke spel zien. Tweemaal kon Suzanne een achterstand wegwerken, maar
de vijfde game was duidelijk voor Dianne, die daarna in de halve
finale met grote cijfers over Annemarie Tomesen heen walste. Kimberly
kon door al deze verrassingen relatief makkelijk de finale halen. Met
haar scherpe blok leek ze aanvankelijk ook Dianne goed uit te spelen,
maar na de eerste game stelde Dianne de tactiek bij, wat meteen effect
had: na 11-7 en 11-6 werd Kimberly in game vier helemaal dolgedraaid:
11-1. Dianne maakte haar toernooi perfect door met Kimberly ook het
dubbel te winnen. Dat gebeurde zelfs zonder ook maar een game te
verliezen.
Was bij de jongens kadetten de ranglijst in het laatste A-toernooi nog
compleet op zijn kop gezet, in Helmond herstelden Pepijn Leppers en
Harmen v.d.Berg de orde. De twee bereikten zonder al te veel problemen
de finale. Teun Bosveld, winnaar in Nederweert, sneuvelde al in de
kwartfinale tegen Stefan van Dooremaal die vervolgens van Pepijn
verloor. De finale van Pepijn en Harmen was de langste en spannendste
van het toernooi. Pepijn had aanvankelijk goed vat op de verdediging
van Harmen. Met lange series topspin nam hij zelfs een 2-0 voorsprong.
In de derde game paste Harmen zijn spelstijl aan. Hij ging dichter bij
tafel spelen, blokte regelmatig met de lange noppen en dwong Pepijn
ook veel vaker naar achteren. Met tweemaal 11-9 bracht hij de stand op
gelijke hoogte. Pepijn leek in de vijfde game weer de overhand te
hebben, maar de tweede helft van de game was weer voor Harmen. Bij
10-9 kon Pepijn nog met een zeer fraaie rally een matchpoint
wegwerken, maar de twee punten daarna waren voor Harmen. Harmen werd
daarmee de eerste Nederlands jeugdkampioen uit de afdeling Midden
sinds Heleen Hop in 1981 de welpen won. Bij de jongens is hij zelfs de
eerste sinds 1973, toen Rene Hijne, tegenwoordig trainer en teamgenoot
van Pepijn, zijn laatste jeugdtitel won.
Harmen en Pepijn wonnen samen de dubbeltitel tegen Sjoerd v.d.Steen en
Rens Pleijster.
En of het allemaal nog niet genoeg was gebeurde ook bij de jongens
pupillen het onmogelijke. De huizenhoge favoriet Koen Hageraats die de
andere toernooien dit jaar zeer succesvol bij de kadetten speelde ging
in de halve finale onderuit tegen Rino Alberts. De Westaspeler die
voorheen onder spanning nog wel eens zijn hoofd verloor gebruikte zijn
energie in positieve zin, stoorde zich niet aan de reputatie van Koen
en won in vier zeer spannende games. Bas Hensbergen, de enige die
vooraf in staat werd geacht Koen enige tegenstand te bieden werd in de
kwartfinale verrast door Carlos Hodge, die vervolgens via de
onverwacht ver gekomen Matthijs Westerveld de finale bereikte. In de
finale leek Rino na een 2-0 voorsprong alsnog onderuit te gaan. Carlos
kwam tot 2-2 terug, maar ook nu liet Rino zijn mentale vooruitgang
zien: de vijfde game en de titel waren voor hem.
Een troostprijs voor Koen en Bas was de dubbeltitel die zij ten koste
van Laurens Tromer en Bjorn van Schaik veroverden.
Waar vele favorieten onderuit gingen bleef de familie Eerland
overeind. Britt liet zien dat het verschil tussen eredivisie en de
klassen waarin de andere pupillen spelen veel te groot is. Ze haalde
moeiteloos haar derde opeenvolgende Nederlands kampioenschap. Alleen
Demelsa Basie snoepte haar in de halve finale een gamepje af. Toch
bleef ook Britt niet ongeslagen. In de finale zetten Rianne van Duin
en Alice Barendregt Britts partner Demelsa zo onder druk dat ook Britt
dat niet meer recht kon zetten.
Britts zusje Nikki veroverde wel twee titels bij de welpen. Met haar
lange noppen plaatste ze weer iedereen voor onoverkomelijke problemen.
De enkeltitel veroverde ze zonder gameverlies. Voor de dubbeltitel met
Anthira van Wensveen had ze aanzienlijk meer tijd nodig, maar ook die
ging naar Schiedam.
Ook Martin Khatchanov liet zich niet verrassen, al moest hij in de
finale van de welpen wel heel diep gaan om de slimme Wilfred Schipper
van zich af te schudden. Pas in de vijfde game nam hij met 11-5
duidelijk afstand. Martin veroverde ook de dubbeltitel met Jordi
v.d.Schoot, maar ook dat ging zeker niet vanzelf.
Het toernooi werd voor de 24^e keer georganiseerd door de vereniging
Stiphout in de Cityhal in Helmond. Voor de organisator had het
toernooi dit jaar een speciaal karakter. Oud-voorzitter Ton Willems
werd tijdens de prijsuitreiking verrast met een koninklijke
onderscheiding als Lid in de orde van Oranje-Nassau. Ton Willems was
in de jaren '70 en '80 vele jaren Hoofdbestuurslid van de NTTB, meer
dan 30 jaar voorzitter van de landelijke Commissie Toernooien en
Wedstrijden en organisator van vele internationale toernooien in
Nederland.
De uitslagen kunt u vinden onder het hoofdmenu bij Toernooien ->
Uitslagen